اختصاصی طرفداری
روی هاجسون
وقتی انگلیس در مرحله گروهی جام جهانی 2014 حذف شد تصور می کردیم روی هاجسون به سایه روشن های تیمش اشراف یافته و دستاوردهای آن شکست چراغ راه یورو 2016 خواهد بود. ولی اشتباه می کردیم. دستاوردی کسب نشده و چراغی روشن نشده بود. می گویند اگر راهی تورنمنتی شدید و هنوز به درستی نمی دانید ترکیب تیم تان چیست و کدام بازیکنان مردان اصلی تان هستند با دردسرهای بزرگی روبرو می شوید. محض نمونه وین رونی، دنیل استوریج و آدام لالانا در پست های خود بازی نکردند. جک ویلشر در سراسر فصل در آرسنال غایب بود و نمی توانست بازیکن نجات بخش باشد. مارکوس رشفورد می توانست کارساز باشد ولی برابر ایسلند در دقیقه 87 به میدان فرستاده شد، زمانی که دیر شده بود، خیلی دیر. ایسلند تیمی قابل پیش بینی بود که طرح بازی ساده و روشنی داشت، ولی هاجسون نمی دانست چگونه آبی پوش های سرزمین یخی را به بند کشد. رکورد هاجسون طی 11 بازی در سه تورنمنت یورو 2012، جام جهانی 2014 و یورو 2016 کسب 3 بار پیروزی بود، بله فقط 3 پیروزی.
تعداد بازیکنان جوان
تعداد بازیکنان زیر 22 سال تیم های سرشناس یورو به قرار زیر بودند و تیم انگلیس سرآمد استفاده از جوانان بود. هاجسون به جوانانش دل بست و مثلا جیمز میلنر را کنار گذاشت، ولی این قمار او به باخت انجامید.
انگلیس: 7 بازیکن شامل جان استونز، رحیم استرلینگ، اریک دایر، راس بارکلی، دله آلی، هری کین و مارکوس رشفورد (5 بازیکن در ترکیب اصلی قرار داشتند و فقط استونز و بارکلی به میدان نرفتند).
آلمان: 6 بازیکن (2 بازیکن یعنی کیمیش و دراکسلر به میدان رفتند).
فرانسه: 4 بازیکن (یک بازیکن یعنی کومان به میدان رفت).
اسپانیا: 2 بازیکن (هیچ یک به میدان نرفتند).
ایتالیا: یک بازیکن (به میدان نرفت).
بلژیک: 5 بازیکن (فقط کاراسکو به میدان رفت).
پرتغال: 3 بازیکن (فقط گومز و سانچز به میدان رفتند).
معمای وین رونی
قرار بود کاپیتان رونی در تورنمنتی که به عنوان بهترین گلزن تاریخ انگلیس راهی میدان شده بازیکن باتجربه ای میان پسران جوان تیم باشد، یک مرد گره گشا باشد. او در دیدارهای مقدماتی به عنوان مهاجم راهی میدان شده بود، در حالی که در منچستر یونایتد نتوانسته بود نقش مهاجم را بازی کند و توسط لوییس فن خال به عقب فراخوانده شده بود. نمایش کاپیتان رونی در اولین دیدار انگلیس برابر روسیه "قابل قبول" به شمار می رفت، ولی "مهره سرنوشت ساز" نبود و نشد. رونی به "گذشته" تعلق داشت، در حالی که کاپیتان های بزرگ به "اکنون" تعلق دارند. نمایش رونی برابر ایسلند بازتابنده نزول بی حصری شد. او نه می توانست بین خط میانی و حمله پیوندی ایجاد کند و نه پاس هایش از دقت برخوردار بودند. کاپیتان رونی با 91 پاس در چهار دیدار هشتمین پاسور انگلیس شد و فقط یک فرصت قابل اشاره خلق کرد.
