طرفداری- گاتزتا دلو اسپورت گفتگویی را با خالق ضربه پنالتی پاننکایی ترتیب داده که در ادامه می خوانید.
- درست است که آن شیوه پنالتی زدن را روی شرطبندی با دروازه بان هم تیمی ات یاد گرفتی؟
بله درست است. من و دروازه بان هم تیمی ام هر گاه با هم تمرین می کردیم، پنج ضربه پنالتی می زدیم و من باید همه آن ها را به گل تبدیل می کردم تا برنده شوم، امّا او فقط باید یکی را می گرفت. برسر پول و شکلات شرط بندی می کردیم و من هم برای بردن سعی کردم شیوه جدیدی از پنالتی را امتحان کنم که بعدها به پنالتی پاننکای معروف شد. آن پنالتی کاملاً برنامه ریزی شده بود.
- آن پنالتی معروف 1976 که برابر آلمان چیپ تبدیل به گل کردی، دروازه بان هم تیمی ات چه چیزی به تو گفت؟
ما هم اتاق بودیم و شب قبلش با هم سر بازی بحث می کردیم. او خیلی بدبین بود و می گفت آن ضربات پنالتی خیلی ریسکی است. اگر اینگونه ضربه ای فردا بزنی و تبدیل به گل نشود، فردا نمی گذارم وارد اتاق شوی. امّا این حرف ها تأثیری روی من نداشت، من از ماه ها قبل تصمیم داشتم در یک بازی رسمی چنین ضربه ی پنالتی بزنم.
- اگر سپ مایر حرکت نمی کرد و توپ را می گرفت، چه اتفاقی می افتاد؟
بعضی جاها خواندم که اگر آن پنالتی گم نمی شد عواقب سنگینی برای من در نظر گرفته شده بود، مانند تبعید به معدن ذغال سنگ. امّا غیرممکن است این را بگویید. من نزدیک به 30 سال از عمرم را با بیماری مزمن کلیوی که به خاطر کار کردنم در کارخانه آهن بود سپری کردم. اگر چنین اتفاقی می افتاد قطعاً زندگی ام متفاوت می شد.
- بازی در ایتالیا؟
اولین بار که کشورم را ترک کردم، به ایتالیا آمدم و آن موقع 17-18 سال سن داشتم و ما مقابل یوونتوس باید قرار می گرفتیم و تیم بسیار جوانی داشتیم. یوونتوس تیم باتجربه ای بود و ما را نابود کرد و 11-0 بازی را واگذار کردیم.
- تفاوت فوتبال در زمان شما و زمان حال حاضر؟
می دانم اکنون پیترچک از آرسنال در یک هفته به اندازه کل دوران ورزشی من دستمزد می گیرد. اگر آن زمان را در نظر بگیریم، زندگی ما فوق العاده بود، تنها مزیتی که فوتبال برای ما داشت این بود که نیاز نبود کار کنیم، اگرچه از فوتبال هم بیشتر از کارکردن پول نمی گرفتیم. به طور کل از دوران فوتبالی ام راضی ام.
- به نظرت می توانستی با فوتبال امروزه وفق پیدا کنی؟
فوتبال امروزه خیلی سریع و جسورانه است. تقریبا در هر بازی بازیکنان باید نزدیک به 10 کیلومتر حداقل دوندگی داشته باشند، در زمان ما این 5-6 کیلومتر بیشتر نبود. اکنون بازیکنان بیشتر کلاس جهانی هستند و خلاقیت کمتر است، اگرچه من هنوز بازیکنان مورد علاقه ای دارم. در میان ایتالیایی ها ریورا، آنتونیونی و توتی بازیکنانی هستند که درست مانند من برای لذت به زمین فوتبال می امدند.
- دوست داشتی در چه تیمی بازی کنی؟
وقتی جوانتر بودم، هیچ اطلاعاتی از تیم های خارجی نداشتم، امّا آن زمان اسپارتا وقتی مقابل پنارول بازی می کرد، این ها برای من جذاب بود. امروزه بارسلونا تیمی است که دوست داشتم با آن سبک و سیاق فوتبالی ام در آن بازی کنم، اگر آن جا بودم به جای این همه پاس کوتاه فقط از راه دور شوت می زدم.
- پله می گوید برای زدن پنالتی پاننکایی هم باید دیوانه باشید، هم نبوغ داشته باشید؟
هیچکدام از این ها درست نیست. این بهترین و ساده ترین روش برای زدن ضربه پنالتی بود. یک بار فرانسوی ها نوشته جالبی در این باره داشتند و می گفتند، سرانجام یک نفر پیدا شد که به جای مغزش، با پایش توپ را هدایت کند.نمی دانم کدام یک از این ها درست بود، به هر حال آن سبک پنالتی را دوست دارم.
