مرد خشن و چاقوی تیزش

هدی رضایی 02/11/2015 - 10:49 مشاهده پروفایل

9,797 مشاهده / 27 دیدگاه

امیر اسکندری/در ستایش دیگو پابلو سیمئونه، سرمربی موفق این روزهای فوتبال اروپا:

طرفداری- دیگو پابلو سیمئونه، نامی آشنا برای طرفداران دیروز و امروز فوتبال. برای دیروزی ها همان بازیکن خشن و درگیر شونده در خط میانی تیم ملی آرژانتین و باشگاه هایی همچون اینتر میلان، لاتزیو و اتلتیکو مادرید و برای امروزی ها سرمربی موفق این روزهای اتلتیکو مادرید.

دیگو جای دیگو
این جمله قبل از شروع جام جهانی 1998 فرانسه، تیتر روزنامه های آرژانتین بود. دیگو سیمئونه جای دیگو مارادونای بزرگ در مقام کاپیتانی آرژانتین باید در جام جهانی 98 رهبری خط میانی آرژانتین را به عهده می گرفت. قدرت رهبری، جنگندگی و روحیه مبارزه طلبی دیگو از او یک کاپیتان تمام عیار ساخت. در آن آرژانتین پر ستاره و میان ستارگان بزرگی همچون گابریل باتیستوتا، ورون، اورتگا، لوپز، آیالا و ... این دیگو بود که کاپیتان شده بود، او بود که رهبری تیم در میان آن همه ستاره و بازیکن را بر عهده داشت. توصیه های کاپیتانی او، فریاد هایی بر سر هم تیمی ها، روحیه دادن های مکرر، صحبت های دلگرم کننده و توصیه های تاکتیکی، شاید همین مسئله بعدها توانست از دیگو مربی بزرگی بسازد. در همین تورنمنت جام جهانی بود که درگیری معروف او با دیوید بکام صورت گرفت. خطای دیگو در میانه زمین به روی دیوید بکام و بکام عصبانی که درست در جلوی دیدگان داور، ضربه ای به پای دیگو سیمئونه زد. این دیگوی فرصت طلب که با کمی شیرین کاری باعث اخراج دیوید بکام شد . شاید لقب " روباه مکار" بعد از این جریان برای دیگو در نظر گرفته شد.

وقتی از دیگو راجع به سبک بازی اش سوال کردند، جواب جالبی داد: "چاقویی بین دندان هایم می گذارم و به زمین بازی می آیم." تعریف دیگو از سبک بازی اش شاید کمی اغراق آمیز بنظر بیاید ولی جلوه مناسبی از روحیات، اخلاق و منش بازیگری اوست. زمانی که به تیم اتلتیکو نگاه می اندازیم 11 دیگو سیمئونه در زمین می بینیم، با همان روحیات و اخلاق، همان تلاش پایان ناپذیر و عطش کسب موفقیت و البته ترس نداشتن از هیچ حریف و تیمی، به زمین می روند، یکپارچه حمله می کنند و برنده می شوند، در مواقع ضروری جنگ روانی راه انداخته و بازی را به خشونت می کشند، کاری که پسرهای با شهامت سیمئونه به خوبی از او یاد گرفته اند. پسرهای با شهامت؟ این لقبی است که خود سیمئونه قبل از فینال لیگ قهرمانان 2014 به شاگردانش داده است. در مصاحبه مطبوعاتی قبل از بازی دیگو به تمجید از بازیکن های خودش پرداخته و گفته که از مادران بازیکنانم به خاطر تربیت چنین پسرهای با شهامتی تشکر می کنم. شهامتی که از آن صحبت می کنیم به صورت بالفطره در وجود هر آدمی یافت می شود ولی نیاز به شکوفایی دارد و چه کسی به خوبی سیمئونه از پس آن بر می آید؟

چاقوی تیز لای دندان های سیمئونه چند شب پیش گلوی رئال مادرید را برید. چهارمین پیروزی این فصل بین رئال و اتلتیکو را هم شاگردان سیمئونه بدست آوردند. در آن بازی سیری ناپذیری اتلتیکو بیش از پیش بود. بازی ای هجومی از دقایق اول و تلاش برای پیروزی در تمامی دقایق بازی در تیم دیده می شد و این روند تا دقیقه 92 بازی هم ادامه داشت. زمانی که اتلتیکو با چهار گل جلو بود ولی باز هم تمایل به زدن گل های بیشتر بود، و این دقیقا فوتبالی است که سیمئونه به آن علاقه دارد، یکی نمایش جاه طلبانه.

