اما رفته رفته بحث جعلی بودن کارت های معافیت از سربازی بازیکنان لیگ برتری شکلی جدی تر به خود گرفت و بعد از چند ماه پیگیری و تفحص از سوی فدراسیون و سازمان نظام وظیفه، این امر خلاف ثابت شد و به یکباره خبری که در ابتدا کمتر می شد آن را جدی قلمداد کرد، رنگ واقعیت به خود گرفت تا عمق فساد و مشکلات درونی فوتبال ما بیشتر از پیش نمایان و مشخص شود.
موضوع جعلی بودن کارت های سربازی تنی چند از فوتبالیست های وطنی که از دست بر قضا خیلی از آنها هم شناخته شده و عضو تیم های بزرگ و معتبر بودند، در چند وقت اخیر یکی از سوژه های اصلی رسانه های ورزشی و غیر ورزشی در داخل کشورمان بوده است که به اندازه کافی هم به آن پرداخته شده، اما باید به این مسئله اشاره کرد که به راستی بعد از آن همه سر و صدا و محرز شدن خلاف کردن این بازیکنان، چه برخورد انضباطی جدی و بجایی با آن ها صورت گرفت؟ بعد از آن حجم از هجمه های بجایی که به این بازیکنان وارد شد و میزان حساسیتی که این مسئله برای عموم مردم و علاقه مندان فوتبال داشت، مسئولان رده بالای مربوط به این پرونده چه کار مثمره ثمری را در این زمینه انجام دادند که موجب شود در آینده شاهد تکرار دوباره این قبیل تخلفات نباشیم؟
بعد از آشکار شدن مسئله سرباز گیت که بازیکنان ملی پوشی مانند حسین ماهینی، بختیار رحمانی، آرش افشین، شجاع خلیل زاده، علی حمودی و مهرداد پولادی دانه درشت های حاضر در آن بودند، همگان انتظار برخوردی قاطع از سوی مسئولان با این افراد را داشتند، اما در کمال تعجب تنها چیزی که در این میان تغییر کرد، تیمی بود که بازیکنان در آن بازی می کردند و بقیه شرایط همان های بود که تا پیش از اثبات عمل خلاف بود. حسین ماهینی و آرش افشین با رای فدراسیون و سازمان نظام وظیفه از پرسپولیس و فولاد راهی یک تیم نظامی به نام ملوان شدند و شجاع خلیل زاده و علی حمودی هم از سپاهان، راهی یک تیم مثلاً نظامی!!! به نام تراکتور سازی شدند. وضعیت بختیار رحمانی به علت مصدومیت هنوز مشخص نیست و مهرداد پولادی هم که پیش از اعلام حکم به خارج از کشور رفت و دیگر هم برنگشت تا فقط از بازی کردن در تیم ملی محروم شود و چه بسا اگر در ایران هم بود چیزی بیشتر از حکم دیگران برای او صادر نمی شد و البته می توانست برای تیم ملی هم بازی کند!
