طرفداری- امه ژاکه سرمربی وقت فرانسوی‌ها ترکیب تیمش را ۴-۳-۲-۱ چیده بود که زیدان در کنار ژورکایف پشت سر استفان گیوارش که تنها مهاجم بود بازی می‌‌کرد. زیدان تقریبا در کّل بازی خود را در سمت چپ میانه زمین قرار داده بود، جایی که به عمق می‌‌زند و رهبری ارکستر فرانسه در زمان حمله را بر عهده داشت. همچنین زیزو با ژورکایف هم در زمان‌های مورد نیاز پست خود را تغییر می‌‌داد و ژورکایف تبدیل به مهاجم ۹ کاذبی می‌‌شد که کنار گیوارش بازی می‌‌کرد.
نکته اساسی در تاثیر زیدان در نیمه اول مقابل برزیل قدرت حمل توپ بالا او بود که به سرعت آن را انجام می‌‌داد. او خود را گاهی بی علاقه به دریبل نشان می‌‌داد اما در همان لحظه با بیرون پا مدافع را دریبل می‌‌زد که کاملا مدافع مقابل را از بازی خارج می‌‌کرد. این کار درست قبل از یک و دو با مهاجم یا حمل توپ به تنهایی صورت می‌‌گرفت. با توجه به اینکه هم تیمی‌های او می‌‌دانستند که چه بازیکن با استعدادی است، او همواره و به صورت مداوم این فرار‌ها را انجام می‌‌داد. نمونه کامل این قضیه در دقیقه ۴ بازی اتفاق افتاد که او در میانه زمین در سمت چپ توپ را گرفت، چرخید و نیمه دوم زمین را پیمود. پس از این کار او یک پاس تو در به ژورکایف داد که منتظر زیدان بود. در این لحظه زیدان با پس گرفتن توپ از ژورکایف، بایانو مدافع برزیل را با بیرون پا دریبل می‌‌زند و توپ را به گیوارش می‌‌دهد که متأسفانه این مهاجم در شوتش قدرت کافی را ندارد و توپ نصیب تافارل می‌‌شود.
این چنین کار‌های فوق العاده برای هافبک وقت یوونتوس معمولی بود. حرکاتی که مخصوص او بود و از هیچ یک موقعیت عالی می‌‌ساخت.
تصمیم گیری یکی از توانایی‌‌های دیگر او بود. او در زمان حفظ توپ بسیار آرام بود و گزینه‌های خود را به خوبی بررسی می‌‌کرد. توانایی او در برگشت و پیچاندن رقیب فوق العاده بود. او این چرخش را با دریبل‌های که به ظرافت یک پر بود انجام می‌‌داد. همه اینها یک پیام داشت و آن هم دشواری کار برای برزیل بود.
با این وجود، به شکل شگفت آوری هر دو گل زیدان در نیمه اول از روی ضربه سر به دست آمد. ناحیه‌ای از بازی وی که معمولا از نظر‌ها دور بود. امه ژاکه این قضیه را به خوبی توصیف می‌‌کند:
"گل زدن زیدان آن هم با ضربه سر؟ کی فکرشو می‌‌کرد؟"
در گل اول او بسیار قوی روی سر لئوناردو بلند شد و کرنر پتیت را تبدیل به گل کرد. گل دوم او آنچنان نیازی به پرش بلند نداشت. او ایستاد و تماشا کرد که بازیکن مقابل او نمی‌‌تواند توپ را بزند و در موقعیت مناسب توپ را مانند یک گلوله به سمت دروازه شلیک می‌‌کند. آن هم با ضربه سر.
وقتی فرانسه ۲-۰ جلو افتاد، برزیل در نیمه دوم شروع به حمله کرد. فرانسه عقب نشست تا از ضدّ حمله استفاده کند. این به آن معنا بود که زیدان حالا نیمه دوم آرام تری خواهد داشت. البته آرام با توجه به استاندار‌های بازی استثنایی او. از نظر پست بازی، او همچنان به تغییر پست خود ادامه داد و دائما با تغییر دادن موقعیت خود مدافعان برزیل را گیج می‌‌کرد.
پس از اخراج دسایی در دقیقه ۶۸، برزیل تلاش کرد که پرس شدیدی انجام دهد اما در آخر موفق نبود. در ۲۰ دقیقه آخر، موقعیت برای نمایش استثنایی زیدان در حفظ توپ مهیا شد. او این کنترل توپ را با تاثیر گذاری زیاد نشان داد. پاهای سریع او و تصمیم گیری‌های ثانیه‌ای او به فرانسه اجازه داد تا با وجود برتری عددی برزیل، از کار‌های هجومی لذت ببرد. پس از پاس فوق العاده زیدان به دوگاری، فرانسه می‌‌توانست ۳-۰ جلو بیفتد اما توپ دوگاری زاویهٔ خوبی نداشت. البته فرانسه نیاز نبود زیاد منتظر گل سوم شود چون پتیت در دقیقه ۹۳ بازی را ۳-۰ کرد. فرانسه قهرمان جهان شد و زیدان پس از بازی گفت:
"این اولین قهرمانی فرانسه بود و به همین دلیل باید فوق العاده برگزار می‌‌شد".
نمایش زیدان در نیمه اول به فرانسه اطمینان داد که قهرمان می‌‌شوند اما پس از اخراج دسایی آنها نشان دادن با کنترل تیم پر ستاره برزیل، شایسته این افتخار هستند.
سال ۱۹۹۸ برای زیدان از نظر شخصی خاص بود چون علاوه بر قهرمانی دنیا، او هم توپ طلا را برد هم جایزه بهترین بازیکن سال فیفا. سالی که خیلی‌‌ها آرزو داشتن آن را دارند.
این مرد الجزایری الاصل دوران ورزشی خود را بعد از یک سال غیر قابل باور با موفقیت‌های زیادی هم در زمینه‌های باشگاهی و هم در زمینه ملی ادامه داد تا مطمئن شود که میراث بازیگری او هیچگاه فراموش نخواهد شد. چون او بدون شک از نوادر دوران مدرن فوتبال بود.