این جاه طلبی زیاد تنها در اتلتیکو یافت نمی شود. جیووانی سیمئونه پسر دیگو سیمئونه با 9 گل آقای گل کوپا آمه ریکای جوانان به همراه آرژانتین شد. به گفته خود جیووانی این موفقیت ها حاصل تمرینات طاقت فرسای پدرش بوده که به او گفته باید شبیه باتیستوتا بشوی. این آمار گلزنی و آقای گل جیووانی شاید نوید یک شماره 9 دوست داشتنی دیگر در خط حمله آرژانتین بدهد، پس این نام را بخاطر داشته باشید، به زودی از او بیشتر خواهید شنید. از دیگر تاثیرات او احیای بازیکنی همچون فرناندو تورس و بازگشت خیره کننده او می توان نوشت. مردی که در باشگاه های چلسی و میلان بازیکن فراموش شده ای تبدیل شده ای بود، اما این ال چولو بود که با اعتماد به او و روحیه و اعتمادی که به او تزریق کرد باعث شکوفایی دوباره تورس شد و او را بیشتر از قبل به فرم قبلی خودش نزدیک کرد.

بدون شک دیگو سیمئونه فردی تاثیر گذار در فوتبال امروزی و امر مربیگری فوتبال است، با وجود بازیکنانی همچون گودین و آردا توران، گریزمان و کوکه تیم او تلفیقی از فوتبال کلاسیک و مدرن بازی می کند. شاید او گیرمو دل توروی فوتبال باشد (کارگردانی اسپانیایی و خالق فیلم هزار توی پن که درون مایه ای از تخیل در کنار دنیای واقعی دارد).

سبکی تلفیقی از فوتبال درگیرانه، جاه طلبانه و قدرتی، در کنار فوتبالی با ظرافت و سرعتی ازتیم اتلتیکو ابر قدرتی در فوتبال اسپانیا و اروپا ساخته که قابل فراموشی نیست. مطمئنا اتلتیکوی 3 سال اخیر در یاد و خاطره همه فوتبال دوستان خواهد ماند. تیمی که با دیگو سیمئونه شخصیت جدیدی پیدا کرد، از آن اتلتیکو مادرید گمشده در لالیگا و تیمی که سال ها بی افتخار مانده بود. تیمی قهرمان با روحیه ای بی نظیر و تلاشی وصف ناشدنی ساخت. میراث دیگو سیمئونه برای فوتبال نه تیکی تاکاست نه توتال فوتبال و نه دفاع اتوبوسی. میراث دیگو بازی کردن با دل و جان و چاقویی بین دندان هاست.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دسته‌بندی:

برچسب‌ها:

فرناندو تورس

آرژانتین

جیوانی سیمئونه

دیدگاه‌ها (27 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

سمانه آل پاچینو

من اینتری نیستم که بخام به اینتر بیاد ولی دوست دارم یه روز سرمربی تیم آرژانتین بشه:)

امیر هیدینگ

الچولو الچئونه دیگو سیمئونه

Amir GB9

مرسی از اینکه دست نوشته منو درج کردید ، باعث افتخاره
بنده به عنوان یک هوادارا بارسلونا و آرژانتین عاشق دیه گو سیمئونه و شخصیتش هستم

mahdi daneshvar

مرسی امیر اسکندری متن عالی بود

Reyes de Europa

<<میراث دیگو سیمئونه برای فوتبال نه تیکی تاکاست نه توتال فوتبال و نه دفاع اتوبوسی. میراث دیگو بازی کردن با دل و جان و چاقویی بین دندان هاست.>>
این جملش خیلی خفن بود.واقعا از مقاله لذت بردم.با وجود همه اتفاقاتی که تو بازی های رئال ا اتلتکو افتاده ولی من هم از خودش و هم از تیمش شدیدا خوشم میاد

اشکان والدز

dزیباتر از این نمی شد این مقاله رو نوشت....نویسنده ی محترم سپاسگزارم که اینقدر جذاب و عالی سیمئونه را معرفی و خلاصه کردید..

