طرفداری- «من می‌دانم که در فرهنگ ایرانیان انتقال اجساد به کشورشان چقدر مهم است ولی به عنوان یک کوهنورد، اعتقاد راسخ دارم که هیچکدام از این سه نفر راضی نبوده اند که کسی برای پایین آوردن اجسادشان جان خود را به خطر بیندازد. آنها عاشق کوهستان بودند پس چرا نگذاریم در جایی که اینقدر دوست داشتند در آرامش بمانند. دو نفر باربر ارتفاع، پرچم ایران را در بالای قله اصلی پیدا کرده‌اند، بنابراین مسیر ایرانیان به روی قله برودپیک به طور کامل و موفقیت آمیز توسط این سه کوهنورد صعود شده است.» توماس لامل کوهنورد و جست و جوگر آلمانی این گونه و با گفتن جملات بالا، خبر مرگ سه کوهنورد ایرانی را به باشگاه شاهین داد تا اندک امید برای زنده ماندن سه کوهنورد ایرانی نیز از بین رفته و با انتشار سریع این خبر مردم ورزش دوست و حتی عادی ایران که پیگیر اخبار سه قهرمان کشورشان بودند با شنیدن این خبر رو به آسمان کرده و قهرمانانشان را برای همیشه بدرقه کنند.
کوهنورد که باشی می دانی، چه حس بدی سراغت می آید اگر که تا پای قله بروی و به هر دلیلی آنرا فتح نکنی. فقط یک کوهنورد درک می کند که برای صعود و فتح قله می توان شرایط جوی، مشکلات جنبی و هر اتفاق دیگری را نادیده گرفت و دل به کوه زد. شاید که نه! حتما اسم این کار دیوانه گی است، اما صحبت کوه است و کوهنورد که همان قصه عشق است و معشوق. سه قهرمان قصه ما هم عاشقان کوه بودند، عاشقانی که برای همیشه در دل معشوق خود جاودانه شدند. چه لذتی بیشتر از آنکه که معشوقت را فتح کنی و همان جا فنا شده در آغوشش جاودانه شوی!
آیدین بزرگی، مجتبی جراحی، پویا کیوان، همراه رامین شجاعی و افشین سعدی پنج کوهنورد ایرانی عضو باشگاه کوهنوردی آرش بودند که تابستان سال 92 راهی برودپیک شدند تا آنرا فتح کنند. این سومین باری بود که گروه کوهنوردی ایرانی برای فتح این قله سخت و پر خطر که پیش از آن 17 کوهنورد را به کام مرگ فرستاده بود، عازم پاکستان می شدند. سختی راه و مصدومیت رامین و افشین را در میانه راه از فتح قله بازداشت اما سه عضو دیگر گروه عزمی راسخ برای فتح برودپیک در تلاش سوم داشتند. آیدین، مجتبی و پویا از مسیری جدید و ناشناخته، برودپیک را فتح کرده و مسیر جدیدی را به نام ایران در این قله ثبت کردند اما در مسیر بازگشت به مشکل برخوردند و اتفاقاتی رخ داد که همیشه در کمین کوهنوردادن حرفه ای است. بله سه کوهنورد ایرانی در سومین تلاش خود موفق به فتح قله شدند و پرچم ایران را بر فراز برودپیک به اهتزاز درآوردند اما دیگر هیچ گاه بازنگشتند...
در سومین سالگرد این اتفاق به گفته خواهر دوقلوی آیدین که گفت: " به من تسلیت نگویید. آیدین زنده است. صعودش را تبریک بگویید. من و خانواده ام تسلیت نمی پذیریم." بار دیگر صعود جاودانه این سه قهرمان را به همه جامعه ورزش و بخصوص کوهنوردی تبریک می گوییم و از خدای بزرگ شادی روح آیدین، مجتبی و پویا را طلب می نماییم.
| لحظه نگاری: از صعود تا صعود! |
20تیر 92 - برودپیک: زمان سه روزه جهت ریکاوری تلاش نهایی بر روی برودپیک امروز پایان یافته و اعضای تیم راهی کمپ دوم قله شده اند.
21 تیر 92 - برودپیک: اعضای تیم خود را به کمپ سه برودپیک رسانده اند. آنها در تلاش اند تا در مسیر جدید گشایش شده در سالهای قبل، فعالیت خود را آغاز نمایند.
22 تیر 92 - برودپیک: آنها به کرده اول به انتهای تراورس یعنی آخرین محلی که سال 90 صعود شده بود (ارتفاع تقریبی 7450 متر+ تقریبا" 700 متر تراورس یخی) رسیده اند و قصد شب مانی دارند.
23 تیر92 - برودپیک: اعضای تیم تواسنته اند دیواره سنگی به ارتفاع 100 متر را صعود نمایند و در ارتفاع 7450 متری چادر خود را برپا کنند. رامین شجاعی به همراه افشین سعدی در حال برگشت به کمپ سوم هستند.
24 تیر 92 - ساعت 4 بامداد - برودپیک: تیم سه نفره از ارتفاع 7450 متری تلاش خود را جهت صعود قله شروع کرد. تیم دو نفره متشکل از رامین و افشین نیز از کمپ سه در مسیر نرمال راهی قله شده اند. آنها درحال پرچم کوبی مسیر کمپ سه تا گردنه قله هستند.
24 تیر 92 - ساعت 20:45 - برودپیک: اعضای تیم سه نفره متشکل از آیدین بزرگی، پویا کیوان و مجتبی جراحی تا ارتفاع 8000 متری تقریبا زیر قله صعود نموده و تصمیم به شب مانی و بیواک در این ارتفاع را دارند.
25 تیر 92 - ساعت 16:30 - برودپیک: کوهنوردان باشگاه آرش با برقراری تماس کوتاه تلفنی خبر صعود قله برودپیک را دادند. بر طبق این خبر مسیر ایران بر روی این قله به صورت کامل بازگشایی و به اتمام رسید.
تیم سه نفره کوهنوردی، قله را فتح کرده و پرچم ایران را بر فراز قله نصب کرده بودند. بعدازظهر روز صعود بود که آنها تصمیم به بازگشت گرفتند. مسیری که برای بازگشت در نظر گرفته بودند، همان مسیری بود که از آن راهی قله شده بودند اما زمانی که آنها در حال بازگشت بودند گرفتار توفان شدند و مسیر را گم کردند...
