مایکل جفری جردن معروف به "ام جِی"(MJ)، بازیکن سابق تیم شیکاگو بولز و واشینگتون ویزاردز و نماد بسکتبال در جهان است. جردن افتخارات بسیار زیادی در عرصه بسکتبال کسب کرده که تعدادی از آن ها در زیر آمده است:
1. شش قهرمانی NBA با شیکاگو بولز
2. شش عنوان بهترین بازیکن فینال NBA
3. پنج عنوان بهترین بازیکن فصل NBA
4. ده عنوان برترین امتیاز آور فصل NBA
5. چهارده حضور در مسابقه ی Allstar
6. سه عنوان بهترین بازیکن Allstar
7. دو مدال طلای المپیک
8. دو قهرمانی Dunk Contest
9. سه عنوان برترین توپ ربای فصل NBA
دبیرستان و دانشگاه
جردن در 17 فوریه 1963 در شهر "بروکلین" دیده به جهان گشود و در نوزادی به "ویلمینگتون" مهاجرت کرد. او دوران دبیرستانش را در مدرسه "لنی" گذراند و با میانگین 29.2 امتیاز، 11.6 ریباند و 10.1 اسیست(assist) دوران دبیرستان را به پایان برد.
جردن در سال اول دانشگاه، تیم خود را با شوت ثانیه آخر خود قهرمان کرد. او بعد ها این شوت را نقطه عطف ورزش خود خواند. با میانگین 17.7 امتیاز و 5 ریباند و کسب عنوان بهترین بازیکن سال NCAA، پرونده جردن در دانشگاه در سال 1984 بسته و او آماده Draft شدن در NBA شد.
ورود به NBA و سال های اولیه
مایکل جردن به عنوان انتخاب سوم Draft سال 1984، توسط شیکاگو بولز انتخاب شد.
در اولین فصل حضور در NBA، جردن با میانگین 28.2 امتیاز و رکورد پرتاب 51 درصد، خود را به عنوان بازیکنی تعیین کننده معرفی و توجه بسیاری را به سوی خود جلب کرد، به طوری که به عنوان یک سال اولی، برای ترکیب اصلی بازی Allstar انتخاب شد. او در این سال عنوان بهترین بازیکن سال اولی را نیز کسب کرد اما شیکاگو در همان راند اول پلی آف حذف شد.
در پلی آف سال بعد و بعد از از دست دادن 62 بازی درفصل اصلی به علت شکستگی پا، جردن در یکی از تاریخی ترین نمایش های پلی آف، رکورد 63 امتیاز در یک بازی را برای خود ثبت کرد که هنوز پا برجاست. اما در این سال نیز شیکاگو به مرحله ی بعد پلی آف صعود نکرد.
سال بعد و در سال سوم حضور در NBA، جردن به عنوان دومین بازیکن تاریخ NBA که در یک فصل بالای 3000 امتیاز آورده (بعد از ویلت چمبرلین) و با میانگین خارق العاده ی 37.1 امتیاز در هر بازی، اولین عنوان امتیاز آوری خود را کسب کرد. ولی شیکاگو برای دومین سال پیاپی در راند اول توسط بوستون حذف شد.
سه قهرمانی اول(three-peat)
در فصل 91-1990، شیکاگو بولز فصل اصلی را به کمک "سکاتی پیپن" و مایکل جردن-که یک عنوان امتیاز آوری دیگر کسب کرده بود- و با سرمربیگری "فیل جکسون" با کسب رتبه اول division خود، به پایان برد و پس از حذف کردن نیویورک و فیلادلفیا، در فینال کنفرانس به مصاف دترویتی رفت که در سه فصل گذشته در همین مرحله توسط آن ها حذف شده بود. اما این بار جردن و یارانش به راحتی و با نتیجه غیر منتظره 4-0 یاران "آیزیا تاماس" را حذف کردند و در فینال به مصاف لیکرز رفتند. لیکرز نیز در فینال با نتیجه 4-1 مغلوب شد تا شیکاگو و جردن ، اولین قهرمانی خود را کسب کنند. شاید به یاد ماندنی ترین صحنه این فینال ها، حرکت فریبنده جردن باشد که وانمود به دانک زدن کرد اما در هوا با تغییر شوت خود با دست چپ توپ را به درون سبد انداخت.
سال بعد نیز جردن و بولز به فینال راه یافتند و این بار برابر یاران "کایری دیرکسلر" در پورتلند قرار گرفتند. در بازی اول مایکل جردن دو رکورد ثبت کرد. اولین رکورد، رکورد بیشترین پرتاب سه امتیازی در یک نیمه فینال NBA بود که جردن با به ثمر رساندن شش پرتاب سه امتیازی به آن دست یافت , بعد از آن در صحنه ای به یاد ماندنی، وی دست خود را با نشانه تعجب بالا آورد:" نمی توانم کاری که می کنم را باور کنم!"
دومین رکورد، رکورد بیشترین امتیاز در یک نیمه فینال NBA بود که جردن در نیمه نخست این بازی، با کسب 35 امتیاز آن را نیز به نام خود ثبت کرد. در نهایت شیکاگو بازی های فینال را در شش بازی تمام و دومین قهرمانی پیاپی را از آن خود کرد.
