طرفداری- جایگاه پراست در بین رانندگان برتر تاریخ قرار دارد، اما دوران حرفه ای او پر از فراز و نشیب و اتفاقات نامتعارف بود. او چهار بار قهرمان جهان شد، اما به نحوی چهار بار تیم و رقابت های فرمول یک را ترک کرد و دوباره بازگشت. آلن 51 رقبات را برد و در رقبات با آریتون سنا جهنم به پا کرد و بهترین و بدترین روی خود و سنا را به جهانیان نشان داد. با اینکه بارها و بارها از سنا شکست خورد اما در تاریخ فرمول یک تنها مایکل شوماخر و خوان مانوئول فانجیو بیش از او افتخار آفرینی کردند.
آلن پراست در 24 فوریه 1955 در فرانسه متولد شد، جایی که پدرش در کار تولید لوازم آشپزخانه بود. آلن دوران کودکی شلوغ و پر هیاهویی را پشت سر گذاشت که زمینه آینده درخشانش بود. او وارد ورزش کشتی شد، به اسکیت علاقه نشان داد و فوتبال هم بازی می کرد، جایی که دماغ و چند استخوان بدنش چندین بار شکست. در نوجوانی برای اداره یک باشگاه ورزشی یا مربی گری برنامه ریزی می کرد که ناگهان به ورزش کارتینگ علاقه پیدا کرد، این علاقه در 14 سالگی و حین تعطیلات آخر هفته با خانواده شکل گرفت. چیزی که در ابتدا جنبه تفریحی داشت ناگهان به یک وسواس برای بردن تبدیل شد، متعاقب آن پراست در طی مدت کوتاهی توانست چندین عنوان قهرمانی کارتینگ کسب کند. در 1974 او مدرسه را ترک کرد تا یک راننده مسابقه تمام وقت شود، او این کار را با تقویت موتور و فروشندگی در رشته کارتینگ ادامه داد. جایزه آلن برای قهرمانی در رقابت های کارتینگ 1975 فرانسه، راه یابی به رقابت های فرمول رنو بود، رقابت هایی که پراست قبل از رفتن به فرمول 3 دو قهرمانی جهان در آن کسب کرد. در 1978 و 1979 او موفق شد عنوان قهرمانی فرمول 3 فرانسه و اروپا را کسب کند، زمانی که او در لیست خرید چندین تیم فرمول یک قرار گرفت. پس از سبک سنگین کردن های زیاد، تصمیم گرفت با مک لارن قرار داد امضا کند.
در اولین فصل حضورش در فرمول یک، امتیازات زیادی کسب کرد اما از طرفی تصادفات زیادی را هم در طول فصل تجربه کرد، در یکی از شدیدترین تصادفات آن فصل، مچ دست پراست شکست. بعضی از تصادفات فصل ناشی از اشکالات مکانیکی خودرو بود چیزی که مک لارن آن را قبول نداشت، این گونه بود که آلن قرار داد دو ساله اش با مک لارن را به صورت یک طرفه فسخ کرد و راهی تیم رنو شد.
اولین قهرمانی فرمول یک پراست در وطنش فرانسه در یک خودروی فرانسوی در 1981 بدست آمد. این قهرمانی سر آغاز افتخارات زیادی بود او در مورد این قهرمانی به رسانه ها گفت:
قبل از این فکر می کردم که می توانم، حالا می دانم که می توانم.
قهرمانی ها برای مرد تازه کار ادامه داشت و او در سه فصل از حضورش در رنو توانست 9 گرندپری را فتح کند، اما پس از این موفقیت ها آلن با مدیر تیم رنو به مشکل برخورد کسی که او را مقصر عدم قهرمانی تیم می دانست. این شکاف بین پراست و تیم به طرفداران هم منتقل شد تا جایی که اکثر فرانسوی ها هم تیمی پراست، رنه آرنوکس را به او ترجیح دادند. متعاقب این پراست همسرش، آنه ماری و پسرش نیکلاس را به سوئیس منتقل کرد و دوباره راهای تیم انگلیسی مک لارن شد.
