شاید برای خیلی ها فوتبال چیزی فراتر از مستطیل سبز و زمان برگزاری مسابقاتش باشد. خیلی از کسانی که به فوتبال نگاه تجاری دارند. شاید خیلی ها فوتبال را دست آویزی برای تبلیغات و بیشتر دیده شدن خود قرار داده باشند. شاید افرادی باشند که هر چه بیشتر به حواشی بپردازند احساس رضایت بیشتری داشته باشند. شاید بعضی ها فرصت میزبانی این ورزش پرطرفدار را برای جذب توریست و درآمدهای جانبی به دست بیاورند. خیلی ها هستند که بعد از مدتی همه روزهای پر فراز ونشیبِ جام را از یاد می برند و تنها نام قهرمانِ جام را به خاطر می آورند. خیلی ها از فوتبال فقط کری خواندن را دوست دارند.
اما ما از فوتبال تنها به مستطیل سبز دل بسته ایم وتوپ و تور دروازه. برای ما خاطرات فوتبال یعنی تک تکِ پاسکاری ها، دریبل ها، سانترها، شوت ها، عکس العمل دروازه بان ها و گل ها. ما برای لذت بردن از فوتبال به چیپس و پفک نیاز نداریم. ما به شرط بندی برای ایجاد هیجان بیشتر در فوتبال نیازی نداریم. ما حتی به تنهایی هم می توانیم با انرژی فوتبال ببینیم. برای ما فقط نام برنده مهم نیست. بازی هر کدام از بازیکنان، سرنوشت هر کدام از تیم ها جدا از طرفداری از تیمشان و کری خواندن ها برای ما جذاب است. در حقیقت ما فوتبال را بیشتر از هر تیم دیگری دوست داریم و برای دیدنش لحظه شماری می کنیم. جام جهانی فرصتی ست تا بار دیگر به نظاره عشقمان یعنی فوتبال بنشینیم.
حتی اگر فرصت دیدن بازی بازیکنانی چون زلاتان ایبراهیموویچ، گرت بیل، لواندوفسکی، پتر چک، آرون رمزی، میختاریان، دیوید آلابا، دنیل اگر، آردا توران، مارتین اسکرتل و... را به دلیل حضور نداشتن تیم های ملی شان در جام جهانی، از دست داده باشیم. حتی اگر به خاطر نام هایی چون فالکائو، ریبری، رویس، مونتولیوو، فان در فارت و تئو والکات که به دلیل مصدومیت از فهرست تیم هایشان خط خورده اند، ناراحت باشیم. یا برای حضور برخی بازیکنان از جمله سوآرز و کریستیانو رونالدو منتظر باشیم و دعا کنیم که مصدومیت، فرصت حضور آنها را در این تورنمنت و فرصت دیدن بازیِ آنها را از ما نگیرد.
یا حتی اگر بازیکنانی باشند که دوست داشتیم آنها را در این فرصت در مستطیل سبز ببینیم اما نام آنها در لیست 23 نفره تیمشان قرار نگرفت. در تیم ملی خودمان از نام هایی مثل علی کریمی، مهدی رحمتی، هادی عقیلی، محمدرضا خلعتبری، پیام صادقیان و سردار آزمون که بگذریم به نام هایی چون سمیر نصری، کارلوس توز، رونالدینیو، کاکا، روبینیو، توتی، کوتینیو، توتی، ایسکو، جان تری، ماریو گومز و... می رسیم که از رسیدن به قطار جام جهانی بازماندند.
از نام این بازیکنان که عبور کنیم خرسندیم، در این جام ستاره هایی هستند که می توانیم از بازی زیبا و چشم نوازشان لذت ببریم. لیونل مسی، نیمار، کریستیانو رونالدو، وین رونی، ساموئل اتوئو، کریم بنزما، فن پرسی، آرین روبن، دیه گو فورلان، ادین ژکو، آرتورو ویدال و... می توانند ستاره های تیم شان باشند و در بزنگاه ها تیم را یاری دهند. آنها وقتی پا به توپ می شوند می توانند کاری کنند که ما از اینکه پای این جعبه جادویی نشستیم و چشم به این زمین دوختیم پشیمان نشویم و بار دیگر لبخند رضایت بر لبمان بنشیند. باید منتظر بود و دید این بار، این "جام جهان نما" در دفتر تاریخ چه ثبت خواهد کرد و چه برگی از تاریخ را ورق خواهد زد.
