منچسترسیتی که خدمات کالین بل در تمام طول فصل از آنها دریغ شده بود با یک امتیاز از مدافع عنوان قهرمانی لیورپول شکست خورد. ایپبسویچ در فاصله 10 هفته به پایان صدرنشین بود و منچستر یونایتد هم با گوردون هیل و استیو کاپل در دو گوش خود روند خوبی داشت اما هفته های پایانی همه چیز بین لیورپول و منچسترسیتی بود. یک گل به خودی از دیوید واتسون مدافع ملی پوش انگلیسی من سیتی در دقیقه 89 در بازی خانگی با لیورپول یک امتیاز را به رقیب هدیه کرد و شکست های بهاری در دربی اولدترافورد و آنفیلد و تحقیر 4-0 به دست دربی در نهایت کار خودش را کرد و اجازه داد تا لیورپول با سه تساوی و یک شکست از چهار بازی پایانی سینه خیز از خط پایان عبور کند و نگاهش را به سوی ویمبلی و رم معطوف کند.
آرسنال همان کاری که با نیوکاسل کرد را دو سال بعد با منچستر یونایتد انجام داد. آنها شکافی 12 امتیازی در اوایل مارس را تا پایان اولین فصل دوران پسا-کانتونا پر کردند و ورق را برگرداندند. در یکم مارس بنگاه شرط بندی BetFred یونایتد را شانس اول قهرمانی معرفی کرد اما یونایتد لغزید و در هیلزبورو باخت و در آپتون پارک مساوی کرد. آرسنال - به لطف گل مارک اوورمارس - یک بازی 'شش امتیازی' در اولدترافورد و همینطور هشت بازی بعدی خود را با پیروزی پشت سر گذاشتند تا به 10 پیروزی پیاپی دست پیدا کنند. آنها لیگ را در فاصله دو هفته به پایان بردند. گل چهارمی که تونی آدامز در پیروزی 4-0 آرسنال برابر اورتون به ثمر رساند نشان می داد که توپچی ها چقدر زیر نظر ونگر پیشرفت کرده و به بلوغ رسیده اند. آرسنالی ها که فکرشان روی فینال جام حذفی و کسب دو گانه بود دو بازی آخر خود را باختند و این به یونایتد فرصت داد تا اختلاف را به یک امتیاز کاهش دهد، اما رقابت هیجان انگیز قبل از رسیدن به خط پایان به آخر رسیده بود.
همان داستان سیلی نقد به از... لیدز یونایتد با خط هافبک پرستاره اش گوردون استراکان، دیوید بتی، گری مک آلیستر و گری اسپید در آغاز دسامبر، ژانویه و فوریه در صدر جدول بود. اما در آغاز مارس به دست یونایتد پائین کشیده شدند. تیم هوارد ویلکینسون بعد از شکست در برابر منچسترسیتی در چهارم آوریل که آنها را یک امتیاز از منچستر یونایتد که دو بازی عقب افتاده داشت عقب انداخت دوباره اوج گرفت و چلسی را برد و با لیوپول مساوی کرد و کاونتری را شکست داد. من یونایتد هم در همی حال در بازی با من سیتی و لوتون چهار امتیاز از دست داد و هر دو عقب افتاده اش را هم باخت - از جمله شکست در برابر وست همی که سقوطش قطعی شده بود و الکس فرگوسن بعد از بازی تعهد آنها زننده خواند. دو هفته یکی مانده به آخر بازی ها، لیدز 3-2 در Bramall Lane (ورزشگاه شفیلدیونایتد) پیروز شد،جون نیوسام (بازیکن سابق شفیلد ونزدی) گل دوم لیدز را زد و لیورپول هم با پیروزی 2-0 در آنفیلد برای یونایتد از گرفتن شانس کسب اولین قهرمانی لیگ آنها در طی 25 سال لذت می برد. آن پیروزی و شکست در فاصله یک هفته به پایان برتری آسیب ناپذیر چهار امتیازی را در اختیار لیدزیونایتد قرار داد.
ایپسویچ در روز عید Easter با فرم عالی بهترین بازیکن سال فرانس تیسن و هموطن هلندی اش آرنولد موهرِن صدرنشین بود اما افت آنها با شکستی در اولدترافورد در هفته سی و سوم آغاز شد، اولین شکست از هفت شکست آنها تا پایان فصل. نواری از هشت پیروزی و یک تساوی که در سپتامبر کلید خورد آستون ویلای ران ساندرز را تا پایان ماه بعد به بالای جدول رساند و دوره ای مشابه از هفت پیروزی متوالی که 10 ژانویه با پیروزی 2-0 برابر لیورپول مدافع عنوان قهرمانی آغاز شد جایگاه آنها را در صدر تحکیم کرد. اگرچه آنها در میانه آوریل به ایپسویچ باختند و '14 مردساندرز' (کمترین تعداد بازیکنی که در طی کسب قهرمانی لیگ به کار گرفته شده است) به خود آمدند و با شکست فارست و میدولزبورو و ناتوانی ایپسویچ از بهره بردن از شکست هفته پایانی آستون ویلا در برابر آرسنال و باخت به میدلزبورو، قهرمانی لیگ را با چهار امتیاز اختلاف به دست آوردند.
