اختصاصی طرفداری- ژول بیانکی دومین راننده بیست و دو سال اخیر فرمول یک است که تصادف منجر به مرگ داشته است. دیگری آیرتون سنای تکرار ناشدنی است.
ژول بیانکی در سال 1989 و در نیس فرانسه متولد شد. او 25 سال بعد و پس از 9 ماه دست و پنجه نرم کردن با مرگ و یک کمای طولانی، در بیمارستانی در شهر نیس جان باخت. او در خانواده ای متولد شده بود که عمو و پدربزرگش نیز در سری مسابقات لِمانس و GT موتوراسپورت رانندگان موفقی به شمار می آمدند.
او کار خود را در مسابقات فرانسوی فرمول رنو آغاز کرد و در اولین سال حضور خود در این سری با پنج پیروزی قهرمان شد. سال بعد دوران خود را در فرمول سه ادامه داد. وی در آن سال با کسب دو پیروزی در مکان دوم جدول قهرمانی ایستاد. سال 2009 در فرمول سه به کار خود ادامه داد تا با هشت پیروزی و به آسانی قهرمان شود.
دو سال بعدی را در سری های GP2 سپری کرد و راننده جوان پروژه فراری شد. با وجود این که دو سال پیاپی در Gp2 مقام سوم را کسب کرد، حمایت فراری را از دست نداد و در سال 2012 فورس ایندیا در 9 جلسه تمرینی به وی اجازه داد تا فرمول یک را تجربه کند.
در سال 2013 آدرین سوتیل در آخرین تست های پیش فصل فورس ایندیا جایگزین بیانکی شد تا این راننده فرانسوی اولین فصل فرمول یک خود را در تیم ماروشا آغاز کند.
بیانکی خیلی زود در تیم جا افتاد و در دومین مسابقه فصل بهترین نتیجه ماروشا را رقم زد. رتبه 13 در سپنگ بهترین نتیجه آنها بود و رده 10 ارزشمند برای ماروشا را در جدول تیمی تضمین کرد.
سال 2014 در ماروشا ماند و در موناکو با آغاز از خط 19 کار را در رتبه 9 به پایان برد تا اولین امتیازات فصل ماروشا را به ارمغان آورده باشد.
در گرندپری ژاپن خودروی آدرین سوتیل در شرایط بارانی آن روز سوزوکا تصادف کرد تا سوتیل از مسابقه کنار برود. بیانکی در لحظه عبور از آن صحنه کنترل خودرو را از دست داد تا با جرثقیلی که در حال جا به جا کردن خودروی سوتیل بود برخورد کند. بیانکی پس از آن هیچ گاه هشیاری خود را به دست نیاورد.
دو ماه بعد، فدراسیون جهانی اتومبیل (FIA) کمیته ای 10 نفره برای تحقیق در خصوص این تصادف تشکیل داد. ریاست این گروه را پیتر رایت، رئیس کمیته امنیت و اعضای آن را افرادی چون راس براون (رئیس سابق تیم های فرمول یک مرسدس و براون ) و استفانو دومنیکالی (رئیس سابقه تیم فرمول یک فراری) تشکیل می دادند.
طی خلاصه ای که این کمیته از تصادف بیانکی ارائه داد این نتیجه اعلام شد که بیانکی در محدوده تصادف آدرین سوتیل سرعت خود را برای عدم از دست دادن کنترل خودرو کاهش نداده است. به ادعای FIA پرچم های زرد در این نقطه نشان داده شده بودند. همچنین اعلام شد که راننده فرانسوی بیش از حد به خودروی خارج از کنترل فرمان داده است و همین باعث شده تا وی زودتر از سوتیل از پیست خارج شود. این کمیته تشخیص داد بیانکی در دو ثانیه ای که از آسفالت پیست خارج شده ترمز و گاز را هم زمان فشار داده تا طبق الگوریتمی ایمنی، موتور از کار بیفتد اما سیستم خاص ماروشا باعث عدم کارکرد این سیستم شده است.
این کمیته در پایان پیشنهاداتی نیز ارائه کرد که می توان از آنها وضع قوانین جدید برای پرچم های زرد و تعیین محدودیت سرعت برای آن و همچنین بازبینی زمان ورود سیفتی کار به پیست را نام برد. هیچ خودروی ایمنی قبل و یا بعد از تصادف آدرین سوتیل وارد پیست نشده بود. طرح سیفتی کار مجازی و البته محافظ های اتاقک راننده همان زمان مطرح شدند. طرح محافظ ها آن زمان با استقبال رانندگان رو به رو شد، اما فیلیپه ماسا همان زمان باور نداشت که وجود چنین محافظی می توانسته موجب جلوگیری از وقوع چنین حادثه ای شود. ماسا خود در سال 2009 تصادفی را در هونگارو رینگ تجربه کرد که مورد عمل جراحی قرار گرفت.
