اختصاصی طرفداری- خبر خداحافظی فدریکو بالتزارتی از دنیای فوتبال، قطعا دل هواداران آتزوری در سراسر جهان را به درد آورد. برای کسانی که پس از فتح جهان در سال 2006، با نسلی نه چندان خوب و موفق روبرو شده بودند، فدریکو بالتزارتی نمونه بارز غیرت و تعصبی بود که سالها در ایتالیا کم رنگ شد و اخیرا تازه صدای آن شنیده می شود.
متولد شهر تورین، از همان آغاز یاد گرفت به پیراهنش عشق بورزد و برای علاقه افرادی که بلیط مسابقات فوتبال را می خرند، احترام قائل شود. فدریکو خیلی زود محبوب دل هواداران تورینو شد. او که در ابتدا با قرض دادن شدن به وارسه یا آتالانتا، مشغول کسب تجربه بود، از اولین بازی برای تورینو، در مواجهه با تماشاگران، لوگوی باشگاهش را می بوسید تا نشان دهد چه اراده ای برای موفقیت با گراناتا دارد. بالتزارتی یکی از عوامل اصلی صعود تورینو به سری آ در فصل 05-2004 بود اما باشگاه به دلیل سو مدیریت اعلام ورشکستگی کرد و تمامی بازیکنان ناامیدتر از همیشه، به صورت آزاد راهی تیم های مختلف شدند.
فدریکو علاقه ای نداشت شهر تورین را ترک کند و در نهایت پیشنهاد لوچانو موجی برای پیوستن به یوونتوس به صورت آزاد را پذیرفت. بالتزارتی فکر می کرد این تصمیم برای هواداران تیم قبلی اش قابل هضم خواهد بود اما تورینویی ها خیلی با این انتقال راحت نبودند و سعی کردند نام وی را برای همیشه از خاطرشان پاک کنند. فابیو کاپلو از سبک بازی بالتزارتی خوشش می آمد و سعی کرد او را درگیر پروژه یوونتوس کند.
مدافع چپ سریع تورینی ها، در طول فصل 28 بازی برای یوونتوس به میدان رفت و در نهایت موفق شد با این تیم قهرمان لیگ شود. هواداران یوونتوس خیلی از سبک بازی او راضی نبودند اما داستان های آتی، نظر آنها را تغییر داد. تقدیر بالتزارتی، وی را دوباره بر سر دوراهی مهمی قرار داد. این بار یوونتوس بزرگ درگیر مسئله کالچوپولی شده بوده و این باشگاه باید فصل آینده را در سری بی توپ می زد.
بازیکنان دوباره آزاد بودند با باشگاه های دیگر مذاکره کنند و قرارداد ببندند اما داستان فدریکو این بار متفاوت بود. او با وجود داشتن پیشنهادات مختلف، تصمیم گرفت با یوونتوس به سری بی برود و برای این تیم بازی کند. وی در آن فصل، در 40 بازی برای بیانکونری به میدان رفت و یکی از مهره های مهم تیم در راه بازگشت سریع به سطح اول فوتبال ایتالیا بود. بالتزارتی به خاطر حضور در یوونتوس در سری بی، به حدی برای این باشگاه مهم است که حساب کاربری بانوی پیر در شبکه های اجتماعی، با مرور خاطرات وی در تورین، برای او در ادامه راه زندگی، آرزوی موفقیت می کند.
بالتزارتی در سال 2007، به فیورنتینا فروخته شد اما به دلیل مشکلات زیاد در این باشگاه، خیلی زود این تیم را ترک کرد و راهی باشگاه سرزمین پدری، یعنی پالرمو شد. فدریکو در آرامش کامل سیسیل، یکی از بازیکنان اصلی پالرمو طی چهار سال و نیم حضور در این باشگاه بود. عملکرد بالتزارتی در روسونرو به حدی بود که از وی به عنوان یکی از بهترین مدافعان چپ فوتبال ایتالیا یاد می شد. سرانجام پس از تجربه حضور در بازی های ملی، چزاره پراندلی در نوامبر 2010، بالتزارتی را برای بازی های مقدماتی یورو 2012 به آتزوری دعوت کرد. فدریکو دقیقا همان مهره گمشده پراندلی در تیم ملی بود و او تنها این مسئله را می دانست. حقیقتی که در یورو 2012 به اثبات رسید.
