طرفداری- حدود یک سال پیش بود که خبری شوکه کننده، هواداران یوونتوس در سراسر جهان را در بهت و حیرت فرو برد. آنتونیو کنته، اسطوره و منجی یوونتوس به خاطر بروز اختلافاتی در سیاست های نقل و انتقالاتی با کادر مدیریتی یووه به مشکل خورده و از سمت خود استعفا داد و در پیامی با هواداران باشگاه خداحافظی کرد .
در حالی که هواداران یوونتوس هنوز از شوک وارده از این خبر بیرون نیامده بودند، باشگاه به صورت رسمی اعلام کرد که با ماسیمیلیانو الگری، سرمربی اخراجی میلان به توافق رسیده و او سرمربی جدید بیانکونری خواهد بود. خبری که به نوعی آب سردی بود بر پیکر هواداران عصبانی باشگاه تورینی .
نامه های اعتراض آمیز هواداران به باشگاه و پیام های تمسخر آمیز با رنگ و بوی توهین به الگری، فضای مجازی را پر کرده و البته بازار خرید تخم مرغ! برای استقبال از این مربی بسیار گرم بود. همه این ها در کنار تعجب تحلیل گران و اصحاب رسانه، حال و هوای عجیبی به آن روزهای باشگاه یوونتوس بخشیده بود. حتی گالیانی نایب رئیس باشگاه میلان نیز در مصاحبه ای طعنه آمیز الگری را یک مربی بسیار خوش شانس نامید که پس از کسب نتایج ضعیف در میلان، توانسته سرمربی گری باشگاهی همچون یوونتوس را به دست آورد.
حالا مردی که تا چندی قبل در وب سایت eBay با قیمت یک دلار به حراج گذاشته شده بود، رسما به عنوان سرمربی قهرمان ایتالیا شناخته می شد و این آغازی بود بر یک ماجراجویی تمام عیار.
الگری جایگزین یک مربی کاریزماتیک و موفق به اسم کنته شده بود که برای هواداران یووه نقش یک منجی را ایفا کرد. یک ناجی که امپراطوری یوونتوس بر ایتالیا را شکل داده بود و سری آ را تبدیل به کارزار بیانکونری کرده بود. کنته اعتقاد داشت برای بسط و گسترش این امپراطوری به خارج از مرزهای ایتالیا به سلاح هایی کارآمد تر و مرگبار تر نیاز است.
در این بین وقتی نیاز های خود را از سوی مدیران باشگاه تامین نشده دید، راه خروج را انتخاب کرد و ده دلاری مسئولان یوونتوس را به آنها بازگرداند، زیرا وی معتقد بود " با ده دلار نمی توان در رستوران صد دلاری غذا خورد!"
مکس الگری تیمی را تحویل گرفته بود که خود در بستن آن هیچ نقشی نداشت و علاوه بر آن سایه سنگین کنته و انتقادات، توهین و تمسخر را روی سر خود حس می کرد. به راستی که او وارد یک قمار بزرگ شده بود . اما الگری "باید، می توانست. اومجبور بود بتواند". شاید این آخرین فرصت مکسی بود. فرصتی که او حس می کرد نیاز دارد تا چیزی را به همگان ثابت کند. انگار چیزی بزرگ در گوشه ای از وجود خود می دید. انگار می خواست کاری بزرگ انجام دهد. حتی بزرگتر از آنچه که کنته برای بیانکونری انجام داده بود.
شاید این جمله "آنتونی رابینز" را جایی خوانده بود:
به نظر من موفقیت جریان مداومی است که طی آن مشتاق و آرزومند رسیدن به اهدافتان هستید.
آری گویا این را می دانست . می دانست و توانست.
الگری یوونتوسی را به دنیا عرضه کرد که تا رقم زدن باشکوه ترین فصل تاریخش کمتر از یک قدم فاصله داشت. یوونتوسی پر از آرامش و انگیزه و با ذهنیتی مثال زدنی. یوونتوسی با تاکتیک ها و سیستم های متنوع که ساعت ها وقت آنالیزورهای حریفان را می گرفت تا شاید بتوانند پیش بینی کنند فردا با چه نوعی از یوونتوس مواجه خواهند شد. یوونتوسی ساخت جنگجو تر، متنوع تر و البته جاه طلب تر. یوونتوسی ساخت که ممکن است در تمرینات بدن سازی اش از حال بروی!
حالا مردی که در فضای مجازی به یک دلار به حراج گذاشته شده بود، در چند ماه آینده یکی از نامزدهای کسب عنوان بهترین مربی سال جهان خواهد بود.
حالا او کاری کرده است که استاد بزرگ، لیپی، در مصاحبه هایش بگوید که مکس من را یاد جوانی خودم می اندازد.
مکس توانست و تنها و تنها خودش می دانست که می تواند . مکس، میراث آنتونیو کنته موفق را تحویل گرفت و نه تنها از امپراطوری او محافظت کرد، بلکه آن را به خارج از مرز های ایتالیا نیز گسترش داد.
مکس الگری، مردی بود که با ۱۰ دلار در رستوران ۱۰۰ دلاری غذا خورد!
یادداشت ارسالی از "amin juve 33"
