طرفدارى- بازى مقابل ناپولى در واقع آخرين بازى خانگى يوونتوس در اين فصل محسوب مى شد و هواداران مايل بودند كه بعد از به صدا در آمدن سوت پايان بازى به دليل چهارمين قهرمانى متوالى بانوى پير ايتاليا در رقابت هاى سرى آ و همچنين فتح رقابت هاى كوپا ايتاليا جشنى باشكوه برگزار نمايند. جو بسيار شاد و پر اميدى در استاديوم خانگى يوونتوس برقرار بود تا اينكه در دقيقه 39 بازى در سكوهاى جنوبى بنرى بزرگ با نوشته”Plus 39 Rispetto” به نمايش گذاشته شد. (Rispetto : احترام)
در اين لحظه سكوت بر استاديوم حكمفرما شد و ساير تماشاگران حاضر در استاديوم چند لحظه اى زمان نياز داشتند تا معناى چنين واكنشى را درك نمايندو هنگامى كه در همان سكوى هاى جنوبى تابلوهاى بى شمار سفيدى كه بر روى آنها اسامى سى و نه نفرى كه در فاجعه بروكسل از دنيا رفته بودند به چشم مى خورد بالا آورده شد، معناى چنين حركتى براى همگان روشن شد. در واقع Plus 39 نشان دهنده اين موضوع است كه سى و نه قربانى استاديوم هيزل در سال 1985 همچنان در ميان ما زنده هستند، حتى سى سال بعد كه يوونتوس به فينال ليگ قهرمانان در شهر برلين راه يافته است.
بيست و نه ماه مى سال 1985 در استاديوم هيزل شهر بروكسل، بازى فينال ليگ قهرمانان اروپا بين دو تيم يوونتوس و ليورپول به صحنه وحشتناك ترين فاجعه تاريخ فوتبال اروپا تبديل شد و جشن فوتبال اين قاره به كابوسى تلخ بدل گرديد، كابوسى كه در آن سى و دو ايتاليايى، چهار بلژيكى، دو فرانسوى و يك ايرلندى كشته و بيش از چهارصد نفر نيز با مصدوميتى سنگين مواجه شدند. مقصرين چنين تراژدى فجيعى در وواقع هوليگان و اوباش هاى انگليسى، پليس بلژيك و برخى از سران يوفا بودند.
بلوكZ استاديوم هيزل كه در آن قربانيان حضور داشتند در حقيقت براى تماشاگران بى طرف بلژيكى رزرو شده بود و در كنار محل قرارگيرى هواداران انگليسى واقع شده بود، اما تماشاگران بلژيكى چندان علاقه اى به تماشاى اين ديدار نداشتند و به همين دليل بليط هاى اين بلوك به صورت غير قانونى در اختيار هواداران يوونتوسى قرار گرفت و اين بليط ها به مجوزى براى ورود به جهنم تبديل شدند، چون هوليگان هاى انگليسى پيش از شروع بازى به بلوك Z و محل تجمع هواداران ايتاليايى به طور وحشيانه حمله ور شدند. در اين هنگام هواداران ايتاليايى در تلاش براى فرار به شدت آسيب ديده و برخى از آنها زير دست و پا خفه شدند. برخى از آنها نيز با حمله اوباش انگليسى به سمت ديوار جداكننده قديمى سيمانى بين دو جايگاه فشرده شدند، تا اين ديوار فرو ريزد و آنها را زير آوار خود دفن نمايد.
پليس بلژيك تنها تماشاگر چنين جنجال و فاجعه اى بود و براى جلوگيرى از آن هيچ تدبيرى نينديشيده بود، البته يوفا نيز هرگز نمى بايست مجوز برگزارى بازى در چنين استاديومى قديمى را صادر مى نمود و در واقع انتخاب بروكسل به عنوان ميزبان اين ديدار تنها بر اساس نوبت بوده است. دليل فاجعه هيزل در واقع مخلوطى از خشونت، ناتوانى، كمبود و مسئوليت ناپذيرى برگزاركنندگان و برخى تماشاگران اين ديدار بوده است.
اين حادثه شبب شد تا فينال بروكسل با تاخيرى هشتاد و پنج دقيقه اى آغاز شود، فينالى كه يوونتوس با گل ميشل پلاتينى آن را به نفع خود خاتمه داد و قهرمان رقابت هاى آن سال شد. در حقيقت ايتاليايى ها هم قربانى وهم قهرمان اين رقابت ها بودند، البته پيش از شروع بازى هيچ يك از بازيكنان يوونتوس از عمق چنين فاجعه اى خبردار نبودند و از آنها خواسته شده بود كه به هر ترتيبى شده بازى را برگزار نمايند و پلاتينى به دليل شادى بعد از گلش هرگز از سوى هواداران تورينى بخشيده نشد.
در دقيقه پنجاه و شش بازى آندره دايانا داور سوئيسى اين ديدار خطاى مدافعين ليوروپولى، يك متر قبل از محوطه جريمه را خطاى پنالتى تشخيص داد تا پلاتينى رئيس كنونى يوفا تك گل ايتاليايى ها را از روى نقطه پنالتى به ثمر رساند. پلاتينى در اين زمينه مى گويد:" پيش از بازى حقيقت را از ما بازيكنان يوونتوس مخفى نگه داشته بودند و ما فكر مى كرديم كه تنها دو تا سه نفر كشته شده اند، در هنگام ضربه پنالتى نيز من از خودم پرسيدم كه بايد پشت اين ضربه پنالتى قرار گيرم يا خير؟، من تصميم گرفتم كه اين ضربه را به گل تبديل كنم تا شايد بتوانم كمى ناراحتى ايتاليايى ها را به شادى تبديل نمايم. اما سى ثانيه بعد من از تصميمى كه گرفته بودم پشيمان شدم."
هواداران يوونتوسى و نزديكان قربانيان اين حادثه خواستار چشم پوشى يوونتوس از جام قهرمانى اين رقابت ها شدند، اما باشگاه اين موضوع را نپذيرفت و اين جام هم اكنون در موزه باشگاه با يادآورى خاطرات قربانيان فينال بروكسل قابل رويت است، در مركز موزه نيز يادبودى براى اين قربانيان طراحى شده چون قربانيان اين حادثه با تاريخ يوونتوس عجين شده اند.
بعد از اين اتفاقات و شكايت تماشاگران يوونتوسى، چهارده اوباش ليورپولى به سه سال حبس محكوم گرديدند، همه باشگاه هاى انگليسى تا پنج سال و ليوروپول تا شش سال از شركت در رقابت هاى اروپايى محروم شدند، براى رئيس پليس بروكسل، يكى از برگزاركنندگان بلژيكى اين ديدار و يكى از دست اندركاران يوفا نيز جرايمى در نظر گرفته شد.
ميشل پلاتينى در اين سى سال هرگز به اين استاديوم پا نگذاشته و حتى از تماشاى نزديك ديدار نيمه نهايى يورو 2000 بين دو تيم فرانسه و پرتغال كه در اين استاديوم برگزار مى شد، چشم پوشى نمود. پلاتينى معتقد است:"شايد زمانى من بدون حضور رسانه ها و خبرنگاران در آرامش كامل از اين استاديوم ديدن نمايم تا بتوانم با قربانيان اين حادثه به نوعى آشتى كنم. من براى آنها مطالب بسيارى براى گفتن دارم، آنها نيز حتما موضوعات زيادى براى تعريف كردن، خواهند داشت."
