اینجا ایران است: آبجی بیا بریم استادیوم!

حسن خدادوستان 08/27/2013 - 14:32 مشاهده پروفایل

3,722 مشاهده / 5 دیدگاه

طرفداری - دوره کنونی فوتبال دنیا به سمتی پیش می رود که استادیوم های تازه تاسیس با کمترین فاصله تماشاگران با زمین بازی ساخته می شوند. استادیوم های کشوری مثل انگلستان به قدری به زمین بازی نزدیک اند که بازیکنان و تماشاگران در هنگام پرتاب اوت یا زدن ضربه کرنر چسبیده بهم و فاصله میلیمتری ازهم دارند. این مساله یکی از عوامل ایجاد جذابیت برای تماشاگران همچنین بازیکنان داخل میدان است.

بازی دو تیم منچستریونایتد و چلسی هر چند از نظر فوتبالی چندان جذاب از آب درنیامد ولی در طول بازی شاهد صحنه هایی بودیم که با زیبایی های فوتبال روز دنیا ما را آشنا می ساخت. در یکی از صحنه های این دیدار بازیکن منچستر می خواست پرتاب اوت را انجام دهد در این حین تصویر پشت سرش چند تماشاگر را نشان می داد که دیدنشان لحظه ای مرا کاملاٌ متحیر کرد و به فکر عمیقی فرو برد. در این صحنه یک پسر بچه کوچک در کنار خواهر هم سن و سالش در حالیکه مادرشان را نیز کنارشان داشتند مشغول تماشای بازی بودند، کنار این سه نفر پیرمردی هم نشسته بود که به نظر پدربزرگشان بود. با دیدن این صحنه ناگهان به یاد ورزشگاه های خودمان و جو حاکم بر آنها افتادم و به تفاوت بیش از حد آن با جوی که جلوی رویم بود پی بردم. جو حاکم بر ورزشگاه اولدترافورد به قدری پاک و مناسب است که مادری با فرزندان کوچک خود پای به آن می گذارد و همگی در کنار پدربزرگشان از دیدن فوتبال لذت می برند. فرهنگ تماشاگران در فوتبال اروپا و بخصوص انگلستان بقدری بالاست که همیشه شاهد حضور عده زیادی از خانواده ها در استادیوم هستیم.

نقطه مقابل این مساله ورزشگاه های داخل کشور ماست که سوای نداشتن امکانات و فضای مناسب، فاقد جو فرهنگی مناسب برای حضور کودکان، بانوان و سالمندان است. در این بحث به مسائل سخت افزاری نمی پردازیم و هدف، مقایسه فاصله وحشتناک جو استادیوم های داخل کشور با کشورهای اروپایی است. اما ناگزیریم به این مورد هم اشاره ای کوتاه داشته باشیم، چرا که از جمله محدودیت های حضور اقشار یاد شده نبود فضای مناسب برای استقرارشان در استادیوم، احداث استادیوم ها در محیط های دور افتاده شهری و همچنین نبود امنیت جانی در بسیاری از استادیوم های کشور می باشد.

بیایید کمی با خودمان رو راست باشیم، اکثر ما حضور در استادیوم را تجربه کرده ایم، آیا اصول فرهنگی مناسب برای حضور خانواده ها در این مکان را خود ما رعایت کرده ایم؟ بدون شک اکثر ما که جزو منتقدین عدم حضور بانوان در ورزشگاه هستیم تحت شرایط های گوناگون دست به اقداماتی در ورزشگاه زده ایم که خلاف عرف و فرهنگ جامعه بوده است. به هر حال برای رسیدن به ایده آل باید از خودمان شروع کنیم چرا که اصلاح رفتار هر کدام از ما می تواند زمینه را برای بهبود وضعیت نامناسب کنونی فراهم سازد. فکر کردن به روزی که ما نیز به همراه خواهر و مادر و کل خانوده در استادیوم حضور یابیم بسیار سخت و به دور از واقعیت به نظر می رسد ولی همه چیز دست خود ماست و این ما هستیم که فضای موجود در استادیوم ها را می سازیم.

