طرفداری - مطمئنم که بسیاری از شما هم مثل من در این باره سوالاتی اساسی دارید. در این مطلب که در سایت فوتبال365 منتشر شده است می توانید جواب برخی از این سوالات را بیابید.
خوب، چین. همه چیز کمی دیوانه وار شده است، نه؟ وقتی اسکار با پیشنهادی 75 میلیون پوندی مواجه می شود باید جایی اتفاقی عجیب افتاده باشد. اما چرا حالا؟ چه چیزی عوض شده که لیگی چنین جوان را بالقوه به یکی از قوی ترین و تاثیرگذارترین لیگ های جهان بدل کرده ست؟ با Football365 همراه باشید تا از راز این جنون سر در بیاوریم:
یک تاریخچه کوتاه، اگر مایل باشید
سوپرلیگ چین در سال 2004 تاسیس و یک دهه بعد از لیگ Jia-A به اولین لیگ فوتبال حرفه ای کشور بدل شد. با این حال پرجمعیت ترین کشور دنیا، با جمعیتی بالغ بر یک میلیارد و 350 میلیون نفر همواره در سطح بین المللی ناموفق بوده است. آنها تنها یک بار به جام جهانی صعود کرده اند، تا به حال قهرمان جام ملت های آسیا نشده اند و فقط دو نایب قهرمانی در کارنامه خود دارند. شکست تحقیرآمیز 5-1 در برابر تایلند آن هم بعد از قرارگرفتن در پایین ترین رتبه خود در تاریخ رنکینگ فیفا (109) در ژوئن 2013 فوتبال ملی آنها را در پایین سطح خود قرار داد. اما سیستم لیگ فوتبال این کشور پیش از آن در حال تغییر بود. سوپرلیگ چین در سال های ابتدایی خود به خاطر مشکلات ناشی از شرط بندی عقب ماند اما در سال 2010 دولت دخالت کرد و با به راه اندازی یک جنبش ضد فساد قماربازی و گاوبندی، فوتبال چین را از ماری بر جانش چنبره زده بود نجات داد. افراد برجسته بسیاری دستگیر شدند و اعتبار ورزش به آن بازگردانده شد.
این همه پول از کجا آمده است؟
دولت و متعاقباً تجارت. تمایل به برقراری تعادل در اقتصاد و همینطور اشتیاق برند ها برای شناسایی خود به صورتی تاثیرگذار تغییراتی اساسی در رویکردها به وجود آورده است. به گزارش International Business Times، رئیس جمهور چین ژی جینپینگ هدف خود را ایجاد اقتصاد ورزشی بومی به ارزش 850 میلیون دلار تا سال 2025 اعلام کرد. در بطن این هدف و برنامه های همراه آن، هدف میزبانی و قهرمانی جام جهانی قرار دارد.
هدفی بزرگ، اما چیزی است که کشور به سرعت آن را پذیرفته است. ارزش تولید شده توسط اسپانسرشیپ Ping An Insurance در هر فصل 150 میلیون ین است، معادل 15 میلیون پوند. رقم بزرگی نیست اما وقتی در نظر بگیریم که لیگ این کشور تا سال 2005 اسپانسری نداشت، معلوم می شود که قدم هایی برداشته شده است. این رقم همچنین در مقایسه با قراداد های اسپانسرشیپ باشگاه ها نیز رنگ می بازد. همانطور که متخصص فوتبال چین کریس آتکینز به اسکای اسپورتس گفت:
"چیزی که کمپانی ها از موفقیت گوانگژو متوجه شده اند، میزان شناختی است که می توان از طریق فوتبال به دست آورد؛ که منجر به تنوع می شود. ایده کلی، ساخت یک محصول فوتبالی است که چین را بر روی نقشه دنیا برجسته کند." افزایش حق پخش تلویزیونی لیگ از 60 میلیون ین(6.2 میلیون پوند) در سال 2015 به 8 ملیارد ین(800 میلیون پوند) در سال 2016 هم کمک خواهد کرد.
فصل کی شروع می شود؟ از کجا می شود بازی ها را تماشا کرد؟
لیگ چین در فوریه یا مارس کلید می خورد و در نوامبر یا دسامبر هر سال به پایان می رسد. 16 تیم با هم رقابت می کنند و سه تیم اول سهمیه شرکت در لیگ قهرمانان آسیا را به دست می آورند. دو تیم پایین جدول هم به دسته یک سقوط می کنند. درست مثل فوتبال در سرزمین های ما. چه جالب!
و اگر مشترک Ti’ao Dongli نباشید نمی توانید بازی ها را از تلویزیون دنبال کنید. یکی دو سال صبر کنید تا شبکه پنج اسکای اسپورت بازی ها را نمایش دهد: خانه فوتبال چینی!
کیفیت فوتبال چین چطور است؟
در حال پیشرفت اما طبیعتاً هنوز بسیار دور از همتایان اروپایی شان. گوانگژو اورگرانده که اخیراً جکسون مارتینز را به خدمت گرفت در 5 سال اخیر به سرمربیگری لی جانگ-سو، مارچلو لیپی و فلیپه اسکولاری قهرمان لیگ چین شده است. آنها که تازه در سال 2011 به سطح اول فوتبال کشور صعود کردند دو بار در سه سال اخیر قهرمان لیگ قهرمانان آسیا شده اند و اولین باشگاه چینی لقب گرفتند که در جام باشگاه های جهان به میدان رفتند. کلاً تیم خیلی خوبی هستند.
