طرفداری- معمولا اولین چیزی که در یک تیم فوتبال در زمین جلب نظر می کند، کاپیتان تیم است. کاپیتان ها معمولا چیزی فراتر از دیگر بازیکنان در زمین دارند. یکی از آن چیز ها کاریزما است. بعضی ها معتقدند شما کاپیتان زاده می شوید و کاپیتان بودن چیزی نیست که در وجود هر کس باشد. به استیون جرارد نگاه کنید، گویا او با بازوبندی کاپیتانی به دنیا آمده است و یا حتی اگر باز هم شک دارید، فرانچسکو توتی رم را بررسی کنید. کاپیتان که در 39 سالگی حدودا 10 دقیقه در هر بازی، بازی می کند اما برای یک کاپیتان 1 دقیقه هم کافی است.
وس مورگان، کاپیتان جامائیکایی تیم قهرمان این فصل لیگ جزیره، لسترسیتی است. بی شک گل او در هفته 36 لیگ برتر انگلیس به منچستریوناتید در تئاتر رویا ها هرگز فراموش نمی شود چراکه به نوعی گل قهرمانی بود. در این داستان با زندگی کاپیتان درشت اندام لسترسیتی هم مسیر می شویم.
ساق پا های بزرگ و نرسیدن ساق ورزشی به زانو
مورگان دوران جوانی را در تیم ناتس کانتی پشت سر گذاشت و در سال 1999 از این تیم جدا شد و پس از چند سال بازی کردن در لیگ های محلی ماجراجویی اش را در ناتینگهام فارست آغاز کرد. جان پمبرتون، مدیر وقت آکادمی فارست به یاد دارد در روز های اول حضور مورگان در تمرین او را از سرمربی تیم مخفی کرده است چراکه او آماده نبوده است.
ساق های ورزشی او به خاطر بزرگ بودن ساق پایش به زانو هایش نمی رسید. پا هایش به هم می خوردند و لباسش برایش تنگ بود. او واقعا اضافه وزن داشت.
پل هارت سرمربی وقت فارست او را در پارکینگ دید و گفت او کیست؟ ما گفتیم او یکی از بازیکنان تستی است و پل در پاسخ گفت هیچ بازیکنی تستی به مانند او را نمی خواهیم. پس ما مجبور شدیم او را از دید سرمربی تیم مخفی کنیم. ما مورگان را هشت ماه مخفی کردیم.
مورگان خود در مورد آن روزها گفته است:
جدایی از ناتس کانتی خوب نبود و بازی در محلات آسان نبود. تستی کار کردن در فارست برای من بسیار خوب بود و شروع آنچه امروز اتفاق افتاده است، بود.
علی رغم آن شروع بد و کمی عجیب در فارست، مورگان دِین زیادی به پل هارت دارد. بعد از آمادگی بدنی کامل او در سال 2003 و در سن 19 سالگی اولین بازی اش را برای فارست انجام داد و به یکی از بازیکنان اصلی تیم تبدیل شد. مورگان گفته است:
من به عنوان بازیکن تستی به تیم رفتم و خوب کار کردم و در تیم ماندگار شدم. من در بهترین فرم نبودم و باید به سختی تلاش می کردم. باید بسیاری از تست های آمادگی را رد می کردم. شما باید در آمادگی کامل باشید و من باید به آن می رسیدم. من هیچ چیز نداشتم و پل هارت به من همه چیز داد، او با من قرارداد حرفه ای امضا کرد و به من بازی داد. همه چیز با او آغاز شد.
پل هارت، سرمربی فارست در آن سال می گوید:
وقتی برای بار اول او را دیدم، بسیار چاق بود و گفتم تا وقتی که عوض نشود او را در تیم نمی خواهم. اما او به سختی تلاش کرد. شما همیشه بازیکنان خوب را می بینید. او از ابتدا جنم این کار را داشت. من در دفاع چپ به او بازی دادم و او عالی بود. وسلی از نقاط قوت و ضعفش آگاه بود و وقتی شما این چیز ها را بدانید، شانس بزرگی دارید.
در سال 2012 مورگان به پایان ماجراجویی اش با فارست رسید به لسترسیتی سفر کرد. سرمربی وقت لستر، نایجل پیرسون به دنبال بازیکنی در دفاع وسط می گشت که بتواند تیم را رهبری کند و در بازی هایش ثبات داشته باشد. او با دیدن مورگان به این نتیجه رسید که مرد مورد نظر خود را پیدا کرده است.
مورگان در آن سطح یکی از بهترین بازیکنان و مدافعان بود.
پیشرفت اعجاب آور تحت نظر رانیری
مورگان می گوید:
جایگاهی که هم اکنون در آن هستیم را مدیون زحمات خود هستیم. مردم در ابتدای فصل می گفتند شما سقوط خواهید کرد اما ما قهرمان شدیم. از آنچه تا به امروز گذشته خوشحالیم. ما پر از اعتماد به نفس هستیم و به خود باور داریم و می دانیم می توانیم از همه در این لیگ بهتر باشیم.
وس مورگان در زمان های فراغت به مربیگری بازیکنان جوان می پردازد او به همراه دوست بچگی اش و هم تیمی اش در فارست، جولین بنت این کار را انجام می دهد. آن ها در محله میدوز ناتینگهام بزرگ شدند جایی که پر از جرم و جنایت و خلاف است و خود باور دارد که این عشق به فوتبال بوده است که او را از جنایت دور نگه داشته است.
مورگان و بنت
بازی کردن در لیگ برتر همیشه آروزی من بود و حال به آن دست یافته ام. از این بابت بسیار ممنونم و می خواهم با مربیگری کردن بر جوانان آنچه به من رسیده است را به دیگران انتقال دهم. جولین دوست دوران کودکی من است و کودکی ما به فوتبال بازی کردن در خیابان گذشت. خانه آن ها دو یا سه دقیقه با خانه ما فاصله داشت. ما همیشه این عشق به فوتبال را داشتیم. آروزی هر کسی است که در بالاترین سطح فوتبال بازی کند اما من دیر به این سطح رسیدم اما بلاخره رسیدم. از آن لذت می برم.
کلام اول و آخر مورگان، مادر
بزرگترین هوادار و مشوق مورگان، مادرش است.
در حال حاضر همه چیز خوب پیش می رود. من در آخر پیام هایم بعد از بازی ها از مادرم بسیار بسیار تشکر می کنم. او واقعا خوشحال است. جدا از پیروزی و شکست و تساوی او برای من و دستاورد هایی که داشته ام خوشحال است. من می دانم او به من افتخار می کند و او بهترین پشتیبان من است.
به روایت طرفداری؛ مسیری که به قهرمانی لستر سیتی منجر شد