در اینکه این بازیکنان بعد از فاش شدن عمل خلافشان باید دوران سربازی را پشت سر بگذارند هیچ شکی نیست، اما چیزی که در این میان مهم است این است که کجا، چگونه و تحت چه شرایطی باید عمل مقدس و البته واجب سربازی را آن هم بعد از همچنین عملی انجام بدهند. به عکس زیر دقت کنید، این عکس را حسین ماهینی بازیکن پیشین پرسپولیس و تیم ملی و البته کنونی ملوان بندر انزلی در اکانت رسمی اینستاگرام خود قرار داده است، عکسی که این بازیکن در خانه شخصی خود در شهر انزلی گرفته است، خانه ای که از طرف باشگاه ملوان در اختیار او گذاشته شده است و اصلاً و ابداً شبیه به هیچ خوابگاه و پادگانی نیست و حتماً هم یک ماشین چند صد میلیونی در پارکینگ آن پارک شده است. آیا تا به حال هیچ سزبازی را دیده اید که در یک همچنین شرایطی به کشور خود خدمت کند؟
مطمئناً اگر حسین ماهینی چند سال پیش به عنوان یک فوتبالیست برای گذراندن دوران سربازی خود اقدام می کرد هم امکانتی در همین حد را در اختیار او قرار می دادند و هیچ کسی هم به آن اعتراضی نمی کرد (که البته همین هم برای فوتبالیست های عادی و سرباز امکان پذیر نیست)، اما مسئله مهم اینجاست که او و دیگر دوستانش که بر خلاف عرف جامعه و قانون مرتکب یک عمل غیر قانونی و سنگین ثابت شده شده اند، حالا چرا باید از اینچنین امکاناتی برخوردار باشند؟ مگر نه اینکه عمل جعل، آن هم جعل یک مدرک و یا سند دولتی، خلافی بسیار سنگین است که در صورت محرز شدن آن، خلافکار باید تاوان سنگینی را برای آن بدهد؟ پس چرا حسین ماهینی و دوستان دیگرش که مرتکب خلاف جعل سند شده اند، حالا بدون هیچ گونه برخورد قهری و جدی باید روی مبلهای نرم و راحت خانه خود در شهرهای جدید و تیمهای جدید خود بنشیند و اینگونه در شبکه های اجتماعی عکس شیر کنند و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است؟
چشمهایتان را ببندید، خودتان را به عنوان یک فرد عادی در شرایطی تصور کنید که کارت پایان خدمتتان را جعل کرده اید و حالا به دام قانون افتاده اید، به راستی فکر می کنید چه برخوردی با شما می شد؟ آیا حتی تصور آن هم برایتان استرس زا نیست؟ آیا اگر یک فرد معمولی از بطن جامعه مرتکب یک چنین خلافی می شد، بالاترین و شدیدترین حکم بر علیه او صادر نمی شد و او مجبور به سپری کردن دوران خدمت خود در بدترین شرایط ممکن آن هم با چندین ماه یا حتی سال اضافه خدمت نبود؟ پس چرا برای این بازیکنان این مسئله صادق نیست؟ صرفاً بخاطر فوتبالیست بودن و سابقه بازی کردن در تیمهای مطرح و البته تیم ملی، باید طوری با این خاطیان رفتار کرد که انگار هیچ کار خلافی نکرده اند؟
اوضاع برای فوتبال ما روز به روز سیاه تر می شود و مردم هر روزی که می گذرد از فوتبال بیشتر زده می شوند، اما نکته جالب اینجا است که همان مسئولان و مدیران فوتبالی مملکت که به دنبال پیدا کردن دلایل این اتفاق هستند، خودشان با رفتار و تصمیماتشان، متهمان ردیف اول این رکود و اوضاع تاسف بار فوتبال در کشور هستند و با دستان خودشان در حال کند گور فوتبال هستند، ان هم در حالی که فریاد وا مصیبتها را همین مدیران از مدتها پیش سر داده اند.
به واقع فرق حسین ماهینی و هم صنفان او، با مردم عادی چیست؟ مگر نه اینکه شعار برخورد با دانه درشت ها همواره در راس شعار های مسئولان بوده است، پس چرا در مورد پرونده سرباز گیت و کارتهای جعلی هیچ برخورد درست و به جایی صورت نگرفت؟ آیا واقعاً خون فوتبالیست های که پولهای میلیاردی بیت المال را می گیرند و حتی یک دهم آن پول هم در زمین فوتبال بازده ندارند، نسبت به خون یک جوان بیست ساله که در بهترین شرایط تحصیلی باید برای گذراندن دوران مقدس خدمت اقدام کند رنگی تر است؟ واقعاً چه فرقی است میان این فوتبالیست های متخلف مشمول قانون سربازی با یک جوان عادی مجبور به سپری کردن دوران خدمت؟
