دمای بالای قطر از همان ابتدا پیشنهاد بازی کردن در زمستان را مطرح کرده بود و قرار بود کل تقویم فوتبال جهان، از هم پاره شود. با اینکه قرار بود بازی‌ها در همان ژوئن و ژولای برگزار شود اما با وجود وسایل خنک کننده در درون ورزشگاه ها، باز هم این تورنمنت غیر ممکن به نظر می‌‌رسید. مشاوران فیفا قصد داشتند با آرام کردن برگزار کنندگان لیگ‌های اروپایی و صحبت با حامیان مالی خود، به هر شکلی شده تا آخر سال به یک نتیجه منطقی برساند.
مهم تر از آب و هوا، گاردین برای اولین بار از شرایط بسیار بد کارگران مقیم قطر خبر داده بود که تعداد این کارگران به ۱ میلیون و 400 هزار نفر می‌‌رسید که مشغول آماده سازی ورزشگاه‌ها بودند (این مقاله را در وبسایت طرفداری هم می‌‌توانید بخوانید).
در این مورد، سپاس بلاتر رئیس فیفا سعی کرد تا آنجا که می‌‌شود قضیه را بپیچاند اما با اصرار سازمان‌های حقوق بشری مجبور به بهبود شرایط کارگران شد اما باز هم قویا از استراتژی‌های قطر دفاع کرد. فیفا و مسئولان جام جهانی سعی کردند یک تئوری جدید بسازند و بگویند تغییرات به آماده سازی جام جهانی لطمه می‌‌زند اما سازمان‌های حقوق بشری از این صحبت‌ها قانع نشدند و این بار اسپانسر‌های جام جهانی هم در تبلیغات خود به شرایط بد کارگران حاضر در قطر پرداختند.
در آخر رسوایی قطر به مساله اعطای جام جهانی رسید که از زمانی که بلاتر نام قطر را از پاکت مخصوص بیرون آورد، گمانه زنی‌‌های در این زمینه شروع شده بود. از زمان شروع این اتهامات، مسئولان قطری شدیدا هر گونه جرمی را تکذیب می‌‌کردند. آنها ادعا کردند که مسائل نژاد پرستانه پشت این قضیه است و هنوز هیچ مدرک رسمی در این باره وجود ندارد. حالا با وجود شواهد و اسناد بسیار معتبر، قبول این مساله از گذشته هم دشوار تر شده است.
در کنار این مساله باید به گزارشی که خود کارکنان فیفا منتشر کردند هم اشاره شود. در این گزارش آمده بود که بازیکنان، مسئولان و هواداران در طول جام جهانی قطر با مشکلات جدی جسمی برخورد خواهند کرد اما به شکل عجیبی، 14 عضو از 22 عضو هیأت اجرائی فیفا آن گزارش را نادیده گرفتند.
همواره حداقل سه کمپین برای دادن رای به قطر فعال بود و در ابتدا دادن جام جهانی 2022 به قطر چیزی غیر ممکن و تا حدی خنده دار به نظر می‌‌رسید اما وقتی رای‌ها در 2 دسامبر در زوریخ خوانده شد، همه چیز شگفت انگیز بود.
اولین کمپین تلاش می‌‌کرد که در سراسر دنیا کنفرانس‌های در مورد قطر داشته باشد و با تبلیغ تکنولوژی‌های خنک کننده در درون ورزشگاه، افراد را به دادن جام جهانی به قطر ترغیب کنند. در این راه افرادی مانند زین الدین زیدن و پپ گواردیولا هم سفیران قطر در راه این تبلیغات بودند.
دومین کمپین قطر مربوط به لابیست‌های بود که قرار بود با دادن و ساختن آکادمی‌های فوتبال در مناطق محروم، سعی کنند که رای‌های خاکستری را در انتخابات بخرند. این تلاش‌ها تنها به آکادمی‌ها محدود نمی‌‌شد و قول میزبانی بازی‌های مهم دوستانه را هم به فدراسیون‌های بزرگ داده بود. بعضی از آن پیشنهادات هم خصوصی تر بود که شامل مذاکرات سطح بالا با کمپانی‌های بزرگی بود که اعضای هیأت اجرائی فیفا در آن سهام داشتند.
