طرفداری- در آستانه اولین دیدار خانگی فصل با ساوتهمپتون و متعاقباً اولین تجربه رسمی سرمربیگری ژوزه مورینیو در اولدترافورد به عنوان سرمربی منچستریونایتد، این مرد 53 ساله پرتغالی مصاحبه مفصلی را با اسکای اسپورتس انجام داده و درباره مسائل مختلف داخل و خارج از زمین فوتبال صحبت کرده است. بخش اول مصاحبه او را در این مطلب می خوانید.
درباره جمعه شبِ فوتبالی
من در این باره خوشحالم، زیرا بازیکنان به سختی در حال کار کردن هستند و این بهترین فرصت است که شنبه و یکشنبه (روزهای آخر هفته) را به آن ها استراحت بدم، شانسی که به ندرت نصیبشان خواهد شد، و البته که کاملاً سزاوار آن هستند. امیدوارم که از بازی جمعه شب (در مقابل ساوتهمپتون) لذت ببریم و برای لذت بردن، شما مجبور به کسب پیروزی هستید. این فلسفه ما است.
درباره اولدترافورد و هواداران منچستریونایتد
من بارها و بارها در مقابل یونایتد سرمربیگری کرده ام. حتی به عنوان یک رقیب نیز از بازی در مقابل آن ها لذت برده ام، زیرا می توانستم رابطه خوبی را با هواداران این تیم برقرار کنم. هرگز با آن ها مشکلی نداشتم و این در حالی بوده است که گاهی رفتارم در این استادیوم خوب نبوده است. در اولین حضورم در اولدترافورد، با دویدن در کنار خط طولی زمین به خوشحالی بعد از گل پرداختم. شاید این (رابطه خوب) به خاطر سر الکس فرگوسن باشد. با توجه به رابطه ای که با او داشتم، همیشه سعی کردم که در اینجا رفتار خوبی داشته باشم و با هواداران حاضر در اولدترافورد ارتباط برقرار کنم.
این بار می توانم به اولدترافورد بروم و در آنجا چیزی را انجام دهم که پیش از این هرگز نکرده ام؛ درخواست حمایت از آن ها. همواره در مقابل آن ها بوده ام، ولی این بار آن ها در کنار من خواهند بود.
به عنوان یک هوادار، می توانید به استادیوم بروید و بازی را تماشا کنید، یا اینکه به آنجا بروید و نقش خودتان در بازی را ایفا کنید. چیزی که من از هواداران می خواهم این است که نقش خودشان را بازی کنند. اگر این کار را انجام دهند، بازی 80000+11 به 11 خواهد بود و بدین گونه تیم حریف هیچ شانسی را نخواهد داشت. این مسئولیت را به هواداران محول می کنم. اگر آن ها پشت بازیکنان ما باشند، شانس زیادی را خواهیم داشت.
من سعی می کنم که از خودم محافظت کنم و در خفا زندگی کنم. در ساعت 7:30 صبح به زمین تمرین می آیم و در ساعت 17:30 تا 18 غروب، باشگاه را ترک می کنم. پس از آن وقت صرف شام و استراحت فرا می رسد و این روند تکرار می شود. من یک زندگی چندان اجتماعی را ندارم که بتوانم با هواداران پیوسته در ارتباط باشم، اما تاکنون چند بازی دوستانه همچون بازی ومبلی، بورنموث و بزرگداشت وین رونی را تجربه کرده ام و می دانم که آن ها برای حمایت از بازیکنان خواهند آمد.
پس از بازی با بورنموث به من گفته شد که آن ها یک سرود (برای من) دارند، ولی در طول بازی نتوانسته بودم که به آن واکنش نشان دهم. یا معنی آن را متوجه نشده بودم و یا ذهنم آنقدر درگیر بازی بود که آن را نشنیده بودم. فقط به شعار "برو سر جایت بشین، مورینیو" واکنش نشان دادم که به شنیدنش از سوی آن ها عادت کرده ام! البته که متوجه شدم آن ها این بار این شعار را برای خنده و شوخی سر می دهند.
