تاج پادشاهی بر سر تنها شاهزاده فلورانس

هدی رضایی 10/11/2014 - 14:48 مشاهده پروفایل

6,706 مشاهده / 24 دیدگاه 3 2

طرفداری - به بهانه بازی سنتی و تاریخی آرژانتین و برزیل، یادی کردیم از یکی از محبوب ترین اسطوره های ارژانتین: گابریل باتیـــــستوتای کبــیر

در عصری که برزیلی ها به مجسمه مسیح، ایتالیایی ها به کلوزیوم، فرانسوی ها به ایفل و انگلیسی ها به ساعت بیگ بن می نازند، مردمان آرژانتین به آثار تاریخی نمی اندیشند بلکه دل کوکند از اثر هنری روزگار که در دیار مملو از نقره برایشان طلائی 24 عیار به ارمغان آورد. انسانی لایه لایه از طلا! خلق و خوی طلایی،تعصبی طلائی، سرشتی طلائی، موهای طلائی، پاهای طلائی و گلهایی طلایی! ال گرینگوی آرژانتین گابریل باتیستوتا.

در کشوری که 99درصد فوتبال برایشان مارادونا است و یک درصد دیگر آن بحث بر سر جانشین داشتن یا نداشتن او، نمی توان از شخص دیگری سخن گفت حتی اگر آن شخص بازدَمش دَم خیلی ها باشد.

پس به سراغ فلورانس می رویم! در پایان سال 1991 جوانی پا به پایتخت هنری ایتالیا گشود که در هزاره ی قبل از ورودش آنجا مامن 350 هنرمند از1000 هنرمند اروپا بود! فلورانس مرکز رنسانس ایتالیا در آستانه رنسانس دیگری بود تحولی بسوی موفقیت بسوی خود باوری شکفته شدن گل امید در برهوت دل مایوسی ها و پایه های این رنسانس با دست های گابریل جوان بنا شد! باتی گل به مردمان فلورانس آموخت که نباید بخاطر پیکره سازی شهره باشند نباید به آن چه هستند اکتفا کنند آنها می بایست به آنچه که باید باشند برسند تا دیگران از آنان تندیس بسازند! باتی در سری B این دروس را به مردم فلورانس آموخت. او تعصب و منطق را با هم آمیخت و با هر چه که زنبق های بنفش را بی رنگ تر از جالو ها، روسوها، بیانکوها کرد درآویخت. گابریل فیورنتینا را از سری B به سری A آورد و خودش را از سر زبان ها به سر در دل ها! کار بجایی رسید که فلوها از خودشان تندیس بسازند مجسمه ی برنزی از طلایی ترین مرد فلورانس! تندیس باکره ی سوگوار میکل آنژ در سوگ محبوبیت از دست رفته اش توسط پیکره ای دیگر با نام باتی گل بود، میکل آنژ در حسرت دمیدن در صور تا از گورستان کلیسای سانتا کروچه فلورانس برخیزد و تنها فرصتی بخواهد تا بجای پرداختن به تندیسه های داوود و موسی تمام عمرش را صرف ساختن تندیسی از نگاه مردی کند که چشم های فلورانس را به امید باز نمود! ماکیاولی عهد رنسانس اگر بود پی می برد که کتاب شهریار او نباید برای مدیچی های فرمانروا باشد که آن کتاب متعلق به پرنس بنفش هاست گابریلی که بدون جنگ پرچم شان را به اهتزاز در آورد، جوانی که در سال 1988 در ورزشگاه نیواولد بوئز میخوابید و در همان جا هم بازی میکرد، خواب خوش بزرگترین استادیوم ها شد؛ از حسادت برنابئو،نوکمپ و اولدترافورد به ارتیمو فرانکی تا رویای المپیک رم که در سال 2000 به حقیقت پیوست.

