طرفداری، بازنشر | 15 می 2016 در استادیوم فریولی آخرین بازی آنتونیو دی ناتاله پس از 438 بازی و 226 گل برای تیم اودینزه بود. شاهزاده کالچو تیم محبوبش را ترک می‌کرد، آخرین دیدار در برابر کارپی برگزار شد.
در آخرین دیدار، دی ناتاله کل نیمه اول را روی نیمکن نشست، جایی که هوادارن تابلوهایی با عکس‌های شماره 10 محبوب خود در دست داشتند و نامش را فریاد می‌زدند، دی ناتاله در دقیقه 78 بازی وارد زمین شد، بلافاصله پس از ورودش برای اودینزه پنالتی گرفته شد، او پشت توپ ایستاد و 227 امین گل خود را با مهارت هرچه تمام تر وارد دروازه کارپی کرد.
وقتی فصل 16-2015 در ایتالیا به پایان رسید ما شاهد اتمام دوران حرفه ای یکی از بهترین مهاجمان تاریخ ایتالیا در اودینزه بودیم. این اتفاق با کوله باری از رکورد و افتخار برای دی ناتاله رخ داد، رکورد هایی که به نظر نمی رسد در آینده ای نزدیک در تیم سیاه و سفید شمال ایتالیا شکسته شود. پس از فصلی که در آن دی ناتاله تنها یک بار دروازه حریف را در 22 مسابقه خود باز کرد، در حالی او پس از 12 فصل باشگاه را ترک می‌کند که بهترین گل زن تاریخ تیم و ششمین گل زن تاریخ سری آ به حساب می‌آید.
مرد 38 ساله در ناپل متولد شد، در 16 سالگی از شهر زادگاهش خارج شد و به امپولی پیوست، جایی که بلافاصله استعداد بی نظیرش در گل زنی برای همگان قابل رویت شد. دی ناتاله مرد متواضع و با شخصیت ایتالیایی با اولین عشق زندگی اش، ایلنیا بتی ازدواج کرد، این زوج باهم در شهر اودینه زندگی مشترک خود را آغاز کردند. او در آن زمان پیشنهاد یوونتوس را رد کرد و پس از اسرار زیاد لیپی مبنی بر انتقال به گوانژو چین در شهر اودینه ماند، او تا پایان حضورش در تیم اودینزه پیشنهادهای ریز و درشت زیادی که می‌توانست درآمد زیادی برای او به همراه داشته باشد را چندین و چند بار رد کرد.
وقتی هم تیمی اش پیرماریو موروسینی به علت ایست قلبی در مستطیل سبز ناگهان از دنیا رفت، دی ناتاله مسئولیت مالی تنها خواهر او را به عهده گرفت، کسی که به جز پیرماریو هیچ کسی را نداشت چرا که والدینش مدتها پیش از دنیا رفته بودند. دی ناتاله از آن دسته بازیکنانی است که علاوه بر استعداد بی نظیر فوتبالی در لحظات حساس اخلاقیات را فدای نتیجه و افتخار نمی کند. برای مثال زمانی که اودینزه یک گل از حریف عقب بود و فرصتی فوق العاده برای جبران داشت، او به علت مصدومیت یکی از بازیکنان حریف توپ را به بیرون از زمین شوت کرد و متعاقب آن جایزه بازی جوان مردانه سری آ را به کوله بار افتخاراتش افزود. برای دی ناتاله اخلاقیات همیشه بالاتر از افتخار قرار می‌گرفت.
بازی در تیم سطح پایینی مانند اودینزه برای دی ناتاله مشکل بود چرا که مدتها طول کشید تا استعداد بالای او توجه همه را به خود جلب کند. همکاری او با وینچنزو یاکوئینتا در اولین فصل حضورش در اودینزه و پس از خروج از امپولی نوید بخش دورانی طلایی برای دی ناتاله و اودینزه بود.
مهاجم با استعداد اودینزه در اولین فصل حضورش در 33 مسابقه به میدان رفت و هفت بار موفق به گل زنی شد، اتفاقی که در نهایت منجر به صعود تیم به رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2006 شد. این اولین فصل حضور تیم در سطح اول فوتبال اروپا بود و این شانسی برای دی ناتاله به وجود آورد که از تمام استعدادش برای موفقیت در این رقابت‌ها استفاده کند.
اودینزه در گذشته و بین سال‌های 1927 تا 1992 در جام یوفا حضور پیدا کرده بود، اما اولین حضور در لیگ قهرمانان اروپا با ورود دی ناتاله به تیم مصادف شد. از ابتدای فصل 25-2004 برای همگان مشخص بود که او در چه سطی قرار دارد و همه دیدند که چه بازیکن فوق العاده ای وارد تیم شده است، یکی از بهترین‌های سری آ. بازیکنی سریع و قاتلی بی رحم در محوطه جریمه، او به سرعت جای خود را در قلب هواداران تیم باز کرد، آنها می‌دانستند که این بازیکن بهترین مهاجمی است که تا کنون وارد باشگاه شده است. تنها پس از گذشت سه فصل از حضور دی ناتاله در اودینزه او به عنوان کاپیتان تیم انتخاب شد.
حضور مداوم در نیمه بالایی جدول و نتایج نسبتا خوب با رهبری دی ناتاله در هر فصل تکرار میشد، چیزی که اودینزه هرگز به آن عادت نکرده بود ترس غول‌های میلانی و تورینی از این تیم بود. با وجود این که اودینزه دومین باشگاه قدیمی ایتالیا بود اما هرگز قبل از ورود بازیکن 170 سانتی متری تیم‌های سطح اول سری آ را به چالش نکشیده بود، دی ناتاله تصمیم داشت تاریخ باشگاه را بازنویسی کند.