در آغاز تورنمنت لهستان و اوکراین، مطابق انتظار انتقادات فراوانی نسبت به انتخاب بازیکنان تیم ملی، نسبت به پراندلی ابراز شد و همگان انتظار داشتند وی هم به بلایی که مارچلو لیپی دو سال قبل با آن برخورد کرده بود، دچار شود. اگرچه با آغاز تورنمنت، داستان کاملا تغییر کرد. پس از مات کردن اسپانیای قدرتمند در بازی اول و توقف در برابر کرواسی بزرگ، پراندلی کلید تغییرات تاکتیکی خود را در اعتماد به بالتزارتی دید. فدریکو در ترکیب 2-1-3-4 پراندلی به عنوان مدافع چپ به میدان رفت و نمایش تحسین برانگیزی را از خود نشان داد. ایتالیا ایرلند را شکست داد و تیم به مرحله حذفی صعود کرد.
در دیدار مرحله یک چهارم، بالتزارتی با حضور در ترکیب اصلی، مزد بازی درخشان خود را گرفت. او این بار در کنترل بازیکنانی همچون رونی و میلنر عالی عمل کرد و انگلیسی ها نتوانستند موقعیت های زیادی بر روی دروازه جیجی بوفون خلق کنند. آتزوری با پیروزی در ضربات پنالتی، راهی نیمه نهایی با آلمان شد. در جدال با تیمی که اکثریت آنها دو سال بعد در قابل یک تیم قهرمان جهان شدند، بالتزارتی مهمترین نقطه بازی بود. کریستین ماجو محروم شده بود و ایگناتزیو آباته به دلیل مصدومیت از میادین دور بود. پراندلی با حربه ای تاکتیکی، بالتزارتی را به سمت راست برد و به کیه لینی ماموریت داد وظیفه او را انجام دهد.
با شروع بازی، ژرمن ها که برنامه ویژه ای برای حمله از سمت بالتزارتی تدارک دیده بودند، نتوانستند به توفیقی برسند و شاگردان پراندلی خیلی زود با به ثمر رساندن دو گل زیبا، از حریف پیش افتادند. نقش بالتزارتی موقعی پررنگ تر شد که در نیمه دوم، مارکو رویس وارد زمین شد و بارها توسط بالتزارتی توپ را از دست داد تا فدریکو یکی از بهترین بازی های عمرش را انجام دهد. فدریکو در فینال تورنمنت در ترکیب اصلی نبود اما با مصدومیت کیه لینی به زمین بازی آمد اما ایتالیای خسته و البته پر از مصدوم، توان تکرار نمایش درخشان دور گروهی در برابر اسپانیا را نداشت و در نهایت به رتبه دوم رضایت داد.
فدریکو بالزارتی دوران آخر فوتبالش را در آ اس رم سپری کرد.وی که در همان فصل اول حضورش به خاطر نمایش های متعصب، با هواداران جالوروسی رابطه خوبی برقرار کرده بود، در سال دوم اسیر مصدومیت های شدیدی شد که دامنه آن تا امروز ادامه داشت و هرگز نتوانست برای رم، ثابت به میدان رود. فدریکو امروز اعلام کرد که به دلیل مصدومیت ها و در سن 33 سالگی، از دنیای فوتبال خداحافظی کرده است.
والتر ساباتینی ارزش این انسان را به خوبی می داند و از همین حالا عنوان مدیر ورزشی باشگاه را به وی پیشنهاد داده است اما ما به عنوان یک هوادار فوتبال، نه فقط ایتالیا، تنها می توانیم بگوییم:
مرسی آقای بالتزارتی! اگر سی سال بعد قرار باشد از ایتالیای چزاره پراندلی در یورو 2012 برای نسل جدید بگوییم، نام شما را هرگز فراموش نخواهیم کرد.