جو هارت
او را نمونه چیزی که "بیماری انگلیسی" می خوانند معرفی کردند. بیماری که در آن ادای آدم های سالم را درمی آورید ولی عملا از انجام الفبای وظایف اولیه عاجز می مانید. بیماری که در آن "خیلی ثروتمند" و "خیلی مشهور" هستید و در عین حال "خیلی تکبر توخالی" هم دارید (این ها عین نقل قول های روزنامه ایندیپندنت خطاب به هارت بودند). گلی که هارت از گرت بیل پس از آن ضربه آزاد دریافت کرد زنگ خطر را به صدا درآورده بود، ولی هاجسون آن را نشنید یا نمی خواست بشنود یا نه به فریزر فارستر اعتماد داشت و نه تام هیتن. گل دوم ایسلند که توپ باز هم مثل صحنه گل گرت بیل از کنار دست چپش عبور کرد و بر تور نشست تیر خلاصی بود که کار انگلیس را تمام کرد، تمام.
ذهن شکننده
این که یکی از مقامات اتحادیه فوتبال انگلیس ادعا کند بازیکنان انگلیسی در تب و تاب رقابت ها ترسیده بودند غیرمنتظره بود، ولی نشان از حقیقتی هم می داد. این که همین بازیکنان احتمالا اگر در دیدارهای مقدماتی دو بار با ایسلند روبرو شده بودند دو بار برنده می شدند، ولی در یک نبرد پلی آف که تیم پس از زدن یک گل دو گل دریافت کرده محتاط بودند و بدون روحیه. تسلیم شده و وامانده.
تاتنهامی ها
در حالی که هیچ یک از بازیکنان انگلیس مرد اصلی تیم خودشان طی فصل سپری شده نبودند حضور 5 تاتنهامی در ترکیب اصلی (کین، آلی، دایر، رز و واکر) می توانست تکیه گاهی برای تیم انگلیس قلمداد شود ولی ستاره های وایت هارت لین هم درخشش فصل سپری شده را نداشتند. آن چه که در بازی های ضعیف هری کین بهترین گلزن لیگ جاری بود.
تکنیک بیش از حد اندک
پرسش های تکرار شونده این ها بودند "... چرا اولین لمس توپ بازیکنان انگلیسی چنین بد است؟ چرا انگلیسی ها در مقایسه با اسپانیایی ها، پرتغالی ها، ایتالیایی ها و فرانسوی ها چنین تکنیک نازلی دارند؟ چرا پاس های شان غنایی ندارد؟"
تجربه خارجی اندک
از 23 بازیکن تیم ملی آلمان 9 بازیکن خارج از مرزهای آلمان بازی می کنند. از 23 بازیکن پرتغالی 15 بازیکن و از 23 بازیکن بلژیک 19 بازیکن دور از کشور خود به میدان می روند. حتی ایتالیا که سنت دیرینه ای در صدور بازیکن به خارج ندارد 7 بازیکن داشت که در لیگ های دیگر بازی می کردند (سیریگو و موتا در پاریسن ژرمن، دارمیان در منچستر یونایتد، اوگبونا در وستهم، جاکرینی در ساندرلند و ایموبیله در سویا). در تیم ملی انگلیس این تعداد "صفر" بود. حقیقت این است از یورو 1996 تاکنون فقط سه بازیکن انگلیسی خارج از مرزهای بریتانیا به میدان رفته اند: اوون هارگریوز، استیو مک منمن و دیوید بکام. دلیل این امر می تواند دستمزد هنگفت در لیگ برتر باشد یا بی میلی انگلیسی ها به ترک دیار، ولی می تواند این هم باشد که باشگاه های خارجی نه علاقه ای به بازیکنان انگلیسی دارند و نه اعتقادی.
مربیان کم شمار
آماری که یوفا دو سال پیش منتشر کرد نشان می داد تعداد مربیان اسپانیایی که مدرک A یوفا و Pro را دارند 15423 نفر است، تعداد مربیان آلمانی در این قاب 6934 و فرانسوی ها 3308 است. تعداد مربیان انگلیسی در این دو سطح فقط 1395 نفر است. در عین حال هزینه دریافت مدرک A یوفا در انگلیس 6600 یورو است. این مبلغ در اسپانیا 1200 یورو است و در آلمان 530 یورو.
