طرفداری- شماره 10 در بهترین شرایط به سر می برد و هیچ تیمی حتی جرأت ندارد که به او و تیمش نزدیک شود. آیا می توان آرژانتین و مسی را در بازی فینال کوپا آمریکا شکست داد؟
اگر تاتا مارتینو نگران شکنندگی دفاعی تیمش در بازی مقابل آمریکا بود، دیگر نباید دلهره ای داشته باشد. او لیونل مسی را دارد. مهاجم بارسلونا این روزها به شدت در دل مردم کشور خود جا کرده است چرا که طی مدت کوتاه حضور در زمین، هر آن چه که لازم بود، برای آلبی سلسته انجام داد. یک هت تریک 19 دقیقه ای در شیکاگو، یک پاس گل عالی و رسیدن به رکورد گلزنی در بازی مقابل ونزوئلا در فاکسبورو، زدن یک گل استثنایی به آمریکا و شکستن رکورد گلزنی آلبی سلسته در کل تاریخ و تحقیر کردن میزبان با 4 گل و حالا حضور در بازی فینال کوپا آمریکا و باز هم یک رقیب همیشگی، بله! شیلی و همه ستاره هایش.
پاس گل مسی به لاوتزی در بازی مقابل آمریکا خیلی خوب بود اما اگر بخواهیم مقایسه کنیم، هرگز به خوبی پاسی نبود که به گونزالو هیگواین در بازی مقابل ونزوئلا داد. گلی که با ضربه آزاد درون دروازه آمریکا قرار داد، یکی از زیباترین گل های تاریخ کوپا آمریکا خواهد شد. این گل بود که همچون آب سردی بر پیکر آمریکایی ها ریخته شد و وقتی دیدند که اختلاف گل آنها با آرژانتین به دو گل رسیده، در عمل قافیه را باختند. ضربه آزادی که مسی درون دروازه پاناما قرار داد، آن حرکت زیبایی که مقابل بولیوی انجام داد و ضربه اش فقط چند سانتی متر با دروازه حریف فاصله داشت. ضربه مسی از فاصله 25 یاردی به سمت چپ دروازه برد گوزان زده شد، مسی هنگام زدن ضربه ابتدا پای چپ خود را جلوی توپ قرار داد، سپس بدن خود را به سمت راست هدایت کرد و آن گاه ضربه ای زد که از فاصله بیت دستکش گوزان و تیر افقی دروازه، به تور نشست.
این گل لیونل مسی فقط گل دوم آرژانتین به آمریکا و گل کلیدی مسابقه نیمه نهایی آرژانتین-آمریکا و یا زیباترین گل این تورنمنت نبود بلکه پس از 14 سال ماندگاری، رکورد گلزنی گابریل باتیستوتا در تیم ملی را هم شکست. اکنون مسی پس از رسیدن به 29 سالگی، جشن تولد خود را با رسیدن بر صدر جدول گلزنان تاریخ آلبی سلسته تکمیل تر کرد. فقط چند ساعت تا شروع بازی فینال باقی مانده است. مسی و یارانش خوب می دانند که در سومین فینال متوالی طی 3 سال اخیر، دیگر حق اشتباه ندارند و چیزی جز یک جام قهرمانی پس از 23 سال برای مردم آرژانتین رضایت بخش نخواهد بود. رقیب آرژانتین بدون شک تیم ساده ای نیست. شیلی این واقعیت را در فینال سال قبل ثابت کرده و حتی باخت به آرژانتین در مرحله گروهی همین تورنمنت هم یک دلیل متقن برای پیروزی مجدد و قطعی یاران مسی نیست.
یکی از نگرانی های همیشگی تاتا مارتینو ، ضعف تیم ملی آرژانتین در پرسینگ از جلو یا بازی سازی از عقب است. هر چند که آمریکا نتوانست یک رقیب آزار دهنده برای آرژانتین باشد و در طول 90 دقیقه مسابقه حتی یک شوت به سوی دروازه آرژانتین نزد، اما تاتا مارتینو به خوبی می داند که اگر تیمش بخواهد همانند آن 15 دقیقه آشفته بازی مقابل ونزوئلا را تکرار نماید، شاید هیچ شانسی در برابر شیلی و ستاره هایش نداشته باشد.
یورگن کلینزمن قول داده بود که مقابل آرژانتین با یک تاکتیک تهاجمی به میدان برود و همان طور که دو سال قبل در بازی مقابل پرتغال به خوبی کریستیانو رونالدو را مهار کرد، این بار همان رویکرد را برای مهار لیونل مسی به کار ببندد ولی دیدیم که در عمل چنین اتفاقی نیفتاد. فراموش نکنیم که رونالدو در آن هنگام برای اولین بار، تجربه بازی در خاک برزیل را لمس می کرد و چندان هم آماده نبود هر چند که در آخرین دقیقه بازی یک پاس گل هم داد. کلینزمن در مهار مسی به هیچ وجه موفق نبود چرا که اگر مسی آماده باشد، هیچ کس قادر به متوقف کردن او نیست.
پس از یک ماه لذت مردم آمریکا از تماشای هنرنمایی های مسی و علی رغم اینکه تیم ملی کشور خودشان هم از این فوق ستاره آرژانتینی لطمه دیده، اما برای تماشای آخرین تئاتر بزرگ مرد کوچک اندام روی مستطیل سبز به استادیوم می روند تا شاید این شانس را داشته باشند که بالا بردن اولین جام کاپیتان مسی در تیم ملی آرژانتین را از نزدیک ببینند. تاتا مارتینو به عنوان سرمربی آرژانتین، دل نگرانی های زیادی دارد اما آیا تاتا باید به اندازه خوان پیتزی سرمربی شیلی نگران باشد؟ حداقل باید گفت که مارتینو بر خلاف پیتزی، نگران نحوه مهار کردن مسی نیست!