لحظه به ثمر رسیدن گل پیتر وایت با ضربه سر برای آستون ویلا در پیروزی 3-0 برابر میدلزبورو در ویلاپارک - 25 آوریل 1981
'بازی های روانی' الکس فرگوسن منبعی بی پایان برای تغذیه روزنامه هایی فراهم کرد که به هر حرف کهنه ای می چسبیدند و آن را به عنوان سندی از نبوغ فرگوسن قالب می کردند. آنها کمتر به تلاش او برای زیر سوال بردن 'فرصت طلبی' بلکبرن در هفته های پایانی که بعد از محرومیت کانتونا برای لگد زدن به متیو سیمونز هوادار پالاس که باعث شد تا یونایتد نتواند همگام با روورز پیش برود، اشاره کردند. حتی بدون گلزنشان یونایتد فقط دو بازی از 16 بازی پایانی فصل را باخت در حالیکه چهار شکست بلکبرن تیم کنی دالگیش را با یک بازی بیشتر با دو امتیاز فاصله با یونایتد در صدر قرار داد. تیم جدیدش تیم سابقش را در آنفیلد ملاقات کرد و باخت اما یونایتد نتوانست هم را شکست بدهد. آنها فرصت هایشان را تلف کردند و دروازه بان چکش ها لودک میکلوسکو در فرمی فوق العاده قرار داشت. هواداران لیورپول به نظر از اینکه 'کینگ کنی' با یک امتیاز فاصله قهرمانی را از چنگ یونایتد در آورد فقط اندکی کمتر از هواداران روورز خوشحال بودند.
آرسنال بعد از نبردی نفسگیر در طول بهار که در نهایت با پیروزی جنجالی وست بروم در الند رود به سود آنها تمام شد توانست با یک امتیاز اختلاف لیگ را از لیدزیونایتد برباید تا اولین قهرمانی اش در طی 18 سال را جشن بگیرد. آرسنالی در هفته پایانی فصل در دوشنبه شبی به میدان رفت که دو بازی قبلش به لیدزیونایتد باخته بود و به یک تساوی بدون گل نیاز داشت تا با تفاضل گل بهتر یا پیروزی به قهرمانی برسد. چه جایی بهتر از وایت هارت لین برای قهرمانی؟ ری کندی که آن زمان یک مهاجم نوک 19 ساله بود و متفاوت از هافبک خوش استایل و عضلانی سال های اوجش در لیورپول گل پیروزی بخش قیقه 88 را به ثمر رساند و باعث چنان هجومی به درون زمین شد که کاپیتان مک لینتاک که هرکدام از هوادارن شال گردنش را از یک طرف می کشیدند را تا مرز خفگی پیش برد. پنج روز بعد آرسنال جام حذفی را هم برد تا به دومین تیم برنده دبل قرن بیست بدل شود.
فرانک مک لینتاک بر دوش هواداران بعد از پیروزی 1-0 برابر تاتنهام در هفته پایانی - 4 می 1971
چرخشی خارق العاده از ژانویه وقتی 'سرگرم کننده های' نیوکاسل که با 12 امتیاز پیش بودند به صورت سیستماتیک و بی رحمانه به دست یونایتد در پی چهار ماه بعدی پائین کشیده شدند. تیم کوین کیگان در وست هم باخت، در خانه و در بازی که نبوغ پیتر اشمایکل و تمام کنندگی کانتونا برتری را دلیگ به تیم فرگوسن داد به منچستریونایتد باختند و بعد در هایبوری و آنفیلد هم شکست خوردند؛ شکست 4-3 آخری بازی است که هنوز هم سایه اش را بر تمام تاریخ 24 ساله لیگ برتر گسترده است. بعد مدافع عنوان قهرمانی بلکبرن 2-1 آنها را برد و یونایتد خستگی ناپذیر امتیازات را جمع می کرد و فرگوسن دانه ای در ذهن کیگان کاشت که منجر به دفاع شورانگیزی از طرف او از تیم و شرافتش در شبکه اسکای شد. سه پیروزی و دو تساوی از پنج بازی پایانی نشان می دهداین ادعای توهین آمیز که نیوکاسل از هم توجیهی ندارد. بلکه فقط از بدشانسی شان بود که با تیمی رو به رو شدند که آنها را به خاطر لغزش های پیشینشان اینطور استثمار کرد.