کمپین سوم قطر برای گرفتن جام جهانی 2022 مربوط به فعالیت‌های بن همام بود. نایب رئیس سابق فیفا که در ابتدا جرات کرد از بلاتر انتقاد کند اما بعدا از فیفا اخراج شد. او قرار بود به عنوان "مهره مخفی" قطر چرخ‌های جام جهانی قطر را با پول روغن کاری کند و رای‌ها را بخرد.
مسئولان قطری همواره گفته اند و خواهند گفت که بن همام هیچ نقشی در اعطای جام جهانی به قطر نداشته است اما شواهد به شکل عجیبی بر خلاف ادعا آنها است.
(برای آگاهی از ارقام دقیق رشوه‌ها به این مقاله مراجعه کنید)
اینکه چند کشور بسیار ثروتمند جهان برای جام جهانی‌‌های 2018 و 2022 تلاش می‌‌کردند، سبب شده بود که اعضای هیأت اجرائی فیفا این فرصت را مغتنم بشمارند تا پول بزرگی را به جیب بزند. این را هم باید در نظر داشته باشیم که بن همام کسی بود که در سال 1998 به بلاتر برای بردن ریاست فیفا با دادن پول به مسئولان آفریقای کمک کرده بود.
شاید بعضی‌‌ها بگویند که قطر درگیر همان بازی بود که اکثر میزبانان جام جهانی انجام داده بودند. کشور‌های که به کمک بانک‌های بزرگ بین المللی از طریق تنها یک ایمیل میلیون‌ها دلار در حساب‌ها جابجا می‌‌کردند و هیچکدام از این پرداخت‌ها را روی کاغذ ثبت نمی‌‌کردند. سوال اما هنوز سر جای خود است. چرا فیفا بازی را مدیریت کرد که فساد را وارد ورزش کند؟
با این حال، از دست رفتن جام جهانی ۲۰۲۲ برای قطر از همه محتمل تر به نظر می‌‌رسد زیرا رشوه‌ها سنگین تر و شرایط دشوار تر است. قطر برای دادن وجهه رسانه‌‌ای بهتر به خود دست به هر کاری زد اما هیچکدام از آن کار‌ها مفید واقع نشد. شواهد جدیدی که از فیفا به بیرون درز پیدا کرده است در رسانه‌‌های قطر آنچنان پوشش داده نمی‌‌شود. این گزارشات در کشور‌های غربی مثل انگلستان و آمریکا بیش از هر کجای دیگر پوشش داده می‌‌شود.
گارسیا، دادستان سابق نیویورک که ۶ میلیون پوند برای سفر‌های خود به نقاط مختلف جهان خرج کرد تا شواهد این فساد را جمع آوری کند، حالا در مرکز توجه است. اگر گزارشات گذشته که شواهد آن از پشت پرده قدرت بلاتر هم صحبت می‌‌کند، دوباره منتشر شود، احتمالا آمریکا بیش از هر کشور دیگری سود خواهد کرد.
آمریکا در رای‌ها برای جام جهانی 2022 با نتیجه 14-8 به قطر باخت.
به خاطر اینکه آمریکا قرار بود از ورزشگاه‌های بزرگ حال حاضر خود برای جام جهانی استفاده کند، احتمالا برای آنها بسیار راحت خواهد بود که دوباره مساله دادن جام جهانی به آنها مطرح شود. با این وجود مسائل سیاسی هم در این بین مهم خواهد بود. استرالیا که دیگر کشور خواستار میزبانی بود با ۲۵ میلیون پوند خرج تنها یک رای به دست آورد و شاید حالا آنها به خاطر توجه رسانه‌‌ها هم که شده دوباره تلاش کنند حق میزبانی را به دست آوردند. کاندیدا‌های شکست خورده دیگر برای میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ کره و ژاپن بودند.
پس از ماجرا‌‌های سال 2010، تصمیم بر آن شد که رای‌ها بر اساس نظر 209 عضو فدراسیون گرفته شود و دیگر تنها 25 عضو هیأت اجرائی فیفا قادر به تصمیم گیری نباشند. با این حال در مورد اثر گذاری این تصمیم جدید هنوز بحث‌های وجود دارد.
حالا همه نگاه‌ها به گارسیا است. تحقیقات وی توسط فیفا نادیده گرفته شد و حالا بهترین فرصت برای افشای جزئیات این فساد است.
