اختصاصی طرفداری
میزبانی: خوب یا بد؟
فرانسوی ها میزبان هستند، ولی باید دید این میزبانی اهرم پیروزی به شمار می رود یا بار سنگینی است که به مقصد نمی رسد و آنها را له می کند. خروس های آبی پوش دو بار آخری که میزبان بوده اند فاتح روز پایانی بوده اند. در یورو 1984 با نمایش پلاتینی – تیگانا – ژیرس قهرمان شدند و در جام جهانی 1998 با درخشش زیدان و همراهانش. این بار هم مردم فرانسه از قهرمانی حرف می زنند و نه چیز دیگر. آن هم در تورنمنتی که با نفوذ میشل پلاتینی از دست ترکیه قاپیده شد.
ستاره های پرشمار تیم آماده هستند یا نه؟
خیلی ها اعتقاد دارند دیدیه دشام بازیکنان چند وجهی تری در مقایسه با فرانسه 1998 که قهرمان جهان شد در اختیار دارد و ترکیب فرانسه در فینال برابر برزیل را برمی شمرند: بارتز، تورام، دسایی، لبوف، لیزارازو، دشام، کارمبئو، پتی، زیدان، یورکائف، ژیوارش و سپس ادعا می کنند دشام اسلحه های متنوع تری در اختیار دارد. می گویند ستاره های فرانسه کنونی پرشمارترند: هوگو لوریس، پاتریس اورا، لورن کوشیلنی، مانگالا، کینگزلی کومان، پل پوگبا، ماتیودی، آنتوان گریزمان و الیویه ژیرو.
دغدغه قلب دفاع
فرانسه تیم کاملی هم نیست و وقتی پای دفاع پیش می آید ابروها بالا می روند و سرها تکان می خورند. مردان دشام طی چهار دیدار آخرش 9 گل زده، ولی 6 گل هم دریافت کرده اند. محض نمونه دروازه لوریس برابر کامرون پس از فقط دو دقیقه جلو افتادن فرانسه گشوده شد و خروس ها در آخرین دقیقه با ضربه پایه با دردسر فراوان 2-3 پیروز شدند. فرانسه 4 گل به روسیه زد ولی 2 گل هم خورد که گل دریافت شده طی ضربه ایستگاهی که لوکاس دین فراموش کرده بود آلکساندر کاکارین را نشانه رود شاخص بود، چرا که برابر هلند هم که 3-2 پیروز شدند هم دو گل با همین سناریو دریافت کرده بودند.
قلب دفاع فرانسه پاشنه آشیل خروس های آبی پوش به شمار می رود و انتخاب های دشام بازتابنده این امر است. او از دیداری به دیدار دیگر جان کنده تا شاید زوج مناسبی برای کوشیلنی در قلب دفاع پیدا کند. او برابر کامرون از ترکیب کوشیلنی – عادل رامی استفاده کرد و برابر روسیه از ترکیب بسیار عجیب ساخو – واران در قلب دفاع بهره برد که در طول بازی جرمی متیو جای ساخو را گرفت و بعد لوکاس دین جای جرمی متیو را گرفت. دشام برابر هلند، به ترکیب کوشیلنی - واران روی آورد که بازهم کارساز نبود. او برابر اسکاتلند ترکیب کوشیلنی - رامی را روانه میدان کرد و 0-3 برنده شد، ولی این که آیا شمایل قلب دفاع فرانسه روشن شده باشد در هاله ای از ابهام قرار دارد. شاید مانگالا زوج کوشیلنی شود. او در منچستر سیتی گاهی خوب بوده و گاهی بد و نکته این است که چپ پا است در سمت چپ قلب دفاع بازی می کند و کوشیلنی راست پا هم ترجیح می دهد در چپ قلب دفاع قرار بگیرد.
مدافعان کناری
باید به پاتریس اورای 35 ساله، باکاری سانیای 33 ساله را هم افزود که نامزدهای اصلی قرار گرفتن در پست دو دفاع کناری هستند. خرده گیران می گویند دو مدافع کناری که جمع سن شان 68 سال شود آسیب پذیر هستند.
مردان میانی
برگ برنده فرانسه همین جا است، درخط میانی: یوهان کابایه / کریستال پالاس، کینگزلی کومان / بایرن مونیخ، انگولو کانته / لستر سیتی، دمیتری پایه / وستهم، پل پوگبا / یوونتوس، مورگان اشنایدرلین / منچستر یونایتد و سیسوکو / نیوکاسل. آنها غبطه انگیز هستند. خیلی زیاد.
کانته در سیستم 3-3-4 مورد علاقه دشام پس از سپری کردن فصل معرکه ای با لستر سیتی که به قهرمانی در لیگ برتر انجامید احتمالا برابر مدافعان قرار خواهد گرفت. اما پرسش بعدی این است هافبک چپ چه کسی خواهد بود؟ پوگبا که باز هم با یووه قهرمان سری آ شد هرچند طی فصل در نقش هافبک راست هم بازی کرد، ولی بیشتر در پست مرد میانی چپ به میدان رفته و در این منطقه کارسازتر بوده است. در حالی که متیودی هم در پاریسن ژرمن هم در همین پست بازی می کند و فصل بهتری را سپری کرده است. در حقیقت دشام با پوگبا و متیودی دچار همان دردسری شده که انگلیسی ها با جرارد و لمپارد داشتند. ولی دشام در جام جهانی 2014 به ترکیب متیودی – پوگبا – کابایه روی آورد و احتمالا پوگبا را در منطقه راست میانه میدان روانه میدان خواهد کرد.
خط حمله: بدون بنزما
کنار گذاشتن کریم بنزما به دلیل رسوایی های خارج میدان - و همین طور متیو والبوئنا - زمینه ساز جوان تر شدن تیم فرانسه خصوصا در خط حمله شد. حالا تصور این که دشام از گریزمان، کومان و مارسیال همزمان استفاده کند عجیب نیست و هیجان آور به نظر می رسد. گریزمان که با آتلتیکو مادرید تا یک قدمی فتح لیگ قهرمانان پیش رفت در گوش راست قرار خواهد گرفت و پایه می تواند در گوش چپ قرار بگیرد. کومان - که با بایرن قهرمان بوندسلیگا شد - و مارسیال گوش های سریع و هنرمند فرانسه به شمار می روند که می توانند ژیرو یا ژیناک را در نوک حمله تغذیه کنند. ژیرو در نوک حمله طرفداران چندانی ندارد ولی 5 گل طی شش دیدار برای فرانسه زده که دو تای آخر برابر اسکاتلند به ثمر رسیدند.
از بلان تا دشام
فرانسه در مرحله گروهی جام جهانی 2010 حذف شد و در یورو 2012 درخششی نداشت. آنها در جام جهانی 2014 تا یک چهارم نهایی صعود کردند، ولی اکنون با فرانسه جدیدی روبرو هستیم. یک فرانسه به کلی متفاوت. دیدیه دشام قهرمان جهان شده، ولی لورن بلان هم در همان تیم قهرمان جهان شده بود و به عنوان یک ناکام تیم ملی را ترک کرد. اگر دشام بتواند همسازی در صف ستاره هایش برقرار سازد و ستاره ها از خستگی ناشی از سپری کردن یک فصل طولانی رهایی یافته باشند قهرمانی دور از دسترس نیست و چیزی جز کسب عنوان قهرمانی در خانه ناکامی دیگری برای خروس ها به شمار خواهد رفت.
