به قلم گرگ لیا برای مجله worldsoccer

وقتی تاریخ فوتبال ایتالیا، تکان خورد

امین پورابراهیم 03/11/2015 - 18:40 مشاهده پروفایل

7,987 مشاهده / 29 دیدگاه

30 سال پیش تیم فوتبال هلاس ورونا اولین و تنها قهرمانی خود در سری آ را کسب کرد که این قهرمانی سبب شادی سراسر ایتالیا شد.

طرفداری- این قهرمانی تنها قهرمانی یک تیم با یک مربی زیرک که توانسته بود با عده ای جوان با استعداد یک تیم ضعیف را قهرمان لیگ کند نبود، زیرا قهرمانی یک تیم درجه 2 بود و احساس بسیار خوبی در مردم ایجاد می کرد. زمانی که ورونا در می سال 1985 جام قهرمانی سری آ را بالای سر برد این اتفاق قهرمانی یک دلی و برابری و امیدی برای آینده بهتر برای فوتبال ایتالیا بود. سال ها بود که فساد جامعه ایتالیا را آلوده کرده بود و مردم نسبت به دولت بی اعتماد بودند. طرز فکر رایج در جامعه این بود که قوانین برای خم شدن هستند.

جان فوت یکی از نویسندگان ورزشی ایتالیا می گوید :"فوتبال ایتالیا در آن زمان یک دنیای خودسر بود. در تاریخ فوتبال ایتالیا فیرپلی جایی نداشت و اکثرا مورد غضب قرار می گرفت. این مسئله به خاطر اشتباهات بازیکنان، مربیان و مدیران کنونی نیست، بلکه به دلیل مسائل فرهنگی و تاریخی ای است که در تمامی مردم ایتالیا نفوذ کرده است. در ایتالیا برنده شدن همه چیز است و رشوه خواری تنها زمانی بد است که شخص گرفتار شود."

در مارس 1980 و سه ماه پیش از آن که ایتالیا میزبان جام ملت های اروپای سال 1980 باشد رسوایی تبانی در این کشور به شدت گسترش یافته بود. یک کمپانی شرط بندی که به بازیکنان برای تغییر در نتیجه بازی ها پول می داد توسط پلیس کشف شد. 33 نفر به تقلب متهم شدند و میلان و لاتزیو به سری ب فرستاده شدند.

در فصل 1984-1985 یکی از اصلاحاتی که به دلیل رسوایی داوران در مورد توجه قرار گرفته بود استفاده از داوران به صورت تصادفی در هر هفته به جای انتخاب آن ها از قبل توسط لیگ بود. این کار از طرف افرادی که نسبت به تغییر وجهه لیگ ایتالیا نا امید بودند مورد استقبال قرار گرفت. آن ها امیدوار بودند که این مسئله سبب برگزاری یک رقابت عادلانه باشد و فرصتی برای از بین رفتن دستکاری در نتایج بازی ها شود. در 20 سال قبل از آن فصل تنها یک بار تیمی خارج از شهر های میلان، تورین و رم توانسته بود قهرمان لیگ شود، اما شاید افراد زیادی فکر می کردند که این فصل متفاوت باشد.

ورونا بخش زیادی از آن 20 سال را بین سری آ و سری ب مقل مکان می کرد اما از اوایل دهه 80 با مربی گری اسوالدو باگنولی توانسته بود خود را در سری آ تثبیت کند. این مربی در سال 1982 توانست ورونا را به تیم خوبی تبدیل کند و در بازگشت به سری آ توانست در فصل 1982-1983 به رتبه چهارم لیگ برسد. آن ها در این فصل به فینال کوپا ایتالیا نیز رسیدند و در فصل بعد نیز توانستند این کار را تکرار کنند. با این موفقیت ها مردم می توانستند احتمال حضور این تیم درفصل آینده سری آ را نیز برای آن ها متصور شوند.

اما در فصل بعد آن ها کار بسیار بزرگ تری انجام دادند. باگنولی در سه فصل حضور خود در این تیم توانست ترکیب بسیار خوبی در این تیم بسازد. او در هر تابستان بازیکنان جدیدی به تیم اضافه می کرد و این بازیکنان به سرعت با تیم هماهنگ می شدند و فوتبال گروهی تیم را نیز تحت الشعاع قرار نمی دادند. در این فصل هانس پیتر بریگل، هافبک جنگنده آلمانی، از تیم کایزرسلاترن و پریبن الکشایر نروژی به این تیم پیوستند. الکشایر مهاجم بسیار خطرناکی بود و پس از حضور موفق رقابت های یورو 1984 فرانسه و آقای گلی در لیگ نروژ به این تیم پیوسته بود. این دو بازیکن به جمع بازیکنان تیم پیوستند و به نظر می رسید که تمامی بازیکنان مکمل یکدیگر باشند. این تیم بدون فکر ساخته نشده بود و مشخص بود که یک فرد دانا با برنامه ریزی دقیقی این تیم را ساخته بود.

زمانی که ورونا در اولین دیدار فصل برابر ناپولی قرار گرفت تماشاگران توجه زیادی به آن ها داشتند. مارادونا به تازگی و با شکستن رکورد نقل و انتقالات با مبلغ 5 میلیون پوند به ناپولی پیوسته بود و به نظر می رسید که ناپولی رقیب خطرناکی برای یوونتوس پلاتینی، رم فالکائو و اینتر رومنیگه برای کسب قهرمانی باشد. اما ورونا سبب شد که مارادونا زندگی در ایتالیا را با پیروزی آغاز نکند و با نتیجه 3-1 ناپولی را شکست داد.

