طرفداری- جنگی میان دو کشور از بابت مسائل خارج فوتبال نظیر سیاست و غیره وجود ندارد. هر چه راجع به دشمنی برزیل و آرژانتین شنیده اید بیش از یک قرن در فوتبال رخ داده که آن را تبدیل به بزرگترین رقابت بین المللی این ورزش کرده است.
در حالی که مبارزه اولیه برای تیم برتر خوانده شدن در جنوب آمریکا بین اروگوئه و آرژانتین شکل گرفت، این بخودی خود سبب گسترش فوتبال در این قاره و افزایش قدرت کشوری همچون برزیل شد. با اوج گیری برزیل و تداوم آنچه که آرژانتین را تبدیل به یکی از دو تیم برتر این منطقه کرده بود، مصاف این دو کشور پس از مدتی به دربی بزرگ فوتبال تحت نام "سوپر کلاسیکو د لاس آمریکا" شهرت یافت.
و اکنون چیزی به سوپر کلاسیکو باقی نمانده و عاشقان این ورزش می توانند 3:15 دقیقه بامداد جمعه در ورزشگاه شهر مینی رائو "بلوهوریزنته"، معبد منحوس برزیلی ها به دلیل شکست سنگین و شرم آور 7-1 برابر آلمان در جام جهانی اخیر، نظاره گر مسابقه برزیل و آرژانتین از دور مقدماتی جام جهانی 2018 باشند. البته بلوهوریزنته یاد آور یک خاطره خوش برای برزیلی هاست آن هم به مقدماتی جام جهانی 2004 و هتریک رونالدو نازاریو و برد 3-1 برابر آرژانتین باز می گردد که رونالدو با درخشش عجیب و با گل کردن سه پنالتی که خودش گرفته بود طبق تمسخر روزنامه های کشور حریف به پنالدو مشهور شد.
این دو کشور ادعا می کنند روی هم رفته صاحب 7 جام جهانی، 5 کاپ کنفدراسیون ها، 3 المپیک، 22 قهرمانی جام ملت های آمریکا و 14 بازیکن که از برزیل و آرژانتین مرد سال فوتبال جهان شناخته شده اند، هستند و به دلیل آنچه که در بزرگترین عرصه فوتبال یعنی تاریخ جام جهانی رقم زده اند هیچ کمبودی در این ورزش احساس نمی کنند.
رقابت و جنگ آن ها به طور جدی از بازی های پیاپی ـشان در سال 1950 تا 60 میلادی شروع شد که دو ملت با روابطی نسبتا خوب برابر هم قرار می گرفتند. ملاقات در جام جهانی 1974 در آلمان غربی نخستین رویارویی دو تیم در جدی ترین تورنمنتی بود که دو کشور با تمام قوا پا به آن می گذاشتند. بعد از گذشت نیم ساعت از بازی دو تیم، روبرتو ریولینو جشن را با گل زیبای پای چپ خود به اردوی سلسائو آورد. اما این شادی و رقض برزیلی ها دوامی بیش از 4 دقیقه نداشت و میگل آنخل بریندزی با ضربه آزاد خود همه چیز را به تساوی کشاند. نیمه دوم را برزیل با گل جرزینیو پیش افتاد و با حفظ آن تا انتها به یکی از شیرین ترین برد های تاریخ خود دست یافت.
چهار سال بعد، دو طرف بار دیگر در جام جهانی برابر هم قرار گرفتند. جایی که آرژانتین توانسته بود میزبان یکی از بحث بر انگیز ترین جام های جهانی تحت یک دیکتاتوری نظامی خشن شود. آن ها امیدوار بودند بتوانند با فتح این تورنمنت در خانه پاسخ شهروندان معترض آرژانتینی را بدهند.