درباره دوران سرمربیگری اش
اکنون احتمالاً در قله دوران سرمربیگری ام به سر می برم، قله ای که در مقاطع اولیه دوران حرفه ای من به سراغم آمده است. باور دارم که یک سرمربی بسیار جوان هستم و فکر می کنم که بهترین سال های سرمربیگری ام هنوز در راه هستند. وقتی گفتم که 15 سال دیگر از دوران سرمربیگری ام باقی مانده است، شوخی نمی کردم. 53 (سن کنونی اش) به اضافه 15 می شود 68، بنابراین 14،15،16 سال دیگر از سرمربیگری ام باقی مانده است. در هر حال نمی توانم تصور کنم که قبل از 70 سالگی خودم را بازنشسته کنم.
درباره شمردن جام هایی که تاکنون فتح کرده است
بیشتر به این فکر می کنم که جام بعدی کدام خواهد بود. گاهی وقتی کارتان را متوقف می کنید، خوب است که به گذشته نگاه کنید. این باعث می شود که انگیزه پیدا کنید. اعداد و ارقامی را دارید که می خواهید تکرارشان کنید. گاهی حافظه فوتبال، کوتاه مدت می شود و مردم فراموش می کنند که شما چه کارهایی را کرده اید. بنابراین گاهی تنها راه حل این است که تا انتها به تکرار موفقیت هایتان بپردازید.
با این حال، آمار، برد را به ارمغان نمی آورند. تلاش بازیکنان و کاری که در طول فصل انجام می دهیم، پیروزی در بازی ها را نصیبمان می کند.
درباره ساوتهمپتون
ساوتهمپتون تیم خوبی است، آن ها به طرز خیلی خیلی خوبی با ثبات می مانند و فصل پیش نیز در اینجا پیروز شدند. فکر می کنم آن ها با حس خوبی به اولدترافورد خواهند آمد. با حس ترس به اولدترافورد نخواهند آمد، زیرا می دانند که شکست دادن ما در استادیوم خودمان چه حسی را دارد. بنابراین کارمان خیلی سخت خواهد بود، اما اگر با 80000+11 بازیکن به میدان برویم، خیلی قدرتمند خواهیم بود.
درباره عدم حضور مخیتاریان در ترکیب اولیه منچستریونایتد تا بدین جای کار
گزینه ها. من در حال مطالعه بازی با لسترسیتی بودم و حس کردم که به سرعت جسی لینگارد نیاز داریم. در بازی مقابل بورنموث، حس کردم که خوان ماتا می تواند به ما در برابر پرسینگ بسیار شدید آن ها کمک کند. او می توانست به فضاهای پشت پرسینگ بازیکنان بورنموث راه یابد و برایمان بسیار موثر واقع شود. تصمیم گرفتم تا وین رونی را در هر دو بازی به میدان بفرستم، جایی در نزدیکی زلاتان. و بدین ترتیب از میکی (مخیتاریان) استفاده نکردم. وقتی برخی سرمربیان یک بازیکن را می خرند، حس می کنند که باید با بازی دادن همیشگی به آن بازیکن از او محافظت کنند. من این گونه نیستم. قبل از خواسته من، منفعت تیم و چیزی که فکر می کنم برای تیم اهمیت دارد باید در اولویت باشد. در آن بازی ها با توجه به واقعیت لیگ برتر، حس کردم که لینگارد و ماتا گزینه های بهتری بودند، بنابراین تصمیم گرفتم که به آن ها بازی دهم. با این حال، هنوز همان حرف گذشته را تکرار می کنم، مخیتاریان یک بازیکن فوق العاده بزرگ است و در طول این فصل کمک زیادی به ما خواهد کرد.
بخش دوم این مصاحبه را می توانید تا دقایقی دیگر در سایت طرفداری بخوانید. (لینک بخش دوم مصاحبه)
