اختصاصی طرفداری- این روزها اوضاع باشگاه سوانزی سیتی ملقب به قوها، نه تنها برای مردم ولز، بلکه حتی برای مردم انگلیس و ایتالیا هم مهم است. وقتی در ماه دسامبر، هیو جنکینز رئیس باشگاه سوانزی تصمیم گرفت که گری مانک مربی پر انرژی و موفق تیمش در فصل گذشته را برکنار نماید، کمتر کسی تصور می کرد که روزهای سخت تری در انتظار تنها تیم ولزی حاضر در لیگ برتر باشد. آلن کرتیس به عنوان مربی همیشه موقت باشگاه سوانزی، تا اواسط ژانویه روی نیمکت نشست تا جنکینز فرصت کافی برای قرارداد بستن با یک مربی کار بلد را داشته باشد.
انتخاب آقای رئیس کسی نبود جز یک مربی با تجربه ایتالیایی که همه نام او را شنیده ایم. فرانچسکو گوئیدولین که همواره به یک مربی کارنامه دار و با جذبه مشهور است، روی نیمکت سوانزی نشست تا فرشته نجات این تیم از سقوط به دسته پایین شود. بدون شک همه مشکلات باشگاه به گری مانک مربوط نمی شود و تصمیمات نادرست مدیریت نیز در شرایط سخت این روزهای سوانزی سهیم است.
سوانزی در تابستان چند خرید انجام داد ولی می توانیم به جرأت بگوییم که هیچ کدام از این خریدها موفق نبوده اند و شاید در خوش بینانه ترین حالت بتوان این خریدها را فاجعه ننامید. آندره آیو شاید اندکی بهتر از بقیه بود ولی بازیکنان دیگری که در تابستان و حتی در ژانویه به سوانزی پیوستند، تاکنون توفیق خاصی را به دست نیاوردند.
اوج تصمیمات نادرست باشگاه در ماه ژانویه اتفاق افتاد. سوانزی یکی از بهترین بازیکن خود یعنی جونجو شلوی را به تیم رقیب در انتهای جدول یعنی نیوکاسل یونایتد فروخت تا همگان انگشت حیرت بر دهان بگیرند و این شگفت زدگی هنگامی به اوج رسید که آلبرتو پالوسکی را در پنجره نقل و انتقالات زمستانی، از کیه وو به ورزشگاه لیبرتی آوردند تا شاید سر و صدای فروش جونجو شلوی بخوابد.
وقتی سوانزی در 4 هفته آغازین لیگ برتر بدون شکست مانده و طی این 4 بازی، مقابل چلسی یک مساوی و مقابل منچستر یونایتد یک پیروزی را به دست آورده بود، بسیاری از هواداران برای یک فصل رؤیایی خود را آماده می کردند ولی کابوس های آنها درست پس از پیروزی مقابل شاگردان فن خال آغاز شد. پس از آن بازی، سوانزی تا آخر سال 2015 فقط توانست در دو بازی لیگ برتر پیروز شود که یکی از آن تیم های شکست خورده نیز، تیم قعر جدولی استون ویلا بود.
گری مانک پس از باخت سنگین 3-0 در ورزشگاه لیبرتی، از سوانزی جدا شد و این تیم در دوران مربیگری آلن کرتیس، روند رو به رشد محسوسی را نشان داد. نتایج سوانزی با کرتیس خیلی خوب نبود اما شخصیت مهربان و با روحیه این پیرمرد با تجربه و ارتباط خوبی که او با اغلب بازیکنانش داشت، به سوانزی کمک کرد تا دوران سخت پس از جدایی گری مانک را پشت سر بگذارد. دیو آدامز در کنار آلن کرتیس به عنوان طراح تاکتیک ها و دستیار، کمک زیادی به سوانزی کرد و پس از دو ماه همکاری با گوئیدولین، اکنون به تیم های پایه ای سوانزی برگشته است.
به نظر می رسد که با آمدن گوئیدولین، اوضاع بسیار بهتر شده و حداقل تا کنون، سوانزی توانسته از باتلاق سقوط فاصله بگیرد. دورانگوئیدولین در سوانزی، با دو پیروزی مقابل واتفورد و اورتون آغاز شد و پس از 4 بازی متوالی بدون برد در لیگ برتر، این تیم در دو بازی اخیر صاحب دو پیروزی متوالی شده است.