برزیل و آرژانتین صعود کرده از گروه های اولیه خود، در گروه 4 تیمی و دوم مرحله ما قبل فینال با پرو و لهستان همگروه شدند. برزیل و آرژانتین بازی های اول خود برابر پرو و لهستان را محکم بردند و در بازی بعد به مصاف هم رفتند. از این بازی که به عنوان نبرد روزاریو نام برده می شد، چیزی بیشتر از تساوی بدون گل عاید دو کشور نشد تا همه چیز برای صدرنشینی و صعود به فینال به بازی آخر جایی که آرژانتین مقابل پرو و برزیل با لهستان باید بازی می کرد بی انجامد. سلسائو با قضاوت ضعیف داور شیلیایی 3-1 لهستان را برد اما آن سو نتیجه ای رقم خورد که سبب عدم راهیابی برزیل به فینال شد و آن ها به سوم چهارمی فرخوانده شدند. آرژانتین توانسته بود باا حساب 6-0 پرو را در هم بکوبد تا با 3 گل اختلاف تفاضل اول گروه و فینالیست شود. فینالی که آرژانتین با درخشش ماریو کمپس هلند را 3-1 برد و به نخستین قهرمانی خود در این عرصه رسید.
جدال آن ها در جام جهانی ها به بازی شیرین برای ملت دیوانه فوتبال قاره آمریکا و بعد از آن اروپایی ها تبدیل شده بود. در جام 1982 اسپانیا، برزیل توانست در بارسلونا انتقام سختی از آرژانتین بگیرد و با درخشش زیکو در حالی که دیگوی مارادونای جوان هم در ترکیب آرژانتین بود 3-1 به برتری برسد. اما این ایتالیا بود که از گروه سه تیمی ما قبل فینال تک تیم صعود کننده بود و این برد برزیل هم ارزش چندانی برای آن جز پیروزی بر رقیب هم قاره ای در قلب اروپا نداشت.
جام جهانی 1990 در ایتالیا انتظارات از برزیل بالاتر بود، چرا که آن ها با گذشت 20 سال از آخرین قهرمانی ـشان در تورنمنت مذکور، وارد بحران شخصیتی شده بودند. در دور یک شانزدهم نهایی طلایی پوشان باید به دیدار رقیب سنتی می رفتند که از کانیگیای آماده در قلب خط حمله اش و دیگو مارادونای کاپیتان پشت سر او سود می برد. بر خلاف پیشبینی ها این سلسائو بود که بازی را در تورین در دست گرفته بود و چندین بار تا آستانه باز کردن سنگر آلبی سلسته پیش رفت اما اخراج کاپیتان گومز از برزیل و هنرمندی مارادونا و ضربه کانیگیا بود که در پایان آرژانتین را 1-0 پیروز و سبب خداحافظی زود هنگام برزیل با این جام می شد. آرژانتین اما در انتهای آن کاپ با شکست 1-0 مقابل آلمان به نایب قهرمانی بسنده کرد.
بعد از مدتی برزیلی ها مدعی شدند بطری آبی که از سوی یکی از بازیکنان آرژانتین (دیگو مارادونا) به برانکو، مدافع ارزشمند آن ها داده شده و بعد دقایقی از بازی موجب سرگیجه و بیرون رفتن او از مسابقه شد عامل اصلی شکست در جامی بود که از آن ها انتظار قهرمانی داشتند.
پس از این ها دو تیم در عرصه های غیر جام جهانی به مصاف هم رفتند که می توان به پیروزی های سریالی برزیل در تورنمنت کوپا آمریکا اشاره کرد یا هتریک لیونل مسی در سال 2012 و در دیدار دوستانه برابر برزیل که نشریات برزیلی با این عنوان که او زورش به یک مشت بچه در تیم المپیک برزیل رسیده و توانایی افتخار آفرینی با تیم ملی کشورش را ندارد.
همه چیز حالا برای کری و جنگ دو کشور به دیدار پیش رو وابسته است. برزیلی ها با هدایت تیته و درخشش تک ستاره این روزهای خود نیمار در صدر جدول رده بندی آمریکای لاتین هستند و آرژانتین هم با مربیگری بائوزا و حضور نصفه و نیمه برند این سال های خود مسی، تیم ششم جدول هستند. آبی و سفید پوشان آلبی سلسته امیدوارند با شکست برزیل، جان تازه ای گرفته و در مسیر بازگشت به مسابقات صعود به جام جهانی 2018 روسیه قرار گیرند.
