طرفداری- «خجالت آور»، «تحقیر آمیز»، «یک کابوس» و ... تا دلتان بخواهد از این نوع واژگان را می توانستید در دو روز اخیر در رسانه های مکزیکی ببینید. مگر می شود بزرگ ترین شکست تاریخ تیم ملی کشورتان را شاهد باشید و چیزی نگویید؟ باورنکردنی بود برای تیمی که 22 بازی پیاپی بدون شکست را با مربی جدیدش پشت سر می گذاشت و از لحاظ فنی به شدت مورد توجه کارشناسان قرار داشت. تیم ملی فوتبال مکزیک با صلابت بازی می کرد، با قدرت گل می زد و پیروز می شد اما همه اینها تا 19 ژوئن صادق بود. شبی که مکزیک تا صبح نخوابید، شبی که مکزیک تا صبح گریست. چه کسی می توانست باور کند که بازی مکزیک و شیلی در نیمه نهایی کوپا آمریکا 7 گل داشته و هر 7 گل سهم «لا روخا» باشد؟!
رافا راموس نویسنده ESPN می نویسد:
فکرش را بکنید که 70,475 نفر تماشاگر عمدتاً مکزیکی برای تماشای بازی مکزیک و شیلی در استادیوم حضور دارند، در پایان مسابقه پیراهن های قرمز روی دست رفته و مکزیک سوژه ای برای خنده شود!
یکی از سایت های مکزیکی نوشت:
آندینوس (بازیکنان مکزیک) از ابرها به پایین کشیده شد آن هم با حرکاتی موزون و توانمندانه از ابتدا تا انتها و هفت گل تجویز شده! آخرین باخت مشابه مکزیک با نتیجه 7-1 مقابل اسپانیا در سال 1928 را نمی توان با این بازی مقایسه کرد.
تیتر «ال اونیورسال» چنین بود:
مکزیک همچون غذایی با فلفل زیاد بود که خورده شد تا اشک ها جاری شوند!
پس از پایان بازی، سانتیاگو بانوس مدیر ورزشی تیم ملی مکزیک در مصاحبه ای فاش ساخت که هیچ plan B برای برکناری خوان کارلوس اوسوریو مربی کلمبیایی «ال تری» وجود ندارد و فدراسیون به وی برای هدایت مکزیک به جام جهانی 2018 روسیه اعتماد خواهد کرد. اما گیرمو کانتو دبیر کل فدراسیون فوتبال مکزیک گفت که شغل هیچ کس تضمین نشده است!
تیم ملی فوتبال مکزیک همچون همه تیم های فوتبال در تاریخ خود، باخت های دردناک زیادی را متحمل شده چرا که این جزئی از فوتبال است. باخت به آمریکا در جام جهانی 2002، حذف از جام جهانی 2014 با پنالتی آرین روبن، باخت در وقت اضافه به آرژانتین در جام جهانی 2006 و فینال کوپا آمریکا 2001 اما همه مردم مکزیک متفق القول بر این عقیده اند که هیچ یک از این باخت ها به اندازه این باخت 7-0 به شیلی در ورزشگاه لیوایز سانتاکلارا دردناک نبوده است.
«لا آفیسیون» یکی از مطبوعات معتبر مکزیکی، استفاده از ترکیب غلط، ایجاد تغییرات مداوم در تیم و قرار دادن بازیکنان در پست های نامتعارف را دلیل وقوع این افتضاح تاریخی دانست. حتی کار به جایی رسید که چارلز آرانگیز بازیکن شیلی در فضای مجازی برای چیچاریتو پیامی گذاشته و از هم باشگاهی مکزیکی اش در بایر لورکوزن دلجویی نمود. چیچاریتو یکی از بازیکنان مکزیک بود که پیام عذرخواهی اش از مردم مکزیک بر دل مردم نشست و از آن استقبال کردند.
یک به یک بازیکنان مکزیک شروع به عذرخواهی از مردم کشور خود در شبکه های مجازی کردند در حالی که مردم با درست کردن هشتگ «Fuera Osorio» خواستار استعفای سرمربی مکزیک شدند. عکسی که خوان کارلوس اوسوریو را در حال استفاده از نوت بوک شخصی نشان می داد و روی آن نوت بوک نوشته شده بود که «من گریه نخواهم نکرد، من گریه نخواهم کرد!» بدجوری با احساسات مردم مکزیک بازی کرد.
