طرفداری - ابن سینا ستاره را چنین تعریف می‌کند: جسمی است بسیط، کروی که جایگاه طبیعی آن در فلک است. روشنی می‌بخشدو قابل کون و فساد نیست. بر فراز مرکز، بی‌آنکه بر آن احاطه داشته باشد در حرکت است.
اما توصیف ستاره برای تماشاگرانی که در 19 نوامبر 95 در انیوتاردینی حضور داشتن این گونه است: جوانکی 17 ساله با حدود 1.90 متر قامت که دروازه اش را در مقابل میلان افسانه ای کاپلو و خط حمله ای آتشینش با باجو، وه آ و مارکو سیمونه بسته نگه داشت. و حقیقتا که کلین شیت در اولین حضور در سری آ با 17 سال سن، تنها شروع درخور برای مردی است که ما آن را به نام جیجی بوفون می شناسیم.
از آن روز به بعد هواداران در انیو تاردینی در کنار نام هایی مثل کاناوارو، کوتو، تورام، سنسینی و زولا، نام جیانلوئیجی بوفون را هم فریاد زدند و با هر شیرجه و مهارش به هوا پریدند. درخشش او در روزهایی که آنجلو پروتزی در یوونتوس بهترین نمایش هایش را ارائه می کرد باعث شد چزاره مالدینی بوفون را که حالا 20 ساله بود با تیم به فرانسه ببرد. و بعد از مصدومیت پروتزی، بعد از پالیوکا به دروازه بان دوم تیم در جام جهانی تبدیل شود. اما سرخوشی پارمایی ها از نمایش های دلنشین او دوام چندانی نیافت و یوونتوس که بعد از پروتزی، ون درسار را جانشین مناسبی نمی دید بزرگترین سرمایه گذاریش با پول فروش زیدان را بر روی بوفون کرد و او را به گران قیمت ترین دروازه بان جهان تبدیل کرد. جیجی بوفون به همراه تورام مسافر تورین شد تا گام های بعدیش را در راه تبدیل شدن به افسانه، بر روی چمن های دل آلپی بر دارد و سال های طولانی حضورش در یوونتوس را از تابستان 2001 آغاز کند.
بله، حق با شماست. این مطلب با ریتم تندی پیش می رود و مطمئنا این طور خلاصه گویی در شان بوفون افسانه ای نیست. اما به راستی که نوشتن از او کار مشکلیست. فقط نام بردن از عناوین و رکوردها و لحظات به یاد ماندنی او به ده ها خط نیاز است و در پایان هم می بینید که هم چیزهای زیادی ناگفته باقی مانده و هم اینکه مقاله تان را به ترجمه ای از صفحه ویکی پدیای او تبدیل کرده اید. آیا باید از 9 عنوان برترین دروازه بان ایتالیا اش که نیمی از کل جوایز اهدا شده در این شاخه از سال 97 است، گفت یا از 5 جام جهانی که تجربه کرده؟! از قهرمانیهایش با پارما،یوونتوس و ایتالیا بگوییم یا از انتخابش به عنوان برترین دروازه بان قرن ؟! هر ساله در 28 ژانویه نوشته های زیادی از دوران کودکی و خانواده و زندگی شخصی اش، تا عملکرد حرفه ای و واکنش های خارق العاده اش منتشر می شود، و این روند حداقل برای دو سال دیگر هم ادامه خواهد یافت و از خوش اقبالی، ما شانس دیدن او را برای دو فصل دیگر هم خواهیم داشت.
در روزهایی که حباب رسانه ای حول مانوئل نویر، با معرفی، البته ناعادلانه او به عنوان بازیکن سوم در رده بندی توپ طلا ترکیده است، سالروز تولد بوفون بار دیگر به ما یادآوری می کند که اگر مسئولان بلند پایه فیفا تصمیمی جدی برای انتخابی عادلانه داشتند، می توانستند پیش از این ها و مثلا در سال 2006 این عنوان را به بوفون بدهند.
خیل عظیمی از بازیکنان بوده و هستند که مدعی عناوینی مثل ستاره و اسطوره اند اما به واقع و در مقایسه با معیاری مثل جیجی، آنها را حتی نمی توان در زمره خوب ها قرار داد. ثبات، خضوع و وفاداری خصایصی هستند که در کمتر بازیکنی در فوتبال پول زده و رسانه ای این سال ها می توان یافت.
عجیب نیست دروازه بانانی مثل پیتر چک که روزی خود را به عنوان رقیب جدیدی برای بوفون مطرح کرده بودند در روزهایی به پایان درخشش خود رسیده اند که بوفون تولد 37 سالگیش را جشن می گیرد و همچنان سنگربان شماره یک یوونتوس و تیم ملی ایتالیاست. پیتر چکی که درباره بوفون می گوید: من بوفون را تحسین میکنم کان، اشمایکل و فان در سار هم در روزهای ابتدایی فوتبالی ام مرا به شدت تحت تاثیر قرار می دادند اما بوفون ظهور کردو همه چیز را تغییر داد.
کاسیاس او را الگوی دوران جوانی اش می داند که آرزو داشته مثل او شود، زلاتان خوشحال است که تنها یک بوفون وجود دارد چون اگر چندین بوفون وجود داشت کار برای مهاجمین دشوار می شد، نویر او را بهترین دروازه بان دنیای فوتبال و الگوی خودش می داند و آلنا سردوا، همسر بوفون، او را بهتر از بازیگران فیلم های غیراخلاقی می داند!!
دو سال قبل بکن بائر بوفون را "بازنشسته" خواند اما او درگیر این فضاسازی اسطوره آلمانی نشد و جواب او را نزدیک به یک سال بعد از آن و با درخشش در بازی سوپرکاپ مقابل ناپولی داد. با بیش از 500 بازی و نامی که برای همیشه روی ستاره اش در استادیوم مدرن یوونتوس ثبت گردیده حالا در شب تولدش بار دیگر به انیوتاردینی، جایی که افسانه اش را از آنجا آغاز کرد، پا می گذارد تا از دروازه یووه در مقابل پارما محافظت کند و شرایط را برای حضور در نیمه نهایی کوپا ایتالیا فراهم آورد. باید منتظر ماند و دید هواداران جیالوبلو چطور برایش جشن می گیرند و با چه پلاکاردهایی از او استقبال می کنند.
بوفون، مردی که جایگاه طبیعی آن در فلک است. روشنی می‌بخشد و قابل کون و فساد نیست. بر فراز مرکز، بی‌آنکه بر آن احاطه داشته باشد در حرکت است .... و ای کاش هرگز از حرکت نایستد.
پوستر اختصاصی به مناسبت تولد سوپرمن