باتی در سال 2000 از فلورانس رفت اما قلبش همان جا ماند. او با رم به فیورنتینا گل زد تا قلب فوتبال بایستد! ایست قلبی فوتبال، باتیستوتا توپ را به تور دروازه ی فیوری ها می چسباند، رمی ها سر از پا نمی شناسند آیا فلورها دشنه از پشت خورده اند؟ آن ها قسم می خورند که چاقو دسته اش را می برد! باتی به گریه می افتد رمی ها مبهوت ازین عمل بعد از گل در سکوت فرو می روند از مشت های گره کرده آن ها میتوان به خفه کردن شادی در وجودشان پی برد، فلورها سریعا سوگند شکنی می کنند با گریه های او اشک می ریزند و می گویند چاقو دسته اش را نمی برد! کلوزیوم رم از سال 1983 گلادیاتورهایش را بر اریکه قهرمانی نمی دید سال 2000 باتیستوتا را به جمعشان افزودند و او با گل ها و شوت های شبیه به شمشیر همه تیم ها را از لب تیغ گذارند و اسکودتو را فتح کردند. او رم را قهرمان کرد او زانوهایش را در فوتبال از دست داده اغراق نیست اگر بگوئیم او زانوی فوتبال است کسی که فوتبال بدون او نمی تواند پا شود. باتی جام جهانی را بالای سر نبرد اما وجودش جهان فوتبال را سر بالا نگه داشت. گابریل بهترین بازیکن جهان نشد اما پدر خوانده ی فوتبال برایش بهترین ارث را کنار گذاشته بود!

زیدان:بهترین پاس هایم را برای باتی گل ذخیره کرده ام!

ما فرشته ای را در چمن های سبز فوتبال دیدیه ایم که از ازل سخن از جایگاهشان در آسمان هفتم بود!

باتیستوتا کم نظیر است و کم رخ می دهد مثل ابرهای پنهان شده بهاری در پستوی آسمان که هوای بازیگوشی و باریدن آن هم در داغ ترین روز مرداد بسرشان میزند. او تیک تاک ثانیه های ساعت عشق است که اگر بخوابد نمی دانیم در چه زمان از عاشقی بسر می بریم.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دسته‌بندی:

برچسب‌ها:

فیورنتینا

آرژانتين

تیم ملی آرژآنتین

دیدگاه‌ها (24 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

دیگو فورلان

برای کسانی که با فوتبال زندگی میکنند، با آن خو گرفته اند و به آن عشق می ورزند ، گابریل باتیستوتا یک لذت شیرین و فراموش نشدنی است.
کسی که فوتبال را دوست داشته باشد او را دوست دارد.

دیگو فورلان

نه برای تیم های متمول اروپایی بازی کرد و نه چمپیونزلیگ برد، اما از محبوب ترین بازیکنان نسل ماست!
محبوبیت بازیکنان در نسل ما ملاک های دیگری داشت که بچه های امروزی با اون بیگانه اند

Amir H. Madridista

تولدت مبارک شیرشاه

soheil mehrdad

عشق من باتیستوتا بود واقعا حال میکردم با سیستم بازیش
مهاجمی که سبک بازیش کمی شبیه باتیستوتا باشه الان زلاتانه
البته شخصیتاشون زمین تا آسمون فرق داره

فو اد

دلتنگ اون روزام ‎:(‎

عمو فرانچسکو

عشقی که تمام نمیشه
من 13 سالم بود و عاشق باتیستوتا بودم وقتی اومد رم من طرفدار رم شدم ویک عشق دیگه هم پیدا کردم عمو فرانچسکو
دوتا عشق کنار هم چیکار میکردن اون زمان چه شوتایی چه گلایی اشک ریختنش رو تو جام جهانی 98 بود فکر کنم هیچ.قت یادم نمیره واقعا دیگه مثلش پیدا نخواهد شد همیشه دوست خواهیم داشت باتی گل

مصطفی بیانکونری...

