اختصاصی طرفداری - وقتی تعداد زیادی از بلیط های دیدار با وست بروم در استادیوم امارات توسط طرفداران آرسنال - که اول فصل بلیط خریده اند - برای فروش عرضه شدند همه عملا دریافتند گروهی از آرسنالی ها دیگر حوصله تماشای بازی این آرسنال را ندارند. همان هایی که طی تساوی 1-1 با کریستال پالاس در استادیوم امارات، آرسن ونگر و مردانش را هو کرده بودند. حالا قرار گرفتن در رتبه چهارم حال آرسنالی ها را بi هم می زند. آنها می گویند راهیابی به لیگ قهرمانان برای شان کافی نیست و جمله ونگر "...می خواهم یادتان بیارم اگر وست بروم را ببریم در رتبه سوم لیگ قرار می گیریم" پاسخی به پرسش های شان نمی دهد.
ونگر بارها تکرار کرده تداومی که او برای آرسنال به ارمغان آورده در تاریخ صد و چهل ساله باشگاه سابقه نداشته، با این وصف آرسنالی ها خسته شده اند. کافی است سری به سایت های طرفداران توپچی ها بزنید تا دریابید برای اولین بار اکثر آنها اعتقاد دارند ونگر در آرسنال به پایان راه رسیده است. برای آنها "تداوم" و قرار گرفتن بین چهار تیم دیگر نه تنها ارضاکننده نیست بلکه مترادف شده با "درجا زدن". همین چند روز پیش بود که ونگر اعلام کرد از خریدهای بزرگ تابستانی خبری نخواهد بود. ونگر پاسخ خرده گیرانش را با جمله "... ما در دوران اخبار جدید زندگی می کنیم و همه فقط می خواهند چیزهای جدیدی بشنوند بی آن که به عواقبش فکر کنند" داد. در حالی که طرفداران هنوز از آن چه در تابستان پیش گذشت خشمگین هستند. آرسنال یگانه باشگاه اروپایی بود که جز یک دروازه بان هیچ بازیکنی را به خدمت نگرفت.
توپچی های از آخرین قهرمانی شان در سال 2004 در محدوده بالای جدول پرسه زده اند. وقتی آرسنال در آن فصل بی شکست قهرمان شد 90 امتیاز در لیگ کسب کرد ولی پس از آن فقط دو بار بیشتر از 80 امتیاز به دست آورد و دور از قهرمانی ماند:2005: دوم، 2006: چهارم، 2007: چهارم، 2008: سوم، 2009: چهارم، 2010: سوم، 2011: چهارم، 2012: سوم، 2013: چهارم، 2014: چهارم و 2015: سوم.
این فصل با فصل های پیشین تفاوت های فراوانی داشته است. آرسنال در فصلی قهرمان نمی شود که چلسی در نیمه دوم جدول دست و پا زده، منچستر یونایتد در دستان فن خال خود را پیدا نکرده، لیورپول مربی اش را تغییر داده و منچسترسیتی در لیگ نزول کرده است. آنها در فصلی قهرمان نمی شوند که یا لستر سیتی قهرمان می شود یا تاتنهام. آنها در فصلی قهرمان نمی شوند که تاتنهام برای اولین بار در لیگ برتر بالا سر آنها قرار گرفته است.
در چنین قابی آرسنالی هایی را می بینیم که می خواهند تیم شان در این فصل پنجم شود و دستش از لیگ قهرمانان کوتاه شود تا شاید ونگر برود. حتی بعضی های شان ونگر را دیکتاتوری می خوانند که در دنیا و توهمات خود به سر می برد و هم از واقعیت ها دور افتاده و هم "بلندپروازی" را فراموش کرده است.
می گویند آرسنال و ونگر طی سال های اخیر نه به قهرمانی لیگ نزدیک شدند و نه هرگز در قواره فتح لیگ قهرمانان بودند. می گویند آرسن بازیکنان پرشماری را شکوفا کرد، ولی تعداد آنهایی که در دستان او به جایی نرسیدند هم کم نبوده اند: ژروینیوی ساحل عاجی، سباستین اسکیلاچی فرانسوی، مروان شاماخ مراکشی، آندره آرشاوین روسی (سوای چهار گلی که در آنفیلد زد)، پارک چویونگ کره ای، دیوید گراندین فرانسوی، دنیلسون برزیلی، ایناماتوی ژاپنی، آمواری بیسچاف پرتغالی، نیکلاس بنتنر دانمارکی، اولگ لوژنی رومانیایی، آلبرتو مندز آلمانی، یوهان جوروی سوییسی، آبو دیابی فرانسوی، میکل سیلوستره فرانسوی، خولیو باپتیستای برزیلی و...
آیا آرسنال به رتبه سوم و چهارم جدول لیگ خو گرفته است؟
همین جا باید به شکنندگی ذهنی آرسنال پرداخت، خصوصا حالا که رویای قهرمانی این فصل برباد رفته است. ونگر پس از پیروزی برابر واتفورد گفت "اعتقاد دارم این تیم ذهنیت درستی دارد. آنها دوره بدی را سپری کرده اند ولی با این بازی نشان دادند به مسیر درست بازگشته اند". ولی سپس دیدار با وستهم از راه رسید تا آن شکنندگی عیان شود. آرسنال 0-2 جلو بود ولی همین که اندی کارول گل اول را زد آرسنال با دستپاچگی بازی کرد، در حالی که تیم در آن برهه باید آرامش و تمرکزش را حفظ می کرد که نکرد. آرسنال دو گل دیگر خورد و نتیجه شد 3-2 به سود وستهم. آنها گل تساوی بخش را زدند و بازی 3-3 پایان یافت.
آن چه برابر وستهم گذشت بازی نمونه ای برای آرسنال به شمار می رفت. این که بازیکنان در برهه های کلیدی پایین تر از قواره خود بازی می کنند. این که آرسنال از شکست ها ضربه می خورد و نمی تواند از بردها بهره ببرد. آرسنال وقتی لستر سیتی در دوم ژانویه برابر بورنموث به تساوی دست یافت با دو امتیاز بیشتر در صدر قرار گرفت ولی طی چهار بازی بعدی لیگ پیروز نشد. پیروزی برابر لستر در فوریه آنها را دوباره صدرنشین کرد ولی سپس شکست از منچستر یونایتد و سوانزی از راه رسیدند. نکته این بوده که تاثیرات شکست ها در آرسنال بیشتر از تاثیرات پیروزی ها بوده اند. شکست بعضی ها را قوی تر می کند و برخی را ضعیف تر و آرسنال به گروه دوم تعلق داشته است. روانشناس ها جمله معروفی دارند "... اولین قدم به سوی تغییر آگاهی است و دومین قدم قبول آن چه که هست". آرسنال به هیچ یک از این دو نزدیک نیست. هست؟
ولی خوب استن کرونکه عاشق ونگر است و هرگز او را اخراج نخواهد کرد. سهامداران آرسنال هم از عملکرد آرسن راضی هستند و می دانند رفتن او بلافاصله ارزش سهام آرسنال را پایین خواهد آورد. شیفتگان ونگر هم می گویند "می دانید در همین دوره ای که ما آرسن را داشتیم، تاتنهام چند مربی عوض کرد تا پوچتینو را به دست آورد؟ ده تا."
در کنار همه این ها با رفتن ونگر پاسخ خیلی خیلی بزرگی جلب نظر می کند: چه کسی جایش را بگیرد؟