در حالیکه فاصله اکثر جایگاه تماشاگران ورزشگاه های کشورمان از زمین بازی بسیار زیاد است با این وجود در بسیاری از بازی ها شاهد پرتاب اشیا به داخل زمین هستیم. به راستی کسی که چنین کاری را انجام می دهد چه هدفی را دنبال می کند! فحاشی به بازیکنان و داور با چه هدف و نیتی صورت می گیرد؟ آیا بکار بردن الفاظ رکیک در استادیوم نوعی افتخار محسوب می شود؟ تا کی باید چنین شرایطی را در بازی هایمان شاهد باشیم؟ بدون شک با جو موجود هیچ خانواده ایرانی راضی به حضور فرزندانش در استادیوم نیست. چنین اتفاقی واقعاٌ شرم آور و مایه ننگ است. ما در کشوری زندگی می کنیم که مردمش به فرهنگ و تمدن دیرین خود می بالد ولی در ورزشگاه هایش دایره المعارفی از فحاشی ها بر پا می شود.

به هر حال واقعیت این است که در حال حاضر فرهنگ حاکم بر استادیوم های کشورمان بسیار پایین است و با این وضع نباید انتظار داشته باشیم با ورود بانوان به استادیوم ها موافقت صورت گیرد. اما می توان با الگو برداری از کشورهای صاحب فوتبال در مسیر اصلاح این مشکل گام برداشت. اصلاح جو استادیوم ها مساوی است با جلب اعتماد خانواده ها و این می تواند به افزایش حضور تماشاگر در استادیوم ها نیز منجر شود. به امید روزی که بگوییم : "آبجی بیا بریم استادیوم..."

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دسته‌بندی:

ستون نويسندگان

برچسب‌ها:

چلسی

منچستریونایتد

دیدگاه‌ها (5 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

Reza Light

عزیز وقتی صندلی شماره نداره
وقتی دوربینی نیست که 500 تا 500 تا تماشاگرا رو زیر نظر داشته باشه

شما با این حرفتون دارین میگین مثلا پسرا زیاد فحش میدن و از اینجور چیزا
والا به خدا دخترام کم فحش نمیدن

در ضمن کی گفته جاهای دیگه فحش و توهین نیست؟
تیم های ایتالیایی در سال چند بار محروم میشن؟
چقدر توهین های نژاد پرستانه تو همین لیگ انگلیس میشه و شده؟
تو همین ال کلاسیکو مگه پرچم و فندک ننداختن وسط زمین

من نمیدونم یعنی شما واقعا نشون دادن middle finger رو جز توهین حساب نمیکنین؟
بالای نود درصد تو ورزشگاهها این حرکت رو انجام میدن و پشتش اون فحش معروف رو میدند

یعنی چی ما فرهنگ نداریم اونا دارن؟ اونا قبل و بعد هر بازی چقدر تو خیابون آشوب میکنند؟ همین انگلیسی که جز جهان اول حساب میاد چقدر آشوبگر داره؟

ما در کشور قانون نداریم
مشکل ما قانونه نه فرهنگ
قانون خودش فرهنگ درست میکنه
فرهنگ به تعداد آدم هاست به نظر من
هر کسی میتونه واسه خودش یه نوع فرهنگ داشته باشه اما نمیتونه واسه خودش یه نوع قانون خاص داشته باشه

هر خارجی ای که میره یه کشور دیگه اول به قانون اون کشور نگاه میکنه

همین آدم های بی فرهنگ ایرانی وقتی میرن خارج قبل از سوار شدن تو ماشین و روشن کردن ماشین بدون هیچ مکثی اول از همه کمر بند میبند
اما داخل کشور چی؟

آقا قانون نداریم به نظرم
مشکل اصلی قانونه

این نظر منه

POUYA MESSI

من با آقایی که عکس آواتارش آلبرتینی هست موافقم برادر این خانه از پای بست ویران است. ‏

mr x³²

در مملکتی که دورغ ریا توهین تحقیر توسط شخصیت های بزرگ!!! سیاسی بسیار راحت به کار گرفته می شه.در مملکتی که نماینده مجلسش با لفظ چماق لری به تمامی لرهای عزیز کشور توهین می کنه و به جای رسیدگی معترضین رو کتک زده و به زندان می اندازند .در مملکتی که به ظاهر آزادی بیان وجود داره.(ولی آزادی پس از بیان وجود نداره.)نباید توقع داشته باشیم که فضا برای حضور بانوان در ورزشگاه مناسب باشه.

اندری شوچنکو

امیدوارم یه روزی برسه که ما بشیم الگوی بقیه کشورا حیفه کشوری که مهد تمدن و فرهنگ بوده یه زمانی الان اینجوری شده
اصلا بعضیا میرن ورزشگاه فقط برای اینکه فحش بدن!

Ehsan_Sh RMD

کاملاً حرفهایی حقی بود...