برای به دست آوردن سومین قهرمانی پیاپی، جردن باید به مصاف فینیکس و "چارلز بارکلی" می رفت که رقابت بهترین بازیکن فصل را از مایکل برده بود. او در این سری که شش بازی داشت میانگین 41 امتیاز در هر بازی را به ثمر رساند و سومین قهرمانی پیاپی خود و تیمش را کسب کرد و به اولین بازیکنی تبدیل شد که سه عنوان بهترین بازیکن فینال پیاپی کسب می کند.
اولین بازنشستگی و بازی در لیگ بیسبال!
در اکتبر 1993 جردن برای اولین بار بازنشستگی خود را از دنیای بسکتبال اعلام کرد. علت اصلی آن کشته شدن پدرش توسط دو جوان بود ولی خود او خستگی ناشی از بازی در المپیک 92 را نیز موثر دانست. علاقه جردن به پدرش به حدی بود که مایکل، بیرون آوردن زبان هنگام اقدام به پرتاب را، از پدرش تقلید می کرد.
جردن از سال 94 تا بازگشتش به NBA در سه تیم لیگ مینور بیسبال بازی کرد. در این زمان، شماره ی 23 او در بولز، طی مراسمی بازنشسته شد.
بازگشت به NBA و سه قهرمانی دوم
در اواسط فصل 95-1994، جردن با جمله ای دو کلمه ای بازگشت خود به NBA را به جهان اعلام کرد:
"!I'm back"
او بعد از بازگشت به علت بازنشسته شدن شماره اش، شماره 45 را بر تن کرد. در این فصل، با وجود میانگین امتیاز 31 مایکل، شیکاگو در راند دوم از اورلاندو شکست خورد و حذف شد.
سال بعد و با پیوستن "دنیس رادمن" به شیکاگو، این تیم قدرت فوق العاده ای را به خود گرفت و با رکورد 10-72، فصل را پایان برد و در فینال، سوپر سونیکس را شکست داد. جردن در این فصل به دومین بازیکنی تبدیل شد که هر سه عنوان ارزشمندترین بازیکن فصل، بازی Allstar و فینال را از آن خود می کند.
در فینال سال 97، جردن به مصاف یوتایی رفت که "کارل ملون" ، بهترین بازیکن فصل را در اختیار داشت. در این سری از بازی ها جردن دو خاطره بیاد ماندنی به جا گذاشت. یکی شوت ثانیه آخر بازی اول که باعث برد تیمش شد و دیگری، بازی پنجم سری که جردن در آن مریض بود ولی با این وجود 38 امتیاز در آن کسب کرد. این بازی به بازی آنفولانزا (flu game) مشهور است. این فینال با قهرمانی شیکاگو در 6 بازی به پایان رسید.
در سال بعد و بعد از رکورد 20-62، و گذشتن از سد ایندیانا در هفت بازی در فینال کنفرانس، جردن باز هم با یوتا در فینال روبرو شد و باز هم این شیکاگو بود که با شوت جردن در 4 ثانیه به پایان، با نتیجه ی 87-86 پیش افتاد و پس از از دست رفتن شوت "جان ستاکتون" به قهرمانی رسید.ششمین قهرمانی و بهترین بازیکنی در فینال برای مایکل جردن!
دومین بازنشستگی و بازگشت
جردن بعد از ششمین قهرمانی با شیکاگو، بار دیگر بازنشستگی خود را اعلام کرد و مدتی بعد، سهام دار واشینگتون ویزاردز شد.
در بهار و پاییز 2001 جردن به تمرینات سنگینی پرداخت و در شروع فصل باز هم به عنوان بازیکن به NBA بازگشت. ولی این بار برای واشینگتون. او دستمزدی که به عنوان بازیکن دریافت می کرد را به خسارت دیدگان حادثه 11 سپتامبر اهدا کرد.
با وجود عدم صعود به پلی آف در هیچکدام از دو فصل حضور مایکل در واشینگتون، وی میانگین 22 و 20 امتیاز را در این تیم ثبت کرد.
آخرین بازی
در 16 آپریل 2003، جردن در آخرین بازی خود در فیلادلفیا به میدان رفت. در ابتدای کوارتر چهارم و در حالی که مایکل، تنها با کسب 13 امتیاز روی نیمکت بود، تماشاگران فیلا یکصدا فریاد می زدند:"We want mike!"
بعد از اصرار تماشاگران و فرمان سرمربی وقت واشینگتون، داگ کالینز، جردن به زمین آمد و بعد از حدود دو دقیقه بازی یکی از بازیکنان فیلا از عمد خطایی به روی او انجام داد تا او بتواند از با پرتاب آزاد امتیاز کسب کند. مایکل هر دو پرتاب را گل کرد و بلا فاصله یکی از بازیکنان واشینگتون خطایی روی گارد فیلا انجام داد تا جردن بتواند به نیمکت برگردد. در هنگام خارج شدن، تماشاگران، بازیکنان حریف، بازیکنان خودی و حتی داوران به مدت سه دقیقه و به صورت ایستاده مایکل را تشویق کردند.
بدین ترتیب، مایکل جردن، به اسطوره ای بی بدیل در دنیای بسکتبال تبدیل شد.