همه نام تیم سوانزی را با لقب «غول کش» و توانایی شکست دادن بزرگان فوتبال انگلیس می شناسیم که البته این تیم نیز با شکست دادن آرسنال در ورزشگاه امارات، ثابت کرد که همچنان برازنده این لقب است. کرتیس در بازی مقابل آرسنال، پس از گذشت یک چهارم از زمان بازی، سیستم تیمش را تغییر داد و از آن پس بود که آنها توانستند دست به کار بزرگی زده و آرسنال را به زانو درآورند.
کرتیس در بازی مقابل قناری ها (لقب نوریچ) هم با فرا خواندن مودو بارو و لروی فر از روی نیمکت، جریان بازی را به نفع تیم خود تغییر داد تا موجبات تحسین گوئیدولین را هم فراهم بیاورد که این بازی را از طریق اینترنت و روی تخت بیمارستان دنبال می کرد. بارو یک بازیکن گامبیایی بوده که کارشناسان او را جایگزین مناسبی برای جفرسون مونترو در سوانزی می دانند.
سوانزی با این نتایج، تا قبل از بازی مقابل بورنموث، یک فاصله 9 امتیازی با منطقه سقوط دارد. این دو پیروزی اخیر سوانزی در غیاب فرانچسکو گوئیدولین رقم خورده است. گوئیدولین به جای نشستن روی نیمکت سوانزی در این دو بازی، مجبور بود که روی تخت بیمارستان دراز بکشد تا به مداوای قفسه سینه عفونی خود بپردازد و باز هم آلن کرتیس روی نیمکت این تیم نشست. گوئیدولین 60 ساله که دچار مشکلات تنفسی شده بود، به شوخی می گوید که اگر سوانزی با کرتیس به همین نتایج خوبش ادامه دهد، حاضر است که به نیمکت این تیم باز نگردد. گوئیدولین که در اودینزه هم دچار استرس های روحی زیادی شده بود، بارها تأکید کرده که روابط خوبی با کرتیس داشته و او را دوست خوب خود می داند.
نمی دانیم که باید غیبت گوئیدولین را یک نوع خوش شانسی یا بدشانسی برای باشگاه سوانزی تلقی کنیم. به تازگی دو دستیار ایتالیایی یعنی دیگو بورتولوتزی و گابریله آمبروزتی هم به کادر مربیان سوانزی اضافه شده اند. بعضی از کارشناسان، این تغییرات گوئیدولین روی نیمکت سوانزی را ناشی از اختلافات می دانند ولی باشگاه می گوید که این تغییرات و بازگشت آدامز به تیم های پایه سوانزی، به دلیل تقویت بیشتر آکادمی باشگاه است.
سوانزی در بازی دیروز مقابل بورنموث با حساب 3-2 مغلوب شد ولی بازی آینده قوها مقابل استون ویلا، می تواند برگ برنده گوئیدولین و کرتیس بوده و با کسب حداکثر امتیاز ممکن از این بازی ، خیال هواداران ولزی را بابت بقا در لیگ برتر راحت نماید هر چند که از لحاظ ریاضی، حتی با کسب دو پیروزی محتمل نیز، بقای این تیم تضمین نخواهد شد. گوئیدولین هم به بازیکنان تیمش هشدار جدی داد که نباید بقای سوانزی را قطعی دانسته و انگیزه آنها کم بشود بلکه باید برای هدف بزرگ تری جنگیده و به فکر حضور در جمع 10 تیم بالای جدول باشند.
شاید 3 بازی آینده سوانزی در تاریخ این باشگاه ماندگار شده و آنها را در جمع بزرگان فوتبال انگلیس حفظ کند. با توجه به اینکه نیوکاسل باید در این هفته به مصاف لستر سیتی صدر نشین برود، ساندرلند و کریستال پالاس به علت حضور در جام حذفی، نمی توانند در بازی های این هفته لیگ برتر به میدان بروند و نوریچ سیتی هم مقابل منچستر سیتی متوقف شده، یک پیروزی در بازی رو در رو و در واقع 6 امتیازی مقابل بورنموث، می توانست به معنای کنده شدن سوانزی از جمع 6 تیم قعر نشین جدول برای اولین بار طی 4 ماه اخیر خواهد باشد و به قول یک روزنامه ولزی، پیشبینی های نادرست کارشناسان sky به ویژه پل مرسون مبنی بر سقوط قطعی سوانزی را نقش بر آب کرده و باعث خنک شدن دل هواداران این تیم گردد هر چند که باخت آنها مقابل بورنموث، یک ترمز دوباره برای سوانزی بود. اما در مرحله بعد، این هواداران مشتاق تا تابستان منتظر خواهند ماند تا وعده های هیو جنکینز رئیس باشگاه عملی شود و برنامه ها و سورپرایزهای او برای قوها، جامه عمل بر تن نماید.
