طرفداری- پپینو در بیست و سوم آگوست سال 1910 در شهر میلان به دنیا آمد.
بیشتر دوران فوتبالی جوزپه پپینو مه آتزا در اینترمیلان گذشت. وی در دهه سی میلادی به ستاره اینتر تبدیل شده بود. پپینو در 365 باری که با پیراهن نراتزوری به میدان رفت 242 گل به ثمر رساند. بازیهای درخشان او در این دهه ایتالیا را به دو قهرمانی پیاپی جام جهانی رساند. وی در کنار جیوانی فراری، گیدو ماستی و ارالدو مونزلیو اولین بازیکنانی بودند که دو جام جهانی پیاپی را فتح کردند. جام جهانی 1934 در زادگاه جوزپه یعنی ایتالیا برگزار شد. آتزوری در پایان 120 دقیقه با نتیجه دو بر یک چکسلواکی را شکست داد و جام را درخانه نگه داشت. دوره بعدی در فرانسه برگزار شد. ایتالیا و کاپیتان مه آتزا در فینال مجارستان را با نتیجه 4-2 شکست دادند تا ایتالیا به دو قهرمانی پیاپی برسد.
مه آتزا دوران حرفه ای اش را به عنوان مهاجم نوک در سال 1927 و در تیم اینتر میلان آغاز کرد درحالی که فقط 17 سال سن داشت. با وجود سن کم وی در فصل دوم حضورش 33 گل به ثمر رساند و در فصل 1929-1930 به عنوان بهترین گلزن لیگ ایتالیا انتخاب شد. وی در دوران ورزشی اش دو بار دیگر این افتخار را کسب کرد.
9 فوریه 1930: پپینوی 19 ساله اولین بازی اش را برای تیم ملی برابر سوئیس انجام داد و توانست در همان بازی دوبار در دقایق 37 و 39 گلزنی کند. آتزوری در حالی این بازی را با نتیجه 4-2 به پایان رساند که تا دقیقه 19 با دوگل از حریف عقب بود. بازی بعدی تیم ملی در دوم مارس 1930 در فرانکفورت برگزار شد. آبی پوشان ایتالیایی آلمان را در خاک خودش با دوگل شکست دادند که یکی از گل ها را مه آتزا به ثمر رساند.
11 می 1930: ایتالیا در بوداپست مهمان مجارستان بود. مه آتزا تاریخ ساز شد. هت تریک پپینو و دو گل دیگر از بازیکنان ایتالیا نتیجه ای باورنکردنی را رقم زد. این اولین شکست مجارستان از زمانی بود که آن ها در بوداپست بازی می کردند.
25 می 1931: یک هت تریک دیگر از چوزپه باعث شد ایتالیا یک 5-0 دیگر را در تاریخ ثبت کند، این بار در برابر فرانسه.
در 15 بازی ملی اول، مه آتزا به عنوان مهاجم نوک ایفای نقش می کرد. اما سرمربی وقت آتزوری، ویتوریو پوتزو، جوزپه را به سمت راست متمایل کرد تا در کنار آنجلو شیاویو، ایتالیا به راحتی با هنرنمایی این دو بازیکن جام جهانی 1934 را فتح کند. جرقه این تصمیم در ذهن پوتزو در بازی 1933 در برابر آلمان زده شد. این بازی در شهر بولونیا برگزار شد و مه آتزا نشان داد توانایی بازی در پست جدید را نیز دارد. نتیجه نهایی 3-1 به سود ایتالیا شد. وی در جام جهانی گاهی سمت چپ به بازی گرفته می شد.
