اختصاصی طرفداری- تقریبا در مرکز آمریکای جنوبی، کشوری 406 کیلیومتری مربی وچود دارد. کشوری باد خیز و البته معروف به تولید سیمان و آهن و البته استیل. پاراگوئه حدود 7 میلیون نفر جمعیت دارد. اما سخن ما در مورد فوتبال این کشور است. کشوری که همیشه به فوتبال خوبش شهره بوده است. مدعی اول در دنیا نیست اما حریف دست و پا بسته ای هم نیست. در کوپا آمریکا دو بار قهرمان شده است اما این مربوط به قدیم تر هاست. در سال 2011 یک پای فینال بود و در سال 2015 چهارم شد.
در سال 1953 آلبی روخا در حضور 6 تیم از قاره لاتین به رقابت پرداختند و در نهایت در امتیاز 8 با برزیل مساوی شدند و در 1 آپریل 1953 در دیداری تعیین کننده با برزیل این تیم را با نتیجه 3 بر 2 شکست دادند و برای اولین بار بر بام آمریکای جنوبی ایستادند. برای قهرمانی دوم اما 26 سال زمان لازم بود. آن ها در سال 1979 ابتدا در گروه سه تیمی با 6 امتیاز اول شدند. در مرحله نیمه نهایی برزیل را شکست دادند و پا به فینال دو بازی ای گذاشتند. ابتدا 3 بر 0 شیلی را بردند اما در بازی دوم با یک گل مغلوب شدند و بازی تکراری برگزار شد. در نهایت آن بازی هم 0 بر 0 شد کار به مجموع بازی های قبلی کشید و آلبی روخا 3 بر 1 پیروز شد. کمی قوانین آن دوران عجیب به نظر می آید.
در مجموع 44 دوره قبل 6 بار نایب قهرمان شده اند که آخرین آن در سال 2011 در آرژانیتن بود که در فینال به اروگوئه باختند. بیشترین بازی ملی در پاراگوئه متعلق به پائولو دا سیلوا است که تاکنون 133 بازی انجام داده و 2 گل زده است. بهترین گلزن ملی آلبی روخا نیز روکه سانتاکروز است که در 111 بازی ملی 32 گل به ثمر رسانده است.
قهرمانی پاراگوئه در کوپای سال 1979
پاراگوئه در گروه 1 مسابقات قرار دارد و به نظر می رسد این گروه، گروه مرگ تورنمت باشد. آمریکا، کلمبیا و کاستاریکا تیم های این گروه هستند. فوتبال کلمبیا به فوتبال پاراگوئه بسیار نزدیک است. در هر دو تیم مهاجمانی کاربلد حضور دارند و البته خط میانی به نسبت بازی ساز. آمریکا. تیم ملی اش به شدت در چند سال اخیر پیشرفت کرده است به مانند لیگ MLS. به شکلی با استفاده از امتیاز میزبانی نداشتن بازیکنانی بین المللی را جبران می کند. اما کاستاریکا. بی شک یکی از مرموزترین تیم های جهان است. اگر در قوی بودنشان شک دارید، جام جهانی 2014 را مرور کنید. بازیکنان نامی ای ندارند اما فوق العاده فرصت طلب و مهمتر از آن با تعصب هستند.
گروه بندی و برنامه تورنمنت و تیم ملی پاراگوئه را اینجا بخوانید.
رامون دیاز 56 ساله سرمربی پاراگوئه است. سابقه بازی در فیورنتینا و اینتر را در کارنامه دارد. از سال 2014 به تیم پاراگوئه آمده است. سه دوره سرمربی ریورپلاته بوده است و سابقه هدایت ایندیپندنته را نیز در کارنامه دارد.
وی 33 ساله است و در تیم ترابوزان سپور بازی می کند. باید دید در جمع ترکیب نهایی پاراگوئه خواهد بود یا خیر. اما به نظر می رسد یکی از امید های آلبی روخا در خط حمله باشد
کاپیتان با تجربه تیم ملی پاراگوئه در 36 سالگی قرار دارد. از سال 1995، 14 بار تیم عوض کرده است. حالا در تیم تولوکای مکزیک بازی می کند. رکورد دار بازی در تیم ملی است و نقظه اتکا در بحران ها.
دروازه بان تیم ملی پارارگوئه است و در 38 سالگی در اوج تجربه است و بعید است دیاز او را به خاطر سنش به آمریکا نبرد. از سال 2013 در تیم کولو کولو است. وی تاکنون 114 بازی ملی انجام داده است.
هر آنچه در مورد کوپا آمریکا 2016 لاز م است را اینجا بخوانید.
