طرفداری-
برای رئال مادرید که به صورت ریشه‌ای باشگاه بزرگی است، به نظر می‌‌رسد این فصل، فصل وحشتناکی خواهد بود. تقریبا کل تیم حالا باید به دومی لالیگا و نیمه نهایی چمپیونزلیگ دلخوش کند که اساساً همه این مشکلات ریشه در سیاست غیر منطقی آنها در تابستان دارد.
یک ترکیب کج و کوله از ستاره‌ها هنوز هم خیلی از تیم‌ها را شکست می‌‌دهد. وقتی بازیکنان با استعداد صاحب توپ می‌‌شوند، می‌‌توانند کوچک تر‌ها را در هم بشکنند که رئال در لالیگا اکثرا این کار را می‌‌کند. با این حال در بالاترین سطح بازی ها، مقابل تیم‌های پر ستاره دیگر، ضعف‌های تیم مشخص می‌‌شود.
چیزی که در مورد صعود یوونتوس به چشم می‌‌خورد این است که آنها چطور آسان به آن راه یافتند و چقدر در نیمه دوم مقابل رئال کم دردسر بودند. در آخر، مادرید به نظر می‌‌رسید ایده مشخصی ندارد و دائما توپ‌ها را با سانتر به روی دروازه می‌‌فرستاد که مثلث کیلینی، بارزاگلی و بونوچی کاملا به راحتی آنها را دفع می‌‌کردند.
حالا بیل است که نشانه اعتراضات شده است که آنچنان عادلانه نیست. معلوم است که شب خوبی نداشته است ولی آن صدای عجیب غریب برنابئو پس از هر بار که او توپ را از دست میداد به گوش می‌‌رسید که مشخص است او کیسه بوکس انتقادات شده است.
بازیکن ولزی خوب بازی نمی‌‌کند و از نظر تاکتیکی تیم را غیر متعادل می‌‌کند اما با ۱۰۰ میلیون یورو قیمت، او مرد رئیس باشگاه است و نمی‌‌تواند نیمکت نشین شود. در نیمه اول او تنها ۱۵ بار توپ را لمس کرد که کمترین میزان در تیم مادرید بود. بر اساس آمار Whoscored او در نیمه دوم به بازی برگشت که‌ای کاش بر نمی‌گشت. در کل، او ۷ تلاش برای گلزنی داشت که فقط یکی از آنها به سمت دروازه بود. آمار پاس‌های او بین رئالی‌ها از همه ضعیف تر بود.
حداقل او به جلو پیش رفت و آن اصطلاح معروف "شجاعت اخلاقی" که کلاف به کار برده بود را با ریسک کردن به کار برد اما این اصطلاح تنها چیزی است که می‌‌تواند در مورد بازی بیل به کار برد. مشکل اینجاست که بیل بازیکنی است که به بازی مستقیم عادت بیشتری دارد و وقتی تیم مقابل حریف جمع شده در دفاع خود روبرو می‌‌شود، او کمتر مجال دویدن پیدا می‌‌کند. او از نظر تاکتیکی به تیم نمی‌‌خورد. به این قضیه، چالش او برای پیروزی بر شخصیت رونالدو و خریدهای دیگر باشگاه را هم اضافه کنید.
این بازی یک دلیل دیگر بود برای آنکه رونالدو پس از مصدومیت زانوی خود در سال گذشته، کم فروغ تر بوده است. قدرت او حالا در درون محوطه جریمه است که تعادل تیم را از سمت چپ به هم می‌‌ریزد. این تعادل، فصل پیش با دی ماریا پر شد اما حالا او رفته است با اینکه بهترین بازیکن میدان در فینال ۲۰۱۴ شد. فروش این بازیکن آرژانتینی که شبیه کاراکتر‌های رمان‌های کافکا است، برای اهداف تجاری رئال بود.
یک هافبک باهوش و از خود گذشته دیگر که تعادل را به تیم میداد هم در باشگاه غایب است. ژابی آلونسو.
نتیجه، تیمی بود مملو از ستاره‌ها که همه می‌‌خواهند شماره ۱۰ باشند و به همین دلیل یووه به اسانی به قلب میانی رئال زد و این تنها مارسلو بود که در ضد حملات به داد رئال می‌‌رسید.
هواداران بیل را سرزنش میکنند. هیئت مدیره احتمالا آنچلوتی را سرزنش خواهد کرد اما مقصر اصلی باخت به یووه احتمالا رئیس باشگاه یعنی فلورنتینو پرز و سیاست‌های نقل و انتقالات باشگاه است که همواره اولویت اصلی را به بازار‌های تجاری داده است نه خصوصیات تاکتیکی.