دربی کانتی لیگ با 58 امتیاز و در شرایطی برد که در سفر بعد از فصل خود در کالا میلور سر می کرد و لیدزیونایتد و لیورپول و منچسترسیتی همگی با 57 امتیاز و فقط با تفاضل گل از هم جدا شده بودند. لیدز که جام حذفی را برده بود فرصت کسب دوگانه را با شکستی در مولینکس تنها 48 ساعت بعد از بازیشان در فینال جام حذفی در ویمبلی از دست داد. منچسترسیتی هم از آن طرف بعد از آنکه مالکولم آلیسون با رادنی مارش قرارداد امضا کرد برتری چهار امتیازی خود در مارس را با کسب تنها سه پیروزی از هشت بازی پایانی فصل از دست داد. دربی لیدز را در روز All Fool (یکم آوریل) شکست داد اما از پنج بازی بعدی خود دو تا را باخت و یکی را مساوی کرد؛ قبل از آنکه گل پیروزی بخش جان مک گاورن در بازی پایانی در آنفیلد آنها را به عنوان تیم صدرنشین به تعطیلات در مایورکا فرستاد تا منتظر سرنوشت لیورپول و لیدز بمانند. پیروزی برابر آرسنال لیورپول را با تفاضل گل قهرمان می کرد اما آنها 0-0 کردند و لیدز هم که به یک امتیاز نیاز داشت 2-1 باخت و خستگی و نمایشی فوق العاده از فیل پارکس و اشتباه داور در اعلام یک خطای هند واضح در محوطه جریمه قهرمانی را از آنها دریغ کرد.
برای اولین بار از سال 99-1898 سرنوشت لیگ در روز پایانی فصل و بین دو تیم در نبرد قهرمانی تصمیم گیری شد. 90 سال قبل از آن لیورپول 5-0 به آستون ویلا باخت و نایب قهرمان شد. در سال 1989 آنها به مصاف آرسنالی رفتند که نیاز داشت تا با حداقل اختلاف دو گل برنده شود تا قهرمانی را نه با امتیاز و نه حتی با تفاضل گل، که با تعداد گل زده بیشتر ببرد. بعد از باخت به منچستر یونایتد در روز سال نو لیورپولی ها از 18 بازی بعدی خود 15 برد و 3 تساوی به دست آوردند و حتی بعد از فاجعه هیلسبورو در 15 آوریل روند خود را حفظ کردند. آرسنال که صدرنشین بود و در دوم ژانویه با لیورپول رده هفتمی 12 امتیاز فاصله داشت فقط 5 امتیاز از 15 امتیاز ممکن در اواخر فوریه/اوایل مارس را به دست آورد تا به لیورپول فرصت بازگشت به کورس را بدهد. در 12 می و در شرایطی که فقط سه بازی تا پایان باقی مانده بود آرسنالی ها چهار امتیاز بیشتر از تیم کنی دالگیش که چهار بازی اش باقی مانده بود داشتند. شکست برابر دربی و تساوی با ویمبلدون در حالیکه لیورپول سه بازی اش را پی در پی برده بود، برندگان جام حذفی یعنی قرمز های مرسی ساید را در آستانه دومین دوگانه شان در طی چهار سال قرار داده بود. اما تاکتیک های هوشمندانه جورج گراهام و صبوری آرسنال و گل آغازین آلن اسمیت دراماتیک ترینِ بازی های پایانی را رقم زد. و در وقت های اضافی، وقتی جام در دسترس بود، مایکل توماس تاریخ سازی کرد.
یک کلمه کفایت می کند:"آگوئرووووووووو." دراز شدن بالوتلی، پای آویزان تایه تایوو که آگوئرو خیلی راحت می توانست از رویش بیفتد و مارتین تایلری که به جنون رسید. امروز شاهکار پر از حروف صدادارِ تایلر -'آگوئِروَوو' - در کناره استادیوم اتحاد خودنمایی می کند. نمادی از یکی از دراماتیک ترین لحظات فوتبال، و قطعاً دراماتیک ترین لحظه تاریخ لیگ برتر. بیشترین قهرمانی ها در فاصله چند بازی تا پایان لیگ اتفاق می افتند. سیتی در فاصله چند ثانیه ای آن را به دست آورد، در شرایطی که نیاز داشتند تا QPR را شکست بدهند تا اولین قهرمانی شان از سال 1968 را به دست آورند و جلوی پیروزی یونایتد در ساندرلند را بگیرند و به 'سیتی' ترین شکل ممکن به پیروزی برسند. یونایتد شانس اصلی بود تا اینکه باخت به ویگان سه بازی بعد با شکستی در دربی دنبال شد و برتری سیتی را به آنها برگرداند که آنها با پیروزی 3-2 در برابر QPR در آخرین لحظه ممکن به آن چنگ زدند.
