ارائه ای زیبا از «اینتریورس»؛ چگونه «استاد» تئاتر را مجددا رویایی کرد؟

شهاب شهابی 04/14/2015 - 09:40 مشاهده پروفایل

6,233 مشاهده / 10 دیدگاه 2 1 2

پیروزی در الدترافورد برابر منچستر سیتی به همراه پیروزی مقابل لیورپول در همین ورزشگاه، به اعتقاد من 2 نقطه کلیدی و عطف یونایتد ورژن 2015-2014 محسوب می شود. شاگردان فن خال با پیروزی مقابل لیورپول در بازی رفت دوران سیاه اوایل فصل را پشت سر گذاشتند و با پیروزی برابر سیتی، در هفته های پایانی توانستند به نتیجه ای قانع کننده دست پیدا کنند.

طرفداری - کمتر کسی تصور می کرد پس از شکست برابر آرسنال، یونایتد بتواند یک پیچ و خم 4 هفته ای طاقت فرسا را با موفقیت پشت سر بگذارد. اگر اهل ترول و گشت و گذار در شبکه های اجتماعی باشید، قطعا ترول های مربوط به بازی های دشوار پیاپی یونایتد را پس از شکست برابر آرسنال دست کم 1 بار مشاهده کرده اید.پیش بینی اینکه یونایتد فن خال بتواند 4 بازی پیاپی برابر تاتنهام، لیورپول، استون ویلا و من سیتی را با پیروزی پشت سر بگذارد، شاید تنها از هواداران خوشبین نسل فینال 99 لیگ قهرمانان برمی آمد اما در حقیقت فن خال و شاگردانش توانستند به راحتی هر چه تمام تر و طی 4 بازی قاطعانه به این مهم دست پیدا کنند. در کنار رسیدن به یک «هارمونی» قابل قبول و همچنین بازگشت مهره ای خاص و تاثیرگذار همچون مایکل کریک( که پیش از این در مطالب گذشته مفصل به آن ها پرداخته بودم)، هنرنمایی لوئیس فن خال و اتخاذ یک تصمیم تاکتیکی هوشمندانه نیز در اوج گیری یونایتد نقش مهمی را ایفا کرده است. اما از کدام تصمیم تاکتیکی هوشمندانه سخن می گوییم؟

اصطلاحی تاکتیکی تحت عنوان «Interiores»

در ظاهر پست هایی که بازیکنان ورزش فوتبال می توانند در زمین عهده دار شوند، محدود و قابل شمارش به نظر می رسد اما اگر بخواهیم تخصصی به آن نگاه کنیم، فوتبال و پست های مختلف آن از نقش ها و زیر مجموعه های فوق العاده زیادی تشکیل شده است. یکی از نقش های بسیار ویژه نقشی است که تاکتیک نویسان از آن تحت عنوان «Interiores» یاد می کنند. Interiores لغتی اسپانیایی است و در واقع به بازیکنانی اطلاق می شود که گرچه در لاین آپ ابتدایی بازی در پست وینگر قرار می گیرند، اما بیشتر از آنکه وظایف روتین یک وینگر به معنای کلیشه ای از جمله حرکات طولی در کناره های زمین را عهده دار باشند، به حضور در مناطق مرکزی زمین تمایل دارند و شعاع حرکتیشان به این مناطق متمایل می شود. حضور این دسته از بازیکنان در مناطق مرکزی زمین در فاز تهاجمی فرصت را برای مدافعان کناری تیم فراهم می آورد تا آن ها با نفوذهای پیاپی خود وظایف یک وینگر به معنای کلیشه ای را عهده دار شوند. یکی از مهم ترین وظایف نقش «Interiores» در واقع همین تغذیه مدافعان کناری برای نفوذ از کناره های زمین محسوب می شود. «Interiores» به معنای واقعی در سیستم 2-4-4 معنا پیدا می کند که در فاز تهاجمی به 2-2-2-4 تبدیل می شود و آن 2 بازیکنی که در پشت 2 مهاجم انجام وظیفه می کنند، در حقیقت همان «Interiores» هستند. مانوئل پیگرینی از طرفداران درجه 1 این تاکتیک محسوب می شود. وی چه در ویارئال و مالاگا و چه در سیتی همواره به طور متناوب از این نقش تاکتیکی بهره برده و معروف ترین مدل او همان مدلی است که در سیتی به کار گرفته است. سمیر نصری و داوید سیلوا همواره 2 بازیکنی بودند که در این نقش ظاهر می شدند و با حرکات و فضاسازی های خود فرصت را برای نفوذ امثال زابالتا و یا کولاروف مهیا می کردند. نباید فراموش کرد که اجرای این تاکتیک علاوه بر وجود 2 بازیکن با توانایی های خاص از جمله نصری و سیلوا، به مدافعان کناری فوق العاده نفوذی و سرعتی نیز نیاز دارد که البته پیگرینی همواره چنین مدافعانی را نیز در اختیار داشته است.

