طرفداری- پیتر اسگود (peter osgood) مهاجم سریع، سرزن و تمام کننده تمام عیار سال های دور چلسی، در روز بیستم فوریه سال ۱۹۴۷ و درشهر ویندسور و در بین خانواده ای متوسط متولد شد و توانست در سال ۱۹۶۴ یعنی زمانی که تنها ۱۷ سال سن داشت با تیم چلسی قراردادی امضا کند. مردی که مربیان و هم بازیانش از او به عنوان بازیکنی چابک و سرشار از استعداد، ترکیبی از قدرت، ظرافت و فرصت طلبی یاد می کردند. او از آخرین بازمانده های عصر طلایی مهاجمینی بود که در جام جهانی 1966 تاریخ سازی کرده بودند.
پیتر اسگود در اولین سال حضورش و در همان ۱۷ سالگی در روز ۱۶ دسامبر توانست ۲ گل در مقابل ورکینگتون به ثمربرساند تا آغازی باشد برای خاطرات فراموش نشدنی در استمفوردبریج.
اسگود که به علت سن کم و بی تجربه بودن از بازی کردن درتیم اصلی محروم بود و معمولاً به عنوان بازیکن ذخیره وارد زمین می شد، توانست با ۳۰ گلی که در ۲۰ مسابقه به ثمر رساند، کادر فنی را مجبور کند تا از او به عنوان بازیکن اصلی تیم استفاده کنند.
پیتر اسگود در سال ۱۹۶۵ و در اردوی آمادگی چلسی در استرالیا در ۸ بازی ۱۲ گل به ثمر رساند که می توان به گلزنی او به آس رم در جام اینتر فیرز که در نهایت ۴ بر ۱ به سود چلسی تمام شد اشاره کرد. همچنین در همان جام، او از فاصله ۶۰ یاردی توانست یک گل دیدنی به بارنلی بزند تا آمادگی اش را به رخ حریفان آینده چلسی بکشد.
درخشش خیره کننده پیتر در همان فصل اول حضورش در چلسی کافی بود تا " الف رمزی" مربی وقت تیم ملی انگلستان، او را که یک جوان ۱۹ ساله بود برای جام جهانی ۱۹۶۶ انگلستان فرا بخواند. تورنمنتی که در نهایت با قهرمانی انگلستان به پایان رسید. اما اسگود جوان در حضور ستارگانی چون جف هرست، جیمی گریوز و راجر هانت که در اوج دوران فوتبالی و همچنین پختگی و تجربه قرار داشتند، شانسی برای حضور در ترکیب ثابت نداشت. پس از جام جهانی نیز اسگود به دلیل اختلافات با سرمربی انگلستان، الف رمزی، امکان ادامه حضور در تیم ملی را از دست داد.
او در فصل دوم حضورش در چلسی به قدری خوب کار کرد که او را می توان دلیلی بر رسیدن چلسی به فینال جام اتحادیه همان سال نام برد. دیداری که در ورزشگاه ویمبلی برگزار شد در نهایت، ۲ بر ۱ به سود تاتنهامی ها به پایان رسید تا اسگود برای کسب اولین قهرمانی اش تا فینال جام حذفی در سال ۱۹۷۰ صبر کند.
در آن فینال که میان چلسی و لیدز یونایتد برگزار می شد دو تیم به نتیجه تساوی ۲ بر ۲ دست یافتند و طبق قانون گذشته اتحادیه فوتبال انگلستان بازی دیگری در اولدترافورد برگزار شد که با نتیجه ۲ بر ۱ به سود چلسی به پایان رسید. در آن دیدار رویایی، اسگود در دقیقه ۷۸، بازی را به تساوی کشاند و درنهایت این دیدار با پیروزی چلسی به پایان رسید تا پیترعلاوه بر کسب اولین قهرمانی اش، رکورد گلزنی در تمامی مراحل جام حذفی یک سال را نیز به نام خود ثبت کند.
طولی نکشید که در سال ۱۹۷۱، چلسی به همراه اسگود توانست قهرمان جام برندگان اروپا شود. آنها در بازی فینال توانستند با گلزنی پیتر اسگود و کسب پیروزی ۲ بر ۱ مقابل رئال مادرید، جشن قهرمانی را در ورزشگاه کاراکیس (ورزشگاه تیم المپیاکوس) برگزار کنند.