اگه کسی لینک گریه کردنش رو داره لطفا بزاره
خاطره داریم باش

komeil batigol

جدای این تیکه ی متن که دوستان سرش بحث کردن واقعا خیلی خوی و زیبا این مطلب نوشته شده
باتی گل قابل شناختن نیست نمیشه ازش حزرف زد تا وقتی که باهاش زندگی نکرده باشی و یا حتی بازیاشو ندیده باشی
فوتبال مدیونه به گابریل که به خیلی از افخارات نرسید ولی به بالاترین قله های رسید
همیشه گفتم و میگم رونالدو و باتی گل بهترین مهاجمای تاریخ فوتبالن

mojtaba47 حرومی

باتی باتی باتی گل

رامین ʂԋ

شـــــــــــــت :( حیف که نتونستم دوران بازیشو خوب ببینم ! حیییییییییف :((
باتی گل کبیییییییر ♥♥♥♥♥♥

mohsen .ee

دلم واسش تنگ شده هیچ وقت صحنه ای که گریه کرد رو یادم نمیره هر چند بازی رو زنده ندیدم ولی بعدادیدم الانم هنوز تو زهنم
ازاون سه بازیکنیه که آرزوداشتم یه روز تو الدترافورد ببینمش

الکس دلپیرو

یه تیکه هایی از متن شبیه خوندن فلسفه به زبان انگلیسی میمونه!!متن ادبی بلد نیستید بنویسید،خب ننویسید!! تندیس باکره ی سوگوار میکل آنژ در سوگ محبوبیت از دست رفته اش توسط پیکره ای دیگر با نام باتی گل بود، میکل آنژ در حسرت دمیدن در صور تا از گورستان کلیسای سانتا کروچه فلورانس برخیزد و تنها فرصتی بخواهد تا بجای پرداختن به تندیسه های داوود و موسی تمام عمرش را صرف ساختن تندیسی از نگاه مردی کند که چشم های فلورانس را به امید باز نمود!این یعنی چی!؟

عاشق میلان برای...

عالی بود..باتی گل محبوب قلب ها..

mohamad_ nazoori

تندیس باکره ی سوگوار میکل آنژ در سوگ محبوبیت از دست رفته اش توسط پیکره ای دیگر با نام باتی گل بود، میکل آنژ در حسرت دمیدن در صور تا از گورستان کلیسای سانتا کروچه فلورانس برخیزد و تنها فرصتی بخواهد تا بجای پرداختن به تندیسه های داوود و موسی تمام عمرش را صرف ساختن تندیسی از نگاه مردی کند که چشم های فلورانس را به امید باز نمود!.......اصلا خودتون میفهمین چی میگین؟؟؟؟بخدا هیچکس مجبور نمیکنه افسونه فوتبالو با هنر مخلوط کنین و داستان سرایی به شیوه اسمیت در کتابای هنر انجام بدین....کاش از مغلطه کاری دست برداریم

محمد کاخکی

یادش بخیر.....فوتبال ب شکلی بی رحمانه داره حرفه ای میشه.....و جای اینچنین بازیکنانی ک در فوتبالشون علاوه بر تکنیک چاشنی عشق هم اضافه میشه واقعا خالیه.....

مهرزاد برزگر کلیجی

دوست داریم باتی گل

Saeid Chelsea

جای پرهام خالی :)

ali mirzayee

باتی گل .....
عاشقتم پسر .... خیلی خوشحالم که تو تیم محبوبم حضور داشتی ...
درسته درخشش اصلیت واسه فیورنتینا بود اما ما هم کم خاطرات خوش ازت نداریم ...
شوتات دیوونه کننده بود

یووه رئال تاتنهام

تنها مهاجمی که تو دو جام جهانی پیاپی تونست هت تریک کنه باتی گل دوست داشتنی

Amir .

باتیستوتا... حتی اسمش هم به دل میشینه! به کسی نگید ولی من سر باتیستوتا طرفدار رم شدم! البته باتی گل و توتی باهم...
توتی باتیستوتا مونتلا دلوکیو بالبو و یکم بعد کاسانو چه خط حمله خوفی داشت رم

مشاهده همه دیدگاه‌ها (4)