در خصوص سرعت بیانکی در محدوده پرچم های زرد اما تیم ماروشا نظر دیگری داشت. بخشی از بیانیه ماروشا که در گاردین آمده است به شرح زیر است:
ژول سرعت خود را در محدوده پرچم های زرد دوبل کم کرده است. این مسئله از داده های کامپیوتری کاملا ثابت شده است و ما این اطلاعات را به FIA نیز داده ایم. چارلی وایتینگ، مدیر مسابقه FIA نیز این مسئله را تایید کرده و در کنفرانس 10 اوکتبر اعلام کرده که خود داده ها را مورد بررسی قرار داده و ژول سرعت خود را کاهش داده است.
مدیر مسابقات FIA کاهش سرعت ژول را پنج روز پس از وقوع تصادف تایید کرد، مسئله ای که کمیته تصادف FIA دو ماه بعد آن را پس از انجام تحقیقات گسترده ای رد کرد. در رسانه هایی حتی گزارش داده شده بود که تیم ماروشا در این لحظات حساس از بیانکی خواسته است سرعت خود را افزایش دهد تا مارکوس اریکسن از تیم کترهام را پشت سر خود نگاه دارد. ماروشا در بیانه خود این چنین پاسخ داده بود:
تیم از این اتهامات خشمگین و شوک زده است. در زمانی که راننده لحظات حساسی را در بیمارستان سپری می کند و تیم به وضوح گفته که اولویتش با ژول و خانواده اش است، باعث تاسف است که باید به چنین اتهاماتی پاسخ بدهیم. با این حال این اتهامات کاملا دروغ هستند و ما هیچ صحبت دیگری در این باره نداریم.
پس از این، نسخه ای کامل از مکالمات تیم و راننده در اختیار FIA قرار گرفت و مشخص شد که تیم در هیچ نقطه ای از مسابقه از بیانکی در خواست افزایش سرعت نداشته است.
در فوریه سال جاری میلادی، گزارشی در تلگراف منتشر شد که جزئیاتی را از تصادف بیانکی مطرح کرده بود. در این گزارش آمده بود که خودروی این فرانسوی هنگامی که از کنترل خارج شده سرعتی معادل 212 کیلومتر بر ساعت داشته است و 2 ثانیه بعد هنگام برخورد با جرثقیل 6.8 تنی، سرعت 125 کیلومتر بر ساعت بوده است. پیتر رایت، رئیس کمیته تصادف در خصوص این جزئیات گفته بود:
این سناریویی است که ما هیچ گاه نمی توانستیم تصور کنیم. برای همین خیلی مهم است که تصادف را تا کوچک ترین جزئیات بررسی کنیم. هیچ وقت چنین زمان و تلاشی را صرف یک آنالیز نکرده بودیم.
داستان اما اینجا تمام نمی شود. 5 ماه قبل و در ماه می امسال، خانواده بیانکی اقدام به شکایت علیه فرمول یک کردند. بی بی سی از قول وکیل خانواده، جولین چمبرلین می نویسد:" مرگ ژول بیانکی قابل پیشگیری بوده است."
فیلیپه، پدر ژول گفته بود:
ما فقط خواهان عدالت برای ژول هستیم و می خواهیم حقیقت تصمیم هایی که منجر به مرگ پسرمان شد روشن شود. ما سوال های بی جواب بسیاری داریم که فکر می کنیم اگر سریال اشتباهات [از مسئولان] رخ نداده بود، از تصادف و مرگ پسرمان جلوگیری شده بود.
FIA پاسخی به این صحبت ها نداد تا همچنان شک و تردیدها بر نحوه عملکرد بیانکی در محدوده پرچم های زرد ادامه داشته باشد.
ویجای مالیا، مالک فورس ایندیا پس از درگذشت ژول در یادبود وی گفت:
ما با یک جوان برجسته و استعداد بی نظیر رو به رو شدیم که آماده به دست آوردن چیزهای بزرگی در فرمول یک بود. دنیا یک مسابقه دهنده واقعی و همه ما یک دوست را از دست داده ایم.
