زنده باد ایتالیاچندتا چیز جالب تو ذهنمه:
۱. من نمیدونم اساسا یه دیپ-لیینگ پلی‌میکر به چه درد فوتبال جزیره میخوره. تو جزیره بیست و یک نفری میدون سمت دروازه‌بانی که تیمش مالک توپ نیست و بعد حالا بدو اینوری. توی جزیره فضا واسه بازیکنی مثل بونوچی وجود نداره. پاس‌های بلندش رو هم ازش بگیری میشه یه مدافع خوب که نمیدونم شصت میلیون و اینا چه صیغه‌ایه دیگه.
۲. دوستان هی نگید فرپلی مالی. بخدا زشته. حداقل یه پیج ویکی‌پدیا بخونید. من کوچیکتونم.
۳. اینی که با پولش میشه چهارتا فلان گرفت و اینا... مگه سوپرمارکته؟ مگه با پول میشه همه‌چیز خرید واقعا؟ موفقیتای سیتی کوشن؟ اینهمه پولم که دارن
۴. موفقترین تیمهای پنج‌شیش سال اخیر رئال، بایرن و بارسا بودن. این واسه همه روشنه. ویژگی مشترک این سه تیم «ثبات در ترکیب»ه که در مورد بایرن و بارسا حتی باعث تقویت تیمهای ملی آلمان و اسپانیا هم شده. تیم هر سال بخواد بازیکن عوض کنه بدبخت میشه.