در شش فصل حضور آلن در مک لارن او 30 گرندپری را فتح کرد و موفق شد دو بار قهرمان جهان شود. در 1985 او اولین قهرمان فرانسوی فرمول یک لقب گرفت، در 1986 او پس از جک برابهام و پس از 26 سال دومین کسی بود که در دو سال پیاپی قهرمان جهان می شد. در 1987 او با قهرمانی در بیست و هشتمین گرندپری خود رکورد چهارده ساله جکی استیوارت را شکست. در 1988 فصلی که مک لارن از 16 رقابت در 15 گرندپری به قهرمانی رسیده بود، پراست توانست هفت گرندپری را فتح کند، هرچند استعداد جدید تیم مک لارن آریتون سنا با هشت قهرمانی در آن فصل عنوان قهرمانی را به خانه برد. این قهرمانی سنا سرآغاز یکی از رقابتی ترین دوران های فرمول یک بین دو هم تیمی بود که با اتفاقات ترسناک زیادی همراه شد.
آلن پراست که لقب پروفسور را یدک می کشید برای شکست دادن راننده عجیب برزیلی، سنا به تمام توانایی های خود نیاز داشت، چرا که در رانندگی نمی توانست حریف او شود، پروفسور همانند استیوارت و نیکی لائودا با تلاش بسیار توانست توانایی های خود را ارتقاء دهد. او رقابت را با استارت خوب شروع می کرد، در ترمز کردن بسیار احتیاط می کرد تا تایر خودرو دیر تر به مرحله بحرانی برسد. همه این تلاش ها با رانندگی بی مهابای سنا نقش بر آب شد، هم تیمی برزیلی پراست در خیلی از رقابت ها پنچر می کرد (حتی در باران جایی که پراست از آن تنفر داشت)، از هم تیمی فرانسوی اش سبقت می گرفت و او را با رسانه ها تنها می گذاشت.
موفقیت های مک لارن در 1989 هم ادامه یافت و رقابت پراست و سنا برای برتری، تیم را در موقعیت ویژه ای قرار داد. دوستی سال های ابتدایی حالا به نفرت بین دو ستاره فرمول یک بدل گشته بود، جایی که پراست، سنا را به رانندگی جنون آمیز و دریافت حمایت بیشتر از مک لارن متهم می کرد. فصل ترسناک آن ها با تصادف در پیست سوزوکا جایی که پراست به صورت عمدی راه سبقت را بر سنا بست، پایان یافت. با کسب سومین عنوان قهرمانی جهان و کم لطفی های مک لارن و عهد شکنی های سنا، آلن راهی تیم فراری شد.
در اولین سال حضورش در فراری، پراست موفق به فتح 5 گرندپری شد، رقابت در آن سال بر سر عنوان قهرمانی جهان بازهم به گرندپری پایانی و مواجهه با هیولای مک لارن ختم شد. سنا این بار تلافی کرد و با برخورد عمدی با خودروی فراری پراست دومین عنوان قهرمانی جهان را کسب کرد. پراست در باره آن گرند پری گفت:
کاری که سنا کرد تهوع آور بود، او یک مرد بی ارزش است.
در فصل 1991 فراری و پراست فاجعه آمیز عمل کردند و پس از ده سال آلن برای اولین بار در طول یک فصل هیچ گرندپری را فتح نکرد. او تیم ایتالیایی را مقصر این عدم نتیجه گیری می دانست و با انتقادات شدید در رسانه ها موجبات اخراج خود را قبل از پایان فصل ایجاد کرد. از آنجایی که در آن زمان هیچ تیمی به راننده جدید نیاز نداشت پراست وارد رسانه شد و به عنوان کارشناس تلویزیونی به فعالیت ادامه داد.
در 1993 او به تیم ویلیامز پیوست و توانست 7 گرندپری را فتح کند و با 51 امتیاز در مجموع قهرمان فصل شود، این چهارمین عنوان قهرمانی جهان پراست بود، سومین راننده پر افتخار تاریخ فرمول یک. پس از آن ویلیامز سنا را استخدام کرد کسی که پراست به شدت از او متنفر بود، او در واکنش به این اتفاق جنجال بر انگیز اعلام بازنشستگی کرد و در این باره به رسانه گفت:
ورزش به من خیلی چیز ها داده است اما من تصمیم گرفتم که این رقابت ها دیگر ارزش تلاش کردن ندارد.
مطالب مرتبط:
تالار مشاهیر فرمول یک؛ کیجو اریک روزبرگ
تالار مشاهیر فرمول یک؛ آریتون سنا، روح سوار
تالار مشاهیر فرمول یک؛ مایکل شوماخر
تالار مشاهیر فرمول یک؛ نیکی لائودا