من عاشق دیگو هستم.حتی اگر بارسا ازش ببازه
چون 1.با این بازکنا چه کارها که نکرد 2.آرژانتینیه و من بعد بارسا عاشق آرژانتینم و می دونم که یه روز سیمئونه قهرمان جام جهانی می شه
3.به قول نویسنده،سسیمئونه نه توتال فوتباله نه تایکی تاکا نه اتوبوس.....سیمئونه تلفیق بازی با دل و جان و تاکتیک های ساده ای چون سرعت،قدرت،هوش و ... هست.....

morty 7

یه بازی حالا دفاع اتوبوسی نبوده ها
عجب داستانیه
حالم از این نوشته به هم میخوره
از اون غارسلونایی ها که به همین اتلتیک میگفتن دفع اتوبوسی، من دو رو تر ندیدم

هومن نارستان

تو باید یکی مثل باتیستوتا شوی. کلا روحیه مبارزه طلبی تو آرژانیتینی ها بالاست. چگوارا هم آرژانتینی بود

مهرداد یونایتدی

دوست دارم اتلتیکو یا دورتموند قهرمان این فصل لیگ قهرمانان بشن.

Mohammad SiS

عالیه این مرد♥
با اختلاف بهترین مربی دنیاست

jesus christ

عکس آخر خداست!!!!!!!!!

ali madridi

دوست دارم اینقد تو اتلتی بمونه که بتونم جنگش با زیزو رو هم ببینم.

جوزپه برگومی

دمش گرم مرد بزرگیه

shahin juve

فرق هست بین جنگندگی و کثیف بازی کردن! اتلتیکو خیلی وقتا کثیف بازی میکنه
هروقت جلوی یه تیم فانتزی و بهتر از خودش بازی میکنه دست به این بازی کثیف کافیه بازی های امسالشو جلوی بارسا رئال و یووه ببینین تا بفمید من چی میگم
همین هفته قبل که با بارسا توی کوپا دل ری بازی داشتن آمار خطاهای اتلتیکو واقعا بالا بود من که هیچ وقت طرفدار بارسا نبودم اون بازی دلم به حال بازیکنای خوش تکنیک بارسا سوخت و امیدوار بودم هیچ مصدومیت براشون نیاره
اگر همه تیم های فوتبال بخان با این سبک بازی کنن فوتبال تفاوت چندانی با راگبی نخاهد کرد و نسل بازیکنای تکنیکی و ظریف تر مثل مسی نیمار ایسکو و خیلی های دیگه از بین میره! اونوقت فوتبال میشه بزن بزن و یه مشت بازیکن با کوهی از عضله جلوی هم بازی میکنن! این فوتبال زیبا نخاهد بود...
به نظر من فیفا باید یه محدودیت خطای تیمی برای هر بازی در نظر بگیره تا مربی های دیگه به خودشون جرات ندن از این سبک کثیف الگو برداری کنن بازم میگم بازی اتلتیکو با بارسا رو ببینید شاهکار بود که هیچ بازیکن بارسا با اون همه خطایی که روشون میشد مصدوم نشدن!!!

Rohollah Realism

اگه انجلوتی اخلاق سیمیونه و مورینیو رو کنار زمین داشت شاید الان با اختلاف بهترین مربی بودش .........

علیرضا 110

سيمئونه رو دوست ميدارم عين سرخپوستاست

Liverpool forever

با سبکی(جنگنده و خشن) که سیمئونه بازی می کنه اگه مربی یه تیمه لیگ برتری بود , راحت قهرمان لیگ میشد(این سبک به درد لیگ برتر می خوره)

مصطفی بیانکونری...

عالیه این بشر
گریزمن فانتزی شده عین خودش

مهران روسونری

عالی بود
بینظیره این مرد
یکی از دلایلی که عاشق اتلتی شدم همین سیمئونه بود و خصوصا همون جام جهانی 98 بیاد ماندنی
تو زندگیم همیشه عاشق بازیکنای جنگنده بودم و سیمئونه گل سرسبدشون بود
درود بر ال چولوی بزرگ

mohsen .ee

بدون هیچ تعصبی
بهترین سرمربی حال حاضر دنیاست
عاشق اون لحظه ایم که میاد کنار زمین و فریاد میکشه
ای کاش فنخالم این ویژگی روداشت

مشاهده همه دیدگاه‌ها (7)