اسگود پس از ۲۷۹ بازی و به ثمر رساندن ۱۰۳ گل برای چلسی، به دلیل اختلاف با دیو سکستون سرمربی وقت چلسی، در سال ۷۴ به ساتهمتون رفت و 2 سال را درآنجا گذراند. دوران حضور دو ساله او در ساوتهمپتون، برای این باشگاه با شگفتی سازی همراه بود. اسگود رهبری این تیم را در پیروزی غافلگیر کننده مقابل منچستریونایتد در فینال جام حذفی سال 1976 بر عهده داشت که تا به امروز، این تنها عنوان قهرمانی تاریخ باشگاه ساوتهمپتون در تمامی رقابت ها به شمار می رود.
او سپس حضور در نوریچ را تجربه نمود و پس از آن به آمریکا کوچ کرده و به فیلادلفیا رفت اما هرگز نتوانست چلسی را فراموش کرده و از قلبش خارج کند. تمایل او و هواداران چلسی برای بازگشت به استمفوردبریج موجب شد تا پیتر دوباره در سال ۱۹۷۸ به چلسی بازگردد و آخرین فصل حضورش را در پیراهن آبی ها به میدان رود. او در این فصل ۱۰ بار به میدان رفت و ۲ گل برای چلسی به ثمر رساند.
پیتراسگود که توسط هوادارانش به "اوسی" تشویق می شد و لقب پادشاه استمفوردبریج را یدک می کشید، بعداز پایان فصل ۱۹۷۸ و در سن ۳۲ سالگی در پیراهن شماره ۹ چلسی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
اسگود در روز اول مارس سال ۲۰۰۳ به علت بیماری اش به کمک آبراموویچ در بیمارستان بستری می شود اما ده روز پس از تولد 59 سالگی اش در روزاول مارس سال ۲۰۰۶ به دلیل سکته قلبی با دنیا خداحافظی می کند تا لندن را غرق در غم و ناراحتی کند.
جان مورتیمور، سرمربی ساوتهمپتون درباره او گفته بود:
اوسی یک شخصیت جذاب و یک بازیکن فوق العاده بود. بزرگترین دارایی او، مهارتش بود. او سرعت برق آسایی نداشت و در تمرینات دوندگی زیادی نشان نمی داد، اما قدرت کنترل توپ فوق العاده ای داشت به گونه ای که انگار توپ به پای او چسبیده بود. او در نبردهای هوایی خطرناک ظاهر می شد و قدرت تمام کنندگی بالایی داشت. او توپ را شلیک نمی کرد، بلکه با نوازش آن را به تور می چسباند.
رون هریس، هم بازی اسگود و بازیکنی که بیشترین تعداد بازی در پیراهن چلسی را دارد، درباره او گفته بود:
مردم می گویند زولا بهترین بازیکنی بوده که در پیراهن چلسی حضور داشته است، اما من می گویم پیتر بهترینشان بود. او یک بازیکن مقتدر و مستحکم بود، یک فرد بزرگ که گل ها را به ثمر می رساند و مدافعان را می ترساند. او یک افسانه در استمفوردبریج است. هیچ نمونه مدرنی قابل مقایسه با پیتر وجود ندارد. او در زمانی بازی می کرد که مدافعان بی رحمی را به خود می دید اما با این حال گل های فانتزی و فوق العاده ای می زد.
پادشاه استمفوردبریج حتی پس از مرگش نیز این ورزشگاه را ترک نکرد! خاکستر او در زیر نقطه پنالتی اسمتفوردبریج دفن شد تا آخرین یادگار از جسم او نیز با چلسی بماند و این گونه شد که پادشاه، برای همیشه در استمفوردبریج ماندگار شد.
به پاس زحمات اسگود، مجسمه این اسطوره چلسی در جلوی درب ورودی استمفوردبریج واقع شده است تا نام و یاد این ستاره در کنار ورزشگاهی که بارها در آن درخشید، زنده بماند.