25 مارس 1934: ایتالیا در شهر میلان با 4 گل یونان را در مرحله انتخابی جام جهانی شکست داد. دوگل از آن چهار گل را مه آتزا به ثمر رساند. جام جهانی 1934 ایتالیا در حالی برگزار شد که پپینو در همه بازی های ممکن به میدان رفت. بازی آغازین ایتالیا در برابر ایالات متحده بود. آتزوری با نتیجه 7-1 آمریکا را در هم کوبید که آخرین گل را مه آتزا در دقیقه 89 وارد دروازه حریف کرد. در بازی نیمه نهایی ایتالیا و اتریش در حالی مقابل هم صف آرایی کردند که در ترکیب اتریش دو تن از بهترین بازیکنان آن زمان یعنی جوزف بیکان (راپید وین) و ماتیاس سیندلار (اف کی اتریش) دیده می شد. اتریش را در آن زمان قوی ترین تیم اروپا می دانستند. آن ها حتی چهار ماه قبل از جام جهانی توانسته بودند ایتالیا را در تورین با حساب 4-2 شکست دهند. چند ساعت قبل از شروع بازی آب زمین سن سیرو را فرا گرفت. اما مه آتزا به واسطه بازی هایش در اینتر بهتر از هر کسی دیگری به ابعاد و حالت زمین آگاه بود. وی در حالی که چهارمین بازی اش را در آن هفته انجام می داد یکی از مهاجمین اتریشی را از جریان بازی خارج کرد و خود را به محوطه جریمه اتریش رساند. دروازه بان حریف، پیتر پلاتزر برای دفع حمله جستی زد. توپ در فعل و انفعالات محوطه جریمه به انریکه گیتا رسید و او نیز تک گل بازی را به ثمر رساند.
10 ژوئن 1934: پنجاه و پنج هزار تماشاگر در ورزشگاه Stadio Nazionale PNF شهر رم بازی فینال بین ایتالیا و چکسلواکی را از نزدیک دیدند. در دقیقه 54 مه آتزا در حالی که در بازی قبلی مصدوم شده بود به خاطر انتقام از یک خطای سخت ضربه ای به پهلوی بازیکن حریف رادولف کرچیل وارد کرد. صدای اعتراض تماشاگران غوغا به پا کرد اما وی با جریمه داور رو به رو نشد. بعد از نود دقیقه دو تیم به تساوی یک یک رسیدند که بازی به وقت اضافه کشیده شد. در وقت اضافه شیاویو توانست به فرانتیسک پلانیچکا یکی از بهترین دروازه بانان جهان گل بزند. این گل در دقیقه 95 به دست آمد و ایتالیا قهرمان شد.
مه آتزا در تیم منتخب قرار گرفت و توپ طلای مسابقات را از آن خود کرد. توپ طلا به بهترین بازیکن فینال های جام جهانی تعلق می گرفت.
14 نوامبر 1934: بعد از پیروزی در جام جهانی مه آتزا با ایتالیا در برابر انگلستان قرار گرفت. این بازی به ”جنگ هایبوری“ معروف شد. انگلستان به دلیل کناره گیری از فیفا در سال 1928 در مسابقات جام جهانی 1934 شرکت نکرد. همه این مسابقه را فینال واقعی جام جهانی می دانستند. این مسابقه با حواشی زیادی همراه بود. بنیتو موسولینی به بازیکنان ایتالیا قول داده بود اگر انگلستان را شکست دهند به هر نفر یک ماشین آلفا رومئو به علاوه 150 پوند (تقریبا 6هزارپوند کنونی) بدهد. از سوی دیگر برای اولین بار در تاریخ بود که هفت بازیکن از یک تیم در تیم ملی بازی را شروع می کردند. فرانک موس، جورج میل، ادی هاپگود، ویلف کاپینگ، ری بُودن، تد دریک و کلیف باستین بازیکنانی آرسنالی بودند که در زمین تیم باشگاهی خود به مصاف ایتالیا می رفتند. علاوه بر این تمام بازیکنان انگلیسی بی تجربه بودند و کمتر از ده بازی ملی داشتند. استنلی متیوز، کلیف بریتون، جک بارکر و اریک بروک دومین بازی ملی خود را تجربه می کردند.