اودینزه در اولین حضورش در لیگ قهرمانان اروپا با مشکل مواجه شد و کار خود را با رتبه سوم در گروه به اتمام رساند، آنها پس از بارسلونا، قهرمان فصل و وردربرمن در مکان سوم ایستاند، باخت 4 بر 3 مقابل تیم آلمانی نهایتا آنها را راهی لیگ اروپا کرد.
در رقابت‌های اروپایی عملکرد دی ناتاله تحت تاثیر درخشش هم تیمی اش یاکوئینتا قرار گرفت، بازیکنی که در بازی برابر پاناتینایکوس هتریک کرد. بدون رهبری لوچیانو اسپالتی که فصل قبل آنها را در سری آ به مقام چهارم رسانده بود، تیم نتوانست در اروپا به رده‌های بالا صعود کنند و مربی وقت سرسی کاسمی تنها پس از هفت ماه از تیم اخراج شد.
بدون توجه به عدم موفقیت در رقابت‌های اروپایی دی ناتاله بازیکنی نبود که با پول زیاد تیم‌های بزرگ وسوسه شود، تیم هایی که پس از آن فصل مرتبا به او پیشنهادهای بزرگ برای انتقال از اودینزه داده بودند. یوونتوس بارها و بارها به آنتونیو دی ناتاله برای انتقال به تورین پیشنهادهای وسوسه انگیز داده بود، دی ناتاله هرگز به تورینی‌ها جواب مثبت نداد و با پول‌های خانواده آنیلی وسوسه نشد و به حضور در قلب هوادران تیمش بیش از مادیات علاقه نشان داد.
رقابت‌های یورو 2008 اولین چالش بین المللی دی ناتاله در پیراهن تیم ملی ایتالیا بود. مهاجم فوق العاده اودینزه برای تیم دونادونی عالی بازی کرد، هرچند در یک چهارم نهایی و مقابل اسپانیا او یک پنالتی حیاتی را از دست داد و موجبات حذف آتزوری را از یورو 2008 فراهم کرد.از آن پس دی ناتاله به عنوان یک بازیکن اصلی و مهاجم ثابت در ترکیب تیم ملی ایتالیا حضور داشت و پس از جام جهانی 2006 جایگزین لوکا تونی شده بود.
برای جام جهانی 2010 دی ناتاله شماره 10 تیم ملی را برتن کرد، متاسفانه تیم مارچلو لیپی نتوانست به مرحله حذفی رقابت‌ها صعود کند و پس از تساوی مقابل پاراگوئه و نیوزیلند و باخت برابر اسلوواکی جایی که دی ناتاله موفق به گل زنی شده بود، از دور رقابت‌ها کنار رفت.
در آخرین تورنومنت بین المللی و پس از گذر از مرز 30 سالگی دی ناتاله برای رقابت‌های یورو 2012 آماده شد. او تنها گلی که اسپانیای قهرمان در مرحله گروهی دریافت کرده بود را در تساوی 1-1 تیمش مقابل ماتادورها به ثمر رساند. دی ناتاله در بازی فینال مقابل اسپانیا حاضر شد و در شکست تحقیر آمیز 4-0 مقابل قهرمان تورنومنت به میدان رفت.
آنتونیو پس از این رقابت‌ها به علت سن زیاد و ضرری که رقابت‌های ملی به باشگاهش وارد می‌کرد از تیم ملی کناره گیری کرد، او با 11 گل زده در 44 حضورش با پیراهن تیم ملی ایتالیا، از رقابت‌های ملی اعلام بازنشستگی کرد.
با بازگشت به اودینزه اوضاع بهتر و بهتر میشد، جایی که او در هر فصل تعداد زیادی گل برای تیم باشگاهیش به ثمر می‌رساند. در بهترین فصلش و با حضور اینتر رویایی که در 10-2009 موفق به کسب سه گانه شده بود و تمام قهرمانان لیگ‌های معتبر را درو کرده بود، او لقب بهترین بازیکن سری آ را کسب کرد و پشت سر دیدیه دروگبا بازیکن چلسی که کفش طلای اروپا را کسب کرد در رده دوم بهترین گلزنان اروپا قرار گرفت.
در طی آن فصل دی ناتاله 54 درصد گل‌های تیمش را به ثمر رساند، آن فصل خاص به قدری برای مالک باشگاه جیانپائولو پاتزو رویایی بود که اعلام کرد پیراهن شماره 10 اودینزه پس از بازنشستگی دی ناتاله به احترام او بایگانی خواهد شد. دی ناتاله به جای نمایش تکنیک‌های فردی همیشه با اعضای تیم همکاری بی نظیری داشت که یک رقابت عادی را به مسابقه ای خاص تبدیل می‌کرد. او با بازیکنان بزرگی از الکسیس سانچز گرفته تا کوالیارلا هم بازی بود، اما همیشه در حضور این بازیکنان رهبر تیم، آنتونیو بود.
وقتی سال‌های آینده داستان سری آ بازگو شود و در مورد بهترین بازیکنان قرن بیست و یکم در کتاب‌ها نقل قول شود، قطعا مردی که در تمام طول دوران حرفه ای خود پایبند خانواده بود، با هم تیمی هایش مانند برادر رفتار می‌کرد و در باشگاهش همه او را می‌پرستیدند، بین آن داستان‌ها جایی ویژه خواهد داشت.
دی ناتاله را در اودینزه به عنوان "شاهزاده" می‌شناسند، مرد سخت کوشی که با لبخند و سخنان زیبا برای همیشه در قلب طرفدران اودینزه و ایتالیا جایی برای خود پیدا کرده است. دی ناتاله شاید برای تیم دیگری به میدان برود اما قلبش همیشه سیاه و سفید باقی خواهد ماند.