آن ها با آغاز خوب در سری آ انگیزه بیشتری کسب کرده بودند و 14 هفته بدون شکست را پشت سر گذاشتند. آن ها یوونتوس، تورینو و فیورنتینا را شکست دادند و برابر میلان، اینتر و رم به تساوی رسیدند و این باور در آن ها به وجود آمد که در بدترین فرم خود نیز می توانند امتیاز کسب کنند. آن ها سرانجام در ژانویه و برابر تیم آولینو اولین شکست خود را متحمل شدند ام پس از آن با پیروزی 5-3 برابر اودینزه به روند رو به رشد خود بازگشتند. با این پیروزی آن ها بحث های پیرامون عدم تجربه و ناتوانی در باقی ماندن در صدر جدول را از بین بردند. اما باز هم افراد زیادی بودند که معتقد بودند ورونا تا پایان فصل از صدر جدول فاصله خواهد گرفت. آن ها معتقد بودند در پایان فصل آن ها شاید شانس کسب سهمیه اروپایی داشته باشند و شانسی برای قهرمانی ندارند.

ورونا یک تیم کوچک بود که حتی تاکنون به کسب اسکودتو نزدیک نشده بود. افراد زیادی این تیم را یک تیم خوب مقطعی می دانستند. اما باگنولی یک تیم استثنائی ساخته بود که هر بازیکن به خوبی می دانست که چه کاری باید انجام دهد. آن ها بازیکنانی داشتند که می توانستند بین ترکیب های 4-3-3 و 4-4-2 و 3-5-2 با توجه به شرایط بازی و برنامه خاص در زمان های مختلف تغییر وضعیت دهند. آن ها استاد واگذاری مالکیت توپ به حریف بدون اجازه دادن به آن ها برای رسیدن به محوطه خودی بودند. با حضور در عمق خط دفاعی خود و عدم پرسینگ حریف آن ها ورونا حریف را در این دام گرفتار می کرد و هنگامی که بازیکنان حریف برای حمله وارد زمین آن ها می شدند با توپ ربایی و ضد حملات خطرناک تیم حریف را غافلگیر می کردند.

انتخاب یک بازیکن خاص در تیمی که در کار تیمی بسیار عالی بودند بسیار سخت است. کلودیو گارلا هم از نظر چالاکی و هم قدرت فیزیکی بسیار خوب بود و دروازه بان مطمئنی برای این تیم بود. در خط دفاعی روبرتو تریچلا و سیلوانو فونتولان در قلب خط دفاع، مائورو فرونی مدافع راست و لوچیانو مارانگون مدافع چپ این تیم بودند. پیترو فانا وینگر راست این تیم بود که قدرت حمل توپ بسیار خوبی داشت. بریگل و دومنیکو ولپاتی هافبک های میانی این تیم بودند که قدرت مالکیت توپ خوبی داشتند و موقعیت های خوبی برای آنتونیو دی جنارو، هافبک بازی ساز خود، ایجاد می کردند. در خط حمله نیز الکشایر و جوزپه گالدرسی حضور داشتند که موفق به زدن 20 گل شده بودند. آن ها در این فصل با دریافت 21 گل بهترین خط دفاعی سری آ را به خود اختصاص داده بودند.

زمانی که تورینو، نزدیک ترین تعقیب کننده ورونا، در استادیوم ورونا پیروز شد به نظر می رسید که شرایط در حال تغییر است، اما ورونا 5 دیدار پایانی فصل را بدون شکست پشت سر گذاشت. آن ها با تساوی 1-1 برابر آتلانتا جام قهرمانی را بالای سر بردند. بلی هلاس ورونا در کمال ناباوری قهرمان سری آ شده بود.

افراد زیادی معتقد بودند که قهرمانی یک تیم کوچک تر پس از تغییر در روند انتخاب داور و از بین رفتن امکان تبانی توسط داوران تصادفی نبود. یوونتوس جایگاه خود را متزلزل دید و پس از این قهرمانی بحث های زیادی پیرامون سه قهرمانی یوونتوس در سال بین سال های 80 تا 84 به وجود آمد.

یوونتوس و سایر قدرت های سنتی فوتبال ایتالیا همیشه مورد لطف قرار می گرفتند و با فشار این تیم ها کمیته داوران فوتبال ایتالیا تصمیم گرفت که در فصل بعد سیستم قدیمی انتخاب داوران را اجرا کند. ورونا موفق شد در آن زمان در تنها فصلی که عدالت رعایت می شد و تبانی و صورت نمی گرفت و مسابقات عادلانه بود قهرمان شود.

نسبت دادن موفقیت های ورونا به سیستم انتخاب داوران به صورت تصادفی کار درستی نبود. در آن فصل یوونتوس قربانی هیچ تصمیم اشتباهی توسط داور نشده بود اما در نهایت در رتبه ششم جدول قرار گرفته بود. ورونا در آن فصل تنها 2 شکست داشت و با امتیاز دو قهرمان قبلی برابر بود. این قهرمانی به حق ورونا هنوز نیز به عنوان بزرگ ترین شوک در فوتبال ایتالیا شناخته می شود. تری پراچت زمانی نوشته بود :"فقط به این دلیل که شما می توانید این اتفاق را توضیح دهید به این معنی نیست که این قهرمانی یک معجزه نبوده باشد".