دقیقه یک بازی بود که خطای کارلو کرسولی به روی تد دریک انگلستان را صاحب یک ضربه پنالتی کرد و اریک بروک آن را از دست داد. در دقیقه دوم بازی پای لوئیز مونتی بازیکن ایتالیا در مواجهه با تد دریک شکست و ایتالیا مجبور شد ده نفره بقیه بازی را ادامه دهد. در آن زمان تعویض مجاز نبود. در ادامه نیمه اول بازی دماغ ادی هاپگود شکست و وی پانزده دقیقه از جریان بازی را از دست داد، زانوی ری بُودن آسیب دید، تد دریک ضربه ای از بازیکنان ایتالیا خورد و دست تد دریک نیز شکست. نیمه اول با دو گل از بروک و یک گل از دریک 3-0 به سود انگلستان خاتمه یافت. ایتالیا که بیهوده قهرمان جام جهانی نشده بود در نیمه دوم به خود آمد و با دو گل مه آتزا نتیجه را به 3-2 تغییر داد. نکته ای که نمی توان به راحتی از آن گذشت جریان خشن بازی بود. هرچند آتزوری بازی را واگذار کرد اما ایتالیایی ها از بازیکنان شان با عنوان ”شیرهای هایبوری“ یاد کردند.
در نهم دسامبر 1934 مه آتزا بار دیگر در برابر مجارستان به میدان رفت و توانست 25 مین گل خود را در 29 بازی اش به ثمر برساند تا با رکورد آدولفو بالونچیه ری برابری کند. وی در بازی بعدی مقابل فرانسه دو گل به ثمر رساند تا در صدر فهرست برترین گلزنان تیم ملی ایتالیا تا آن زمان قرار بگیرد.
در جام جهانی 1938 به میزبانی فرانسه، مه آتزا کاپیتان آتزوری بود و بار دیگر در همه بازی ها به میدان رفت. فشار بر روی ایتالیایی ها برای تکرار عنوان قهرمانی زیاد بود چرا که دیکتاتور وقت ایتالیا بنیتو موسولینی شمشیر را برای ملی پوشان از رو بست. وی تلگرامی با این عنوان برای مه آتزا فرستاد: ”ببر یا بمیر!“ اولین بازی برای ایتالیا بسیار سخت بود، آن ها در وقت های اضافی توانستند نروژ را با نتیجه 2-1 شکست دهند. پس از آن بازی جوزپه از ویتوریو پوتزو در خواست کرد تا اجازه دهد بازیکنان شب را به خوشگذرانی و استراحت بپردازند. پوتزو که این نیاز را احساس کرد جواب مثبت داد تا مقداری از خستگی تمرینات فشرده و طولانی بازیکنانش کم شود.
یکی دیگر از لحظات خاطر انگیز پپینو در جام جهانی 1938 گلی بود که به برزیل در نیمه نهایی زد. خطای دومینگو دا گیا به روی سیلویو پیولا مهاجم افسانه ای تیم ملی ایتالیا، آتزوری را صاحب یک ضربه پنالتی کرد. والتر دروازه بان برزیلی که به هیپنوتیزم کردن حریفان در زمان زدن پنالتی در برزیل شهرت داشت مطمئن بود می تواند ضربه مه آتزا را مهار کند. اما در لحظه ضربه اتفاقی باورنکردنی افتاد! کش شورت ورزشی مه آتزا به خاطر درگیری با مدافعان حریف پاره شده بود و در زمان حرکت به سوی توپ شورت وی پایین آمد! این اتفاق تاثیری بر پپینو نگذاشت، وی با یک دست شورتش را گرفت و توپ را با یک ضربه به سمت دروازه روانه کرد. توپ درحالی از والتر عبور کرد که دروازه بان برزیلی مشغول خندیدن بود. این گل که آخرین گل ملی مه آتزا بود ایتالیا را به دومین فینال متوالی جام جهانی فرستاد. در فینال نیز ایتالیا مقابل مجارستان صف آرایی کرد و با بازی درخشان مه آتزا، پیولا (دوگل) و کولاسی (دوگل) بازی با نتیجه 4-2 به سود آبی پوشان به پایان رسید.
مه آتزا نه سال پس از اولین بازی اش برای ایتالیا، آخرین بازی ملی اش را انجام داد. در 20 جولای 1939 ایتالیا در هلسینکی برابر فنلاند قرار گرفت و کاپیتان مه آتزا در آخرین بازی اش نیز طعم پیروزی (3-2) را چشید. پپینو در مجموع 53 بار برای آتزوری به میدان رفت و 33 گل به ثمر رساند. او تنها در 6 بازی ملی بازنده از زمین خارج شد.
مه آتزا در اولین بازی اش برای اینتر دو گل به ثمر رساند. وی تنها بازیکنی است که همچنان رکورد بهترین گلزن در اولین دوره بازیگری در سری آ را در اختیار دارد. وی در اولین فصل حضورش (1929-1930) 31 بار توپ را از خط دروازه حریفان عبور داد. یک سال قبل از این فصل چیزی به عنوان سری آ وجود خارجی نداشت و قهرمانی ایتالیا از دو لیگ شمال و مرکزی-شرقی، همراه با پلی آف پیگیری می شد. مه آتزا در آن شکل لیگ ایتالیا در سن 18 سالگی 29 بار به میدان رفت و 38 گل به ثمر رساند! او در دوبازی جداگانه 5 گل به ثمر رساند: یک بار 6 ژانویه 1929 برابر پیستوایز (Pistoiese) که بازی با نتیجه 9-1 به سود اینتر به پایان رسید و بار دیگر در 17 مارس 1929 برابر ورونا که اینتر با نتیجه 9-0 پیروز شد. در همان فصل چوزپه در بازی برابر ونزیا که در 12 می 1929 انجام شد 6 گل به ثمر رساند که بازی با نتیجه 10-2 به سود اینتر خاتمه یافت. مه آتزا در 27 آوریل 1930 صفحه تازه ای در تاریخ اینتر نگاشت. در آن تاریخ اینتر برای اولین بار در شهر میلان مقابل آ اس رم قرار گرفت و توانست حریف را با 6 گل در هم بکوبد. جوزپه 4 گل به ثمر رساند که سه گل اول او در سه دقیقه اول بازی به ثمر رسید!
در فصل 1933 مه آتزا با جیامپیرو کومبی (دروازه بان یوونتوس و کاپیتان وقت تیم ملی درجام جهانی 1934) شرط بندی کرد. کومبی معتقد بود هیچکس حتی مه آتزا نمی تواند او را دریبل بزند و گلی به ثمر برساند. وی که چند هفته قبل در تمرینات تیم ملی مغلوب ضربه قیچی زیبای جوزپه شده بود ادعا کرد که وی نمی تواند در یک بازی رسمی آن ضربه را تکرار کند. مه آتزا اما چالش وی را پذیرفت. در بازی بعدی اینتر با یوونتوس که در 25 می 1933 در شهر میلان برگزار شد مه آتزا دو گل بی نظیر به ثمر رساند. اولین گل او دقیقا شبیه برگردانی بود که وی در تمرین تیم ملی به کومبی زده بود، و برای گل دوم نیز چوزپه چندین مدافع یوونتوسی را جا گذاشت، کومبی را دریبل زد و توپ را در دروازه جای داد! کومبی نیز به سرعت از روی زمین برخواست و با او دست داد.
مه آتزا سه بار و در سال های 1930، 1936 و 1938 آقای گل سری آ ایتالیا شد. وی در مجموع 408 بار برای نراتزوری در رقابت های مختلف به میدان رفت و 284 گل به ثمر رساند. او همچنین مدت کوتاهی را در میلان، یوونتوس، وارس و آتالانتا بازی کرد. جوزپه در سال 1946 به عنوان بازیکن مربی به اینتر بازگشت. 17 بار به میدان رفت و دو گل به ثمر رساند. این دو گل آخرین گل های دوران بازیگری مه آتزا بود.
مه آتزا در 21 آگوست 1979 در سن 68 سالگی درگذشت. به گفته بسیاری از کارشناسان او یکی از نوابغ فوتبال در تمام تاریخ پر فراز و نشیب این ورزش بود. وی یکی از دو بازیکن ایتالیایی است که نامش در فهرست 25 بازیکن برتر قرن بیستم فدراسیون جهانی تاریخ و آمار فوتبال قرار دارد. ورزشگاه شهر میلان (سن سیرو) به افتخار مه آتزا به نام وی نامگذاری شده است.