اما آنها تنها نیستند. جیانگسو سونینگ در این زمستان با خرید هایی که انجام داد توجهات را به خود جلب کرد و بیجینگ گوان، شانگهای اس آی پی جی و شاندونگ لیوننگ برترین های فوتبال کشور را در خود جای داده اند.
این لیگ همچنین یک سیاست خرید بازیکن خارجی هم دارد که طبق آن هر باشگاه فقط می تواند تا پنج بازیکن خارجی به خدمت بگیرد و در هر بازی فقط از چهار تای آنها استفاده کند. هدف بالا بردن اعتماد به نفس بازیکنان بومی است و این برنامه ای است که گوانگژو آن را پیاده کرده است. آنها به همراه رئال مادرید یک آکادمی کاملاً نو تاسیس کرده اند که تا 2200 دانش آموز را در خود جای می دهد و 22 مربی اسپانیایی در آن مشغول به فعالیت اند.
به طور خلاصه از زبان میگوئل آنخل دروازه بان سابق رئال مادرید بشنوید:"ابعاد این مجموعه بی نظیر است. تا به حال هیچکس پروژه ای به این عظمت ایجاد نکرده است."
بازتاب بالا رفتن استاندارد ها در زمین بازی را می توانید بر روی سکوها ببینید. در اولین فصل لیگ در سال 2004 میانگین حضور تماشاگران در میان همه تیم ها به سختی به بالای 10 هزار نفر رسید. یک دهه بعد این رقم به 22.193 رسیده است، قابل قیاس با سری آ و لالیگا. گوانگژو هم که پیوسته در حال بزرگ شدن است میانگین 45.809 تماشاگر در هر بازی را دارد. تنها منچستر یونایتد، منچستر سیتی، آرسنال و نیوکاسل در لیگ برتر جمعیت بیشتری را به ورزشگاه می کشانند.
چه کسانی آنجا هستند؟
منظورتان به غیر از تکسیراست؟ بازیکن برزیلی که سابقاً مورد علاقه لیورپول بود آخرین واردات مگا-میلیونی چین است که با38 میلیون پوند به جیانگسو سونینگ پیوست. گفته می شود تکسیرایی که هنوز بازی ملی در کارنامه خود ندارد سالانه 10 میلیون یورو خواهد گرفت. یا 7.7 میلیون پوند. با چنین دستمزدی او به دهمین بازیکن با بیشترین دستمزد در دنیا بدل می شود.
تکسیرا سومین قرارداد رکوردشکن چینی ها فقط در همین پنجره نقل و انتقالات زمستانی بود. رامیرز از چلسی با 25 میلیون پوند به جیانگسو پیوست و جکسون مارتینز هم که با پیوستن به گوانگژو این رکورد را حتی بالاتر برد. بر طبق آمار transfermarkt باشگاه های چینی در این پنجره که 26 فوریه بسته خواهد شد 199.5 میلیون پوند خرج کرده اند. و باشگاه های لیگ برتری فقط 175 میلیون پوند!
تکسیرا و رفقا به گروهی دیگر از افراد شناخته شده در آسیای شرقی خواهند پیوست. ستاره سابق آرسنال ژروینیو از رم به Hebei East Fortune پیوست و پائولینیو و دمبابا هم پیش از این در سال 2015 به چین رفته بودند. به اینها فردی گوارین (شانگهای شنیوا)، آساموا ژیان (شانگهای اس آی پی جی)، آلساندرو دیامانتی(گوانگژو) و استفان ام بیا (Hebei China Fortune) را هم اضافه کنید. داریو کونکای آرژانتینی که تا به حال پیراهن تیم ملی را به تن نکرده است وقتی در سال 2011 به گوانگژو پیوست بدل به سومین بازیکن با بیشترین دستمزد در دنیا شد. همه آنها پا جای پای دیدیه دروگبا، نیکولا آنلکا و سیدو کیتا گذاشتند. و همینطور یاکوبی آیگبانی. آیا یایا توره و جان تری و وین رونی نفرات بعدی خواهند بود؟
از نظر بومی هم ژانگ لینپنگ مدافع گوانگژو که به ‘سرخیو راموس چینی’ شهره شده سرآمد است. چلسی زمانی دنبال این مدافع 26 ساله بود. هم تیمی اش ژنگ ژی، بازیکن سابق چارلتون و سلتیک در 35 سالگی کاپیتانی تیم را به عهده دارد.
اسطوره های ایتالیایی کاناوارو و لیپی پیش از این به عنوان سرمربی جذب تیم های آسیایی شده بودند و زاکرونی و اسون گوران اریکسون هم اسکولاری را در این مسیر دنبال کردند. مدافع سابق اورتون لی تیه، سرمربی Hebei China Fortune را هم فراموش نکنید.
خوب، لیگ برتر باید نگران باشد؟ آرسن ونگر در پاسخ به این سوال گفت: "بله. به نظر چین قدرت مالی انتقال همه لیگ اروپا به آنجا را دارد. می دانیم که این ثمره قدرت اقتصادی است. آیا آنها علاقه مند باقی خواهند ماند؟ نمی دانم تمایل شان چقدر است. اما اگر پای تمایلات سیاسی در میان باشد باید نگران شد."