مطبوعات شیلیایی هم نوشتند که شیلی به مکزیک درس فوتبال داد. حالا این باخت برای مکزیکی ها دو جنبه دارد. اول اینکه خودشان با 7 گل مقابل شیلی تحقیر شدند و دوم اینکه رقیب همیشگی آنها یعنی آمریکا توانسته در جمع 4 تیم پایانی جام حضور یافته و تنها نماینده کونکاکاف در مرحله نیمه نهایی باشد. در میان غم و اندوه مکزیکی ها، اغلب رسانه های آمریکایی و شبکه های مجازی تلاش کردند تا از این شکست مکزیک وسیله ای بسازند برای خنده، و جُک های زیادی را درباره آن ساختند که شباهت بسیاری به آن جُک های پس از باخت 7-1 برزیل به آلمان داشت.
ادواردو وارگاس با زدن 4 گل در این مسابقه و الکسیس سانچز با زدن یک گل و دو پاس گل از ستاره های بی بدیل شیلی بودند. ادسون پوچ بازیکن اسبق الوصل امارات که حضور او در ترکیب اصلی نیز در مخیله کمتر کسی می گنجید، دو گل برای شیلی به ثمر رساند تا وسعت اندیشه های ناب خوان آنتونیو پیتزی را نشان دهد. نقطه قوت گل های ادواردو وارگاس در تنوع آنها بود. آرتورو ویدال با اینکه دو پاس گل داد و دو فرصت گل خوب را نزد، اما با دریافت یک کارت زرد، بازی حساس نیمه نهایی مقابل کلمبیا در ایلینوی را از دست داد.
در مورد تیم ملی مکزیک هم نمی توان اظهار نظر فنی کرد چون این تیم هیچ چیزی برای ارائه نداشت. تنها می توان گفت که بازیکنان مکزیک با دل خود بازی نمی کردند و دیدیم که پس از خوردن گل سوم، انگار بازی برای آنها تمام شده و به طور کامل، بازی را رها کردند. به جای اینکه با سرعت بدوند، کُند و راکد بودند. پیش از این باخت، آخرین شکست سنگین مکزیک در یک تورنمنت معتبر به باخت 6-0 مقابل آلمان غربی در جام جهانی 1978 بر می گردد. تصور کنید که اگر گیرمو اوچوا دروازه بان مکزیک چهار واکنش خوب را انجام نمی داد، تعداد گل های شیلی دو رقمی هم می شد.
آخرین نکته ای که لازم است اشاره کنیم، خبری است که یکی از سایت های آمریکایی پوشش دهنده کوپا آمریکا به نام vavel.com نوشته که در نوع خود یک خبر اختصاصی جالب می باشد. بنا به گزارش هایی که به دست این سایت رسیده، اوسوریو سرمربی مکزیک به قدری از پیروزی تیمش مقابل شیلی در نود دقیقه مسابقه مطمئن بود که حتی تمرین ضربات پنالتی را نیز از دستور کار برنامه تمرینی مکزیک حذف نمود! طبق نوشته همین سایت، وقتی که مکزیک 5-0 عقب بود، این مربی کلمبیایی ترجیح داد بازیکنی را به جای خسوس کورونا وارد زمین نماید که یک مدافع وسط بوده و در تمام عمرش فقط 5 گل زده است. چرا سرمربی مکزیک فکر می کرد که چنین بازیکنی می تواند به نوک خط حمله رفته و برای تیمش گل بزند در حالی که چهره های آماده و امتحان پس داده ای همچون اوریبه پرالتا و خاویر آکینو را روی نیمکت نشاند؟
درباره این بازی هر چه بگوییم کم است. این یادداشت شروعی بود بر جریانات این بازی و وقایع پیرامون آن. باز هم از این بازی خواهیم گفت. اگر موفق به تماشای این بازی شده اید، نظر خودتان را هم مطرح کنید و دلیل خلق چنین نتیجه ای را ارزیابی نمایید.