فن خال و شکل و شمایلی از «Interiores»

تصمیم هوشمدانه لوئیس فن خال که در جریان 4 بازی اخیر یونایتد به وضوح خود را نشان داده ، به کار گیری یک «Interiores» نصفه و نیمه بوده است. فن خال با دادن این نقش به خوان ماتا و قرار دادن او در سمت راست خط میانی توانست از حضورهزمان وی و هررا در ترکیب تیم بهره بگیرد. ماتا به خوبی توانست در جریان هر 4 دیدار اخیر یونایتد تبدیل به یک «Interiores» واقعی شود. تمایل او به مرکز زمین در فاز تهاجمی بار فانتزی رخت بر بسته ناشی از حضور «مستر درخت» را توانست به تیم تزریق کند و از طرف دیگر هماهنگی فوق العاده او با والنسیا موجب شد تا این وینگر اسبق یونایتد در نقش مدافع راست نیز توانایی های بالای هجومیش را در نفوذ از کناره ها به رخ حریفان بکشد. اوج کار خوان ماتا در دیدار دیروز تیمش مقابل سیتی به عنوان یک «Interiores» گل سوم بود که به خوبی توانست ابعاد هیجان انگیز این بازیکن اسپانیایی را برای هواداران یونایتد آشکار کند. نیمکت نشینی خوان ماتا که تا پیش از این به شدت باعث ناراحتی هواداران یونایتد شده بود، به خوبی توسط فن خال با بازی گرفتن وی در نقش «Interiores» جبران شد تا هواداران این تیم بیش از پیش به هنر فن خال در بازی گرفتن از بازیکنان مختلف با خصوصیات متفاوت پی ببرند.خوان ماتا در 4 بازی اخیر 3 گل به ثمر رسانده و 1 پاس گل نیز نصیب هم تیمی هایش کرده است. همان طور که گفتیم جدا از درخشش ماتا، سپردن نقش «Interiores» به وی موجب شکوفایی هر چه بیشتر والنسیا در پست دفاع راست نیز شده است. مسئله ای که حتی می تواند سرمربی هلندی را از یک خرید گران قیمت در این پست منصرف کند.

برای یونایتد ورژن فن خال در فصل نخست کسب سهمیه مهم ترین هدف پیش رو از همان ابتدای فصل محسوب می شد. هدفی که گرچه در ظاهر بسیار آسان به نظر می رسید اما در حقیقت و از دید تخصصی با توجه به شرایط ویژه باشگاه دست پیدا کردن به آن از هر زمان دیگری نیز دشوار تر بود. با این حال «استاد» هلندی بیش از 90 مسیر را در راه رسیدن به این مهم طی کرده است. هیچ اهمیتی ندارد که فرانک ریبری، استویچکوف و یا مارادونا از فن خال خوششان نمی آید، بلکه مساله مهم تر در این بین اثبات توانایی های فنی، تاکتیکی و استادانه فردی است که پس از گذر این همه سال هنوز هم توانسته تطبیق پذیری خود را با شرایط مختلف حفظ کند. سوم کردن آن تیم ملی هلند در جام جهانی 2014 با آن اندیشه های تاکتیکی منحصر به فرد و همچنین رساندن این منچستر یونایتد به لیگ قهرمانان اروپا آن هم در اولین فصل حضور در فضای فوتبال انگلیس، دستاوردی است که بدون شک با کسب مهم ترین جام های فوتبال دنیا برای لوئیس فن خال قابل مقایسه به نظر می